το ταξίδι στην σκοτεινή θάλασσα μοιάζει φωτεινό…

Posted on 10/10/2012

… η γραμμή των οριζόντων…

Posted on 13/07/2012 Updated on 13/07/2012

που πας καραβάκι με τέτοιους καπεταναίους;

Posted on 24/12/2011 Updated on 24/12/2011

Έτσι το φέρνουν οι καιροί
κι οι βουρλισμένοι χρόνοι,
ο καπετάνιος στο πανί,
κι ο ναύτης στο τιμόνι

(αν όχι τώρα πότε;)

ζωγραφίζει η Κωνσταντίνα

η θάλασσα μας πάει εκεί που δεν μπορούν η δεν θέλουν οι άνθρωποι…

Posted on 04/12/2011 Updated on 05/12/2011

και στο τέρμα του μοναδικού μας ταξιδιού μήτε πολιτεία μήτε και λιμάνι…

Posted on 06/08/2011 Updated on 06/08/2011

Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή
που δεν την αρμενίσαμε ακόμα.
Το πιο όμορφο παιδί δε μεγάλωσε ακόμα.

Τις πιο όμορφες μέρες,
τις πιο όμορφες μέρες μας, δεν τις ζήσαμε ακόμα.
Δεν τις ζήσαμε ακόμα.

Κι ό, τι πιο όμορφο,
Κι ό, τι πιο όμορφο θα θελα να σου πω,
Δε στο ‘πα ακόμα, δε στο ‘πα ακόμα.

Η πιο όμορφη θάλασσα …

Τις πιο όμορφες μέρες, …

Κι ό,τι πιο όμορφο …

Ναζίμ Χικμέτ

Υ.Γ.ο τίτλος του ποστ είναι από το ποίημα του Χικμέτ «Ταξιδεύοντας «

θάλασσα…ζωή

Posted on 01/08/2011 Updated on 01/08/2011

εμείς οι ναυτεργάτες σύντροφοί σου , σου αφήνουμε λίγο ,φιλτραρισμένο από τα μάτια μας , θαλασσινό νερό. Είναι μαζεμένο από της θάλασσας τον καθάριο βυθό…Γειά σου

Posted on 10/02/2011 Updated on 10/02/2011

Αυτά είπε ο ναυτεργάτης Χρήστος Παντελίδης στην κηδεία του Νίκου Καββαδία ,στις 11 Φεβρουαρίου 1975 .

Αγαπημένε μας σύντροφέ ποιητή

Ο χθεσινός άνεμος έφερε σε μας τους ναυτεργάτες το πιο θλιβερό ραπόρτο . Το φορτηγό που περίμενες να σε πάρει , καθυστέρησε. Είναι τραβερσωμένο καταμεσίς του ωκεανού , ζωσμένο πούσι. Στα ποστάλια τέλειωσαν τα ματσακονίσματα .Οι ναύτες, κρεμασμένοι στις σκαλωσιές ,βάφουν τις άγκυρες τραγουδώντας τα δικά σου τραγούδια. Οι καπεταναίοι δοκιμάζουν την μπουρού. Το σάρβευ σε λίγο τελειώνει. Ένας μαρκόνης ανήσυχος, χθες αργά έστειλε το ραπόρτο στ’ αγαπημένα σου Μαραμπού , να μην γρυλλίζουν πια…‘‘ Αν ο Κολόμπος ανακάλυψε την Αμερική, εμείς βρήκαμε την δικιά μας ήπειρο να ξεμπαρκάρουμε…’’ μας έλεγες. Μα εσύ τη βρήκες . Ποιο τσακισμένο καραβοφάναρο σε πέταξε σ’ τούτες εδώ τις στεριές ; Πες μας αν είναι αυτό το λιμάνι που άθελά σου φουντάρισες. Τοίμασε για μας ένα ντοκ να δέσουμε πριμάτσα…

Ο Μάρτης! Αχ αυτός ο Μάρτης! Ξαναγεννιόσουν κάθε Μάρτη! Άργησε φέτος . Όπως άργησε και το φορτηγό . Με το φορτηγό που θα αποχαιρετούσες τους γνωστούς απ’ όλα τα λιμάνια του κόσμου…Όλα άργησαν για σένα φέτος. Μονάχα ’συ βιάστηκες για το ταξίδι σου τ’ αλαργηνό . Αγαπημένε μας ποιητή .Καλό ταξίδι .

Δεν κουνάμε τα μαντήλια μας . Αυτό είναι για τους αταξίδευτους στεριανούς. Εμείς τα δικά μας τα πλέξαμε σαλαμάντρα .Και θα δέσουμε τις καινούργιες παντιέρες στα ξάρτια . Τις παντιέρες που στο κέντρο τους θάχουν τη γαλάζια σου ζωγραφιά .

Αδερφέ μας ποιητή. Ξεκουράσου στη τελευταία σου κουκέτα . Στην πιο μικρή καμπίνα που γνώρισε ποτέ ναυτικός …Εμείς θα πάμε για σκάντζα βάρδια . Ενα καράβι που πλέει αλάργα , χαμένο στο πούσι , αν βρείς την ρότα του θα μας πάρει .

Για καλό κατεβόδιο , εμείς οι ναυτεργάτες σύντροφοί σου , σου αφήνουμε λίγο ,φιλτραρισμένο από τα μάτια μας , θαλασσινό νερό. Είναι μαζεμένο από της θάλασσας τον καθάριο βυθό…Γειά σου

Χρήστος Παντελίδης

Αρχείο Ζυράννας Ζατέλη

Ιανουάριος 1981,τεύχος 1 Οδός Πανός

Υ.Γ. ευχαριστώ από τα βάθυ της καρδιάς τον φίλο μου τον Κληρούχα τον Γιάννη Καχραμάνη γιατί μου ‘‘φανέρωσε’’ τούτα τα θαλασσινά λόγια.

Υ.Γ. το Θέμα για τον Νίκο Καββαδία είναι παλιό και περιλαμβάνεται και στην σελίδα Ιστορίες του νερού και της θάλασσας .Αφορμή τα 34 χρόνια απο το τελευταίο ταξίδι του…
<

πρωινό φώς…

Posted on 15/09/2010 Updated on 16/09/2010

photo by thanos tsimekas

πρωινό 15 αυγούστου καρλόβασι σάμου

φανοστάτης στο καράβι ¨νήσος μύκονος»

επειδή το νερό …

Posted on 14/08/2010

δεν φυλακίζεται
μπορεί να μας παρασύρει , να μας ταξιδέψει ,να μας ξεδιψάσει,να μας ελευθερώσει η να μας πνίξει…
ας το συναντήσουμε
ας χορέψουμε μαζί του
ας ερωτοτροπήσουμε
μας προσκαλεί ,μας προκαλεί…

by etoilerouge

by serkan.akcadag

by ashlyncharlie

by Força da Natureza»

by ratso3

by thanos tsimekas

αν η Eλλάς ήταν καράβι , δεν θα βούλιαζε…

Posted on 05/08/2010 Updated on 05/08/2010

«διαβάζω» απο το βιβλίο του Κωστή Γκορτζή «Το Βέλος στην καρδιά της δικτατορίας»:

…» Υπάρχουν και κάποιοι λίγοι που δηλώνουν με βεβαιότητα ότι το Ναυτικό αντέδρασε γιατί…δεν συμπεριλήφθηκε στον πυρήνα της χούντας. Κατά την προσωπική μου άποψη, η βάση , η μαγιά, που διαφοροποίησε τη στάση των στελεχών του Ναυτικού απο την αρχή έχει να κάνει με τον πολιτισμό της θάλασσας. Όχι με την έννοια του πολιτισμού που έχει επικρατήσει και αποδίδεται απο του ξένους ως κουλτούρα-culture-καλλιέργεια-,αλλά με την πρωταρχική της έννοια αυτή της διαμόρφωσης της ιδιότητας του πολίτη, που οι ξένοι,σωστά κατα τη γνώμη μου, αποδίδουν ως civilization. Πολιτισμός, ως διαδικασία διαμόρφωσης του ατόμου ως πολίτη της κοινωνίας. Το σύνολο, δηλαδή, νόμων, κανονών, παραδόσεων, αρχών και αξιών που προσδιορίζουν υποχρεώσεις και δικαιώματα στον καθένα για την εξασφάλιση της λειτουργίας μιας κοινωνίας.
Πέρα απο εθνολαγνείες και αρχαιοπληξίες του σύγχρονου Έλληνα, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την ιστορική πραγματικότητα ότι , δηλαδή οι αρχαίοι Έλληνες ήταν αυτοί που διαμόρφωσαν τον πολιτισμό, το σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας, που οι ίδιοι ονόμασαν Δημοκρατία. Και είναι ιστορική πραγματικότητα ότι ο πολιτισμός αυτός υιοθετήθηκε με διάφορες παραλλαγές η εξελίξεις στο πέρασμα του χρόνου απο το λεγόμενο δυτικό κόσμο. Πως πρωτοδιαμορφώθηκε, όμως, αυτός ο πολιτισμός και πως διαδόθηκε σε όλα τα μήκη και πλάτη του γνωστού τότε κόσμου, στις πρωτόγονα οργανωμένες κοινωνίες;
Αν αποδεχτούμε άλλη μια ιστορική πραγματικότητα αυτήν της κρίσιμης εξάρτησης των πρώτων κατοίκων της περιοχής για την επιβίωση και την ανάπτυξη της κοινωνίας τους απο την θάλασσα, ίσως βρούμε τις απαντήσεις για όλα.
Ας στραφούμε, λοιπόν, στην θάλασσα. Εκεί, σε οποιουσδήποτε τύπου και μέγεθους πλωτό μέσο με πλήρωμα δύο, δέκα, εκατό ή χιλιάδες άτομα, δυό πράγματα συνειδητοποιεί κάποιος αυτόματα. Υπάρχουν καθορισμένα όρια που κανείς δεν μπορεί να υπερβεί και μέχρι να «ακουμπήσει» ξανά στεριά έχει στη διάθεσή του συγκεκριμένους και σε ορισμένες ποσότητες πόρους. Η οποιαδήποτε διαταραχή αυτής της ισορροπίας μπορεί να αποβεί μοιραία για το σύνολο και κατ΄επέκταση για το άτομο.
Στο πλοίο υπάρχει «κοινωνική ιεραρχία» ανάλογα με την εμπειρία και τα καθήκοντα του καθενός αλλά και αλληλεξάρτηση όλων σε όποια βαθμίδα της κι αν βρίσκονται. Όλοι έχουν δικαιώματα- αμοιβήεργασίας,σίτιση, ύπνο, ψυχαγωγία- και όλοι έχουν υποχρεώσεις όπως: εκτέλεση εργασίας, σεβασμός των δικαιωμάτων του άλλου, παράμετροι κρίσιμες για την καλή λειτουργία του πλοίου, την ασφάλειά του και το συνολίκο ευ ζην για την εκπλήρωση της αποστολής της πλωτής κοινωνίας,
Ο κυβερνήτης είναι η Υπέρτατη Αρχή. Δεν υπάρχει κανείς ανώτερός του, όντας αυτός παρών. Για να γίνει κυβερνήτης έχει περάσει απο όλα τα στάδια της κοινωνικής ιεραρχίας, ξεκινώντας ως απλός ναύτης για την απόκτηση γνώσεων και εμπειρίας στις συνολικές επαγγελματικές και διοικητικές ικανότητες που θα τον κάνουν να οδηγήσει την πλωτή αυτή κοινωνία με ασφαλεια και επιτυχία στον σκοπό της.
Ο… μετά τον Θεό άρχοντας θα έχει την ίδια τύχη με τον τελευταίο στην κοινωνική ιεραρχία πολίτη, αν δεν καταφέρει να αποδώσει τα δικαιώματα όλων στο ακέραιο όπως και αν δεν βρεί τον ντρόπο να εκτελούν όλοι τις υποχρεώσεις τους. Διαμορφώνεται έτσι, αυτόματα και συνειδητά απο την ανάγκη επιβιώσης και ομαλής συμβιώσης αυτής της κοινωνίας, ένα πλαίσιο νόμων, κανόνων και παραδόσεων που χωρίς να ισοπεδώνει το εγώ του καθενός καλλιεργεί τον αλληλοσεβασμό επιβάλοντας τόσο την τήρηση των υποχρεώσεων όσο και την απόδοση δικαιωμάτων.
Τα πράματα είναι πολύ απλά σε σχέση με βαθυστόχαστες κοινωνικές αναλύσεις συστημάτων και «-ισμων». αν κάποιος διαφωνεί με το «σύστημα» , δεων βάζει βόμβα στο μηχανοστάσιο του πλοίου. Επειδή συνειδητοποιεί ότι ούτε ο ίδιος μπορεί να διαφύγει καθώς η κοινωνία θα βουλιάξει. Ούτε κανείς μπορεί να κλείσει το δεξί καταστρωμα και να πει»δεν περνάει κανείς μέχρι να ικανοποιηθώ «. επειδή εύκολα συνειδητοποιεί ότι αν δεν περάσουν αυτοί που πρέπει για να λειτουργήσει η κοινωνία θα πνιγεί κι αυτός μαζί της. Αν ο καπετάνιος πει «στη μπάντα το τιμόνι», το καράβι πρέπει να στρίψει αμέσως, γιατί αν γίνει επιτροπή για να συζητήσει πως και πόσο τιμόνο χρειάζεται, το πιθανότερο αποτέλεσμα είναι προφανές.Για όλους. Αν ο , μετά το θεό, απόλυτος αυτός άρχοντας δεν εξασφαλίσει το φαγητό, τον ύπνο και το ηθικό του ναύτη τιμονιέρη θα πνιγεί και αυτός μαζί του όπως και όλη η πλωτή κοινωνία του.
»Πειθαναγκάζονται», πείθονται απο την ανάγκη δηλαδή, να τηρούν όλοι αυτά που ο πολιτισμός ορίζει ως λειτουργικούς και διοικητικούς κανόνες περιορίζοντας το ατομικό Υπερεγώ του καθενός προς όφελος του εμείς.Ίσως γι αυτό εμείς οι ναυτικοί κατά παράδοση »ευπειθώς αναφέρω» αντί του ευρύτερα γνωστού στη στεριά» λαμβάνω την τιμή να αναφέρω».
Ο πολιτισμός που διαμορφώθηκε στη θαλασσινή κοινωνία των αρχαίων χρόνων διατηρεί αναλλοιωτα πολλά απο τα χαρακτηριστικά του ως σήμερα. Στίς αρχαίες ελληνικές τριήρεις δεν υπήρχαν σκλάβοι στα κουπιά, με μια εξαίρεση στη γκρίζα βυζαντινή περίοδο όπου στους δρόμωνες χρησιμοποιούνταν καταδικασμένοι σε κάθειρξη( απο εκεί και το «κάθε κατεργάρης στον πάγκο του»).
Στις πολεμικές τριήρεις της αρχαιότητας νέοι απο τις ευγενείς τάξεις της Δημοκρατίας ήταν οι κωπηλάτες, και κάθε πλούσιος έπρεπε να πληρώνει τη ναυπήγηση, συντήρηση και διαχείριση ενός η περισσοτέρων πλοίων, ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες.
Στις εμπορικές τριήρεις, το πλήρωμα συνεταιρίζεται με τον ιδιοκτήτη και τον καπετάνιο. ‘Εχει, δηλαδή, μερίδιο στο κέρδος απο την μεταφορά του φορτίου, παράδοση που βρίσκουμε απο τα χρόνια της Τουρκοκρατίας με τους «συντροφοναύτες» και μέχρι τις μέρες μας με την διανομή «πόντων» (ποσοστά ιδιοκτησίας) στα πληρώματατων πλοίων απο τους εφοπλιστές.
Θεωρώ ότι δεν είναι τολμηρός ακροβατισμός να υποθέσω ότι ο πολιτισμός αυτός ως σύστημα κοινωνικής οργάνωσης είναι αυτός που μεταφέρθηκε με τα πλοία σε όλον τον κόσμο, είτε με τις αποικίες είτε με τα πλοία αυτά καθ’εαυτά που αποδείκνυαν τις δυνατότητές τους να λειτουργούν και να φέρουν εις πέρας τόσς δύσκολές αποστολές με βάση την οργάνωση και την λειτουργία τους.
Σ’αυτόν τον πολιτισμό εξακολουθούν να παιδεύονται και να γαλουχούνται τα στελέχη του Ναυτικού απο τα μικράτα τους. Στην ιεραρχημένη κοινωνία, στην τήρηση των υποχρεώ σεών τους και στην απαίτηση των δικαιωμάτων τους.
Φυσιολογική και επομένως, ενστικτώδης η αντίδραση τους, όποια κιαν ήταν η προσωπική ιδεολογία του καθενός, πρώτα με την εμφανή απέχθεια, στη συνέχεια με την λοιδορία και τέλος με την ενεργή αντίσταση κατα της χούντας. Εναντίον ενός συστήματος που ανέτρεψε την κοινωνική ιεραρχία, στέρησε τα δικαιώματα των πολιτών και δεν τήρησε τις υποχρεώσεις που απέρρεαν αποτο Σύνταγμα και τους Νόμους.»…
απο το βιβλίο του Κωστή Γκορτζή “Ναύαρχος Νίκος Παππάς. Το Βέλος στην καρδιά της δικτατορίας”
εκδόσεις Μπατσιούλας

λέξεις ,γέννημα θρέμα των ταρσανάδων και των θαλασσών

Posted on 03/12/2009 Updated on 05/12/2009

της Στέφης Αρέλη

Οι ταρσανάδες οι αυτοσχέδιοι και τα μικρα καρνάγια είναι από τη φύση τους χώροι μαγικοί, με δικά τους καταδικά τους χρωματα, με εικόνες μονοδικές , με τις μυρωδίες της μπογιάς και του ξύλου αναμεμειγμένες . Μερός της μαγείας έγκειται και στην ειδίκη ορολογία, στις λέξεις που εκεί μόνο ακούγονται ,αναπαράγονται απο γενία σε γενία και χρησιμοποιούνται από λίγους. Εν μέσω καρφωμάτων, πλανιαρίσματος και λοιπών εργασιών με ένα μολύβι πρόχειρα καταγράφω ακούσματα και ιδιωματισμους μοναδικους. Οταν απολειπεται το χαρτί η σημειώσεις σε ξύλα και γυαλόχαρτα κρατιούνται , οταν δε η κουβέντα είναι σοβαρή δεν χωρά διακόπη για απορίες και άγνωστες λέξεις, οι διευκρινήσεις δίνονται μονο όταν οι τόνοι χαλαρώνουν καθώς καποιες λέξεις είναι πρωτοακούσματα και terra ignotina…

photo by jchrevelli

Επιχειρώντας λοιπόν μια πρώτη πρόχειρη καταγραφή – οχι κατ’ ανάγκη μόνο όρων ναυπήγησης αλλά εν γένει θαλασσινών-, έχουμε σε σειρά αλφαβητική ( κατά τακτά διαστήματα το ιδίοτυπο αυτό «λεξικό» θα εμπλουτίζετε):

• Α:

Ακράπι-το μεγάλο μονοκόμματο ξύλο που εφάπτεται της καρίνας
Ασος– το λουκι που υπάρχει αναμεσα σε καρίνα και μαδέρι
Αραλίκι-η απόσταση των εδρων ανάμεσα σε νομεις
Αντιρίδα- βοηθητικό ξύλο στήριγμα
Αρμενιστής-το μέρος του σκαριου πάνω απο το τακάδο
Απόγωνος-απάγκιος
Αθούρα-ομίχλη
Ακαθός- κομμάτι ξύλου γωνιακό – ιδ. Λευκάδας

• β:

βαριά- μεγάλο και βαρύ τετράγωνο σφυρί που κατα κόρον χρησιμοποιουν οι καραβομαραγκοί

• γ:

Γιαβέτα- τζαβέτα , βίδα
Γυαλί κουτούκι- ξύλο που τοποθετειται όπου δεν μπορεί να μπει τακάδο
Γυριστό- ξύλο συνήθως της πλώρης ή και της πρυμης – αναλογα με το σκαρί- με έντονη κλίση. συνηθως αναζητήται ξύλο με φυσική κούρμπα.
Γαλέτο- τοπικος ιδιωματισμός για το παξιμάδι της τζαβέτας
Γαλβάνισμα – γάνωμα της σιδερένιας πρόκας ωστε να μην σκουρίαζει

• δ:

Δρύς- ξύλο ασπρο αλλά σκληρο που το προτιμουν οι καραβομαραγκοι. το τακάδο θα ειναι από δρύ
διπλοπέτσωμα- ειδος μαδερώματος που συνηθως απαντίεται στην αγγλία. τα μαδέρια είναι λεπτοτερα απο ότι στο παραδοσιακό πέτσωμα
διπλομάδερο-ειδος μαδερώματος που συνηθως απαντίεται στην αγγλία. τα μαδέρια είναι λεπτοτερα απο ότι στο παραδοσιακό πέτσωμα

• ε:

Εδρα- η βάση που σκάβεται στο ακράπι προκειμενου να τοποθετηθουν τα στραβά Ευκάλυπτος- ξύλο κόκκινο σκληρο, ιδανικό για στραβόξυλα.δύσκολα το πίανει το σαρακί αλλά σκίζει ευκολα και για το λόγο αυτό δεν τοποθετηται στο σκάφος σε μέρη εξωτερικά ή όπου χτυπά ο ήλιος.καποιοι υποστηρίζουν πως ο ποταμίσιος ο νεροπιωμένος κανει και για έξω για κουπαστες…

• ζ:

ζωνάρι- το ξύλο εκείνο που «ζωνει» το σκαρί. μπορεί να ειναι πρόσθετο εξωτερικά πανω στο μαδέρι το καλουμενο και ψευτοζώναρο ή μπορει να είναι και η απόληξη που τακάδου. Σε κάθε περίπτωση εξέχει των μαδεριων. Οι μερακλήδες μπορεί και να το χρωματίζουν η να το βερνικώσουν ξέχωρα και σε άλλη αποχρωση απο το υπόλοιπο σκαρί
ζουμπας- εργαλειο για να μπουν οι προκίες πιο βαθια στο μαδέρι
ζουμπαρισμα- η διαδικασία οπου με ζουμπα και βαρία η πρόκα εισχωρει πιο βαθια στο ξύλο ωστε να μπορεσει στην προκία να μπεί στόκος και να μην τρεχει με τα χρόνια σκουρία

• η:

• θ:

• ι:

ιρόκο-αφρικάνικο ξύλο υψηλης αντοχής , με πυκνά νερα , αλλά άροζο και με χαρακτηριστικό κιτρινό χρυσο χρωμα που με τον καιρό σκουραίνει. Κανει για πετωμα , καταστρωμα κλ.π. ειναι όμως ξύλο ζωντανο για αυτό πρεπει οπωσδήποτε να ειναι φουρνισμενο

• κ:

καρίνα- το πρωτο ξύλο του σκαριού
καδίνα (καδένα)- το καμάρι , ξύλο μονοκόματο με ελαφρία κλίση που ενωνει τα αντιριστά στραβόξυλα των νομεων στο ύψος του καταστρώματος και κάτω ακριβως απο το τακάδο
κοράκι- το ορθο ποδόσταμο της πλωρης, ξύλο που εφάπτεται με μάτιση της καρίνας
κόμπος- το σημείο εκείνο της γάστρας που αλλάζει η κλίση του σκαρίου. ο κόμπος πρέπει να είναι στα ύφαλα, λίγο κάτω από την ίσαλο γραμμή. το σημειο του κόμπου είανι βσικό και καθορίζει την πλευσιμοτητα και την συμπεριφορά του σκαφους στην θαλασσα. Κομπος που είναι πολύ χαμηλά κόβει ταχύτητα και αλλάζει την ευσταθεία. Αν ο κόμπος βγεί στα έξαλα απαιτήται σαβούρα.
κούρμπα- η κλίση που έχει ένα ξύλο, η γωνία που πρεέπι να σχηματίζει
καμάρι- η καδίνα -ξύλο μονοκόματο με ελαφρια κούρμπα που ενωνει τα αντιριστά στραβόξυλα των νομεων στο ύψος του καταστρώματος και κάτω ακριβως απο το τακάδο.
καδινοπνίχτης- το μακρύ ξύλο που ενώνει τα καμάρια μεταξύ τους και συμβάλει στο περαιτερο δέσιμο του σκάφους
καβαλάρης- το δευτερο μαδέρι
κόντρα-καβαλαρης- το τρίτο μαδέρι
κουφούσι-
κάσαρo- το πάνω μέρος της πρυμης
καπούνι- υπερύψωμα ( forecastle)
κούρεμα- η διαδικασία κατα την οποια το πανω μέρος των στραβόξυλων αποκτα ομοιμορφό ύψος στην γραμμή της κάτω κουπαστής περίπου
καπάκι- ξύλο που μπαίνει σαν «κούμπωμα» , πρόσωπο για να κλείσει τα κενά
καταφραγή- η σειρά που ακολουθείται στο μεδέρωμα. Το σκαλωτό μάτισμα που προτειμουν καποιοι καραβομαραγκοί να κανουν ,αντί να τοποθετήσουν μαδερι σφηνας.
καλαφατισμα- η διαδικασία στεγανοποιησης, προαπαιτούμενα , καλαφατικό, στουπί και ματσόλα
κούτσα-η γωνία ανάμεσα στους νομεις
καναβέτα-ξύλινο κουτί , μπαούλο
κολτέλο ή κουλτελο ή σπαθί- το δυνατο μέρος του ξύλου που δουλεέυει και αποροφά τις ενάτνιες δυναμεις. η εκφραση «στο σπαθί κρατά το ξύλο»

photo by gremxul (timmy gambin)

• λ:

λούρος – μαδέρι στα έξαλα του σκαριου

• μ:

Μασταρί-μικρό κομμάτι βοηθητικού ξύλου στην απεικόνιση με σταντζόλα. συνήθως έχει σχήμα τετράπλευρου ή άλλου πολύγωνου και με την κατάλληλη εφαρμογή απεικονίζει επακριβως τις γωνίες και τα φάλτσα.
Μισοκάδενο- καμάρι που δεν πιάνει μέχρι τον απέναντι νομέα, αλλα έχει μήκος όσο το πλάτος του αλουέ (καταστρωματος) στην περιπτωση που υπάρχει καφασωτο
μαδέρι- το ξύλο εκεινο που χρησιμοπιείται για πέτσωμα. ιδανικό θεωρούνταν το Σαμιώτικο πευκο
μπουντέλι- ξύλο στήρηγμα
μονόστραβο- όταν το δέσιμο γίνεται με μονό νομέα
μπρατσόλι- γωνιακό ξύλο ενίσχυσης του δεσιματος με φυσική κούρμπα
μπαστούνι- το ξύλο που προεκτινει την πλωρη .συνανταται με δίαφορες κλίσεις
μεσαία τομή- ο νομέας που βρίσκεται στο σημείο οπου το σκάφος έχει το μέγιστο πλάτος(περίπου στην μέση ). Στον κουρσάρο 4 συνεχόμενα στραβά έχουν τις διαστάσεις της μεσαίας τομής
μαουλοπόρτι- τα ορθά γύρω από το αμπάρι
μπατσικάρμι-δέστρα πάνω στον αρμενιστή
μιξός ή μυξός-αυλάκι ανάμεσα στις στραβοξυλίες
μπαένα-καραμοσάλι σηαμαδούρα
μπιατέδες-τούρκικά παλία ξύλινα σκαρία
μαντάλι-το τελευταιο υψηλότερο μέρος των νομέων
μπλανέτα-ταβλάκι που τοποθετήται ανάβεσα στο μαδερί και το σφίχτη για να μην τραυματιστεί το ξύλο
μάσκα-το πλωρίο πλευρικό μέρος του σκαρίου (δεξία και αριστερή μάσκα). Εκφραση «έχουμε τον καιρό στη Μάσκα»

• ν:

νομέας-οι στραβοξύλιες, το βασικό στήσιμο και δέσιμο του σκάφους που καθορίζει τις αντοχές τους. Στα μικρα ξύλινα αποτελείται από 3 ή 4 μέρη ( τμήματα του στραβου είναι η έδρα, στρώση, το μαντάλι). Στα πρώτα σταδια της ναυπήγησης τα στραβά τοποθετήθηκαν ανά 5 αφού πρώτα σχεδιαστηκαν στη σάλα και αποτυπωθηκαν σε λεπτο ξύλο (χνάρι)
νήμα-λεπτό νήμα από το πλωρίο στο πρυμιο ποδόσταμο, βοηθά στο αλφάδιασμα
νταβίδι- εργαλειο που σε συνδιασμο με τις βίδες-σφίχτες ή μόρσα βοηθά να στρωσουν τα μαδέρια κατα τη δειάρκεια του πετσώματος

• ξ:
• ο:

ορθό- καθετη κωλωνα στήριγμα
ορθόπλωρο-σκαρί με πλώρη περήφανη συνήθως καραβόσκαρο.εκφραση «είχαμε τον καιρό ορθόπλωρα»

• π:

ποδόσταμο- το ορθο ξύλο ίδιας διατομης με την καρίνα που σχηματίζει την πλώρη και την πρύμη
περαδούρι- βοηθιτικό ξύλο σαν προχειρο καμάρι που ενώνει τα μανταλια των στραβών και βοηθά στην ευθυγραμμιση τους
παπαδία-είδος πρυμης
πικερία-το μακρύ κάθετο ξύλο στην κάτω μερία των καμαριών
παπάς- δέστρα
παβέτσο-απάγκιο

photo by marios kordilas

• ρ:

ριπίδι- στραβά τοποθετημένα απευθειας πάνω σε ακράπι δίχως την ύπαρξη έδρας ρουμπολια- δίνη ρεύματος νερού
ρότολο- στρογγυλος κύλινδρος πάνω στον οποιο εσέρναν βάρκες

• σ:

σωτρόπι-εσωτρόπειο ( εσωτερική τροπίδα) ή σάφρα. ξύλο ίδιας συνήθως διατομης με την καρίνα και παραλληλο προς αυτή ,που μπαινει πάνω απο τις έδρες των νομεων και δένει το σκαφος
σάφρα-εσωτρόπειο ( εσωτερική τροπίδα) ή σωτρόπι. ξύλο ίδιας συνήθως διατομης με την καρίνα και παραλληλο προς αυτή ,που μπαινει πάνω απο τις έδρες των νομεων και δένει το σκαφος
στραβό-ή στραβοξυλία ή νομέας.το βασικό στήσιμο και δέσιμο του σκάφους που καθορίζει τις αντοχές τους. Στα μικρα ξύλινα αποτελείται από 3 ή 4 μέρη ( τμήματα του στραβου είναι η έδρα, στρώση, το μαντάλι). Στα πρώτα σταδια της ναυπήγησης τα στραβά τοποθετήθηκαν ανά 5 – με πρωτη την μεσαία τομή, αφού πρώτα σχεδιαστηκαν στη σάλα και αποτυπωθηκαν σε λεπτο ξύλο (χνάρι)
σοκορο-το σημείο της ματίσης
σταντζόλα- ξύλο βοηθιτικό για την απεικονιση και αποτυπωση του σχήματος του τελικού ξύλου
σάλα- μέρος οπου χαράζονται και αποτυπωνονται τα στραβά
στραγαλιά- μακρύ και γερό ξύλο που ενώνει καθετα τους νομεις απο το εσωτερικό τους μέρος.Η πρωτη στραγαλια εφάπτεται της σάφρας και απο κει και περα επαφειεται στην κρίση του καραβομαραγκου που και πόσες στραγγαλιες θα τοποθετήσει.πάντως όσο περισσότερες τόσο πιο καλό το δέσιμο του σκάφους. Η στραγαλία που εφάπτεται με τα καμάρια και τους νομεις και στο εξωτερικό αντίστοιχο ύψος της έχει την τσαπα ονομάζεται καδινοπνίχτης
σκαμνία- χρύσο γερό ξύλο που δυστυχως δεν βρίσεκται σε μεγάλες ποσότητες
στρώση- μέρος του στραβού.
στρίντζο- το πλωριο στεγανό οπου συνηθως είναι η καδένα της αγκύρας.

• τ:

τζαβέτα- η βίδες οι ανοξειδωτες που κατα κόρον χρησιμοποιούνται για να δεθουν τα στραβά
τακάδο η τρυπητό- το πλατύ ξύλο που μπαινει καπακι (τρυπημένο) στους νομεις και τους δενει με το άνω μέρος των καμαριων. Στο υψος του καταστρώματος.
τσαπράζι- η εκφραση «αλλάζει το τσαπράζ黨λέγεται να για δειξει την εναλλαγή στην σειρά του καρφώματος
ταμπουκι- μικρή υπερκατασκευή στο καταστωμα για την είσοδο σε καμπίνες, αμπάρι, στρίντζο κ.λ.π.
τσάπα- το πλατυτερο μαδέρι στο ύψος των καμαριων και κάτω απο το τακάδο.
τουρέλο-το πρωτο εφαπτόμενο στην καρίνα μαδέρι
τουφέκι- δένει τα ριπίδια στην πλώρη και την πρύμη όπου δεν μπορουν να μπουν στραγαλίες
τσαρούχωμα – όταν ένα σκαρί έχει την πλώρη του ασυμμετρα υπερυψωμένη σε σχέση με την πρυμη. αντιθετη εκφραση: «ειναι με τα μούτρα»

• υ:

υφαλα- το μέρος της γάστρας που ειναι μέσα στη θαλασσα η αλλιως βρεχάμενα ή βαθυκά

• φ:

φάλτσο-η γωνια που σχηματιζουν εξωτερικά και εσωτερικα τα στραβά. συνηθως πιο εντονο στην πλωρη και την πρυμη. Για να βγει στην κορδελα το φάλτσο απαιτηται μέτρηση και ένα βοηθιτικό ξυλακι-σφήνα που τοποθετήται αναμεσα στο στραβό και την πλακα της κορδελας. φτελιά- καραγάτσι- ιδανικό ξύλο για καραβομαργκους κυρίως για νομεις. εχει όμως πολύ χωμα και καταστρεφει τα δόντια της κορδέλας.
φούρμα- λεπτο και στενό ξυλο που τοποθεται πλωρα – πρυμα στασ τραβά σε διαφορα ύψη για να δειξει την γραμμή του σκαφους και ενδεχομενες ατελειες που απαιτουν ειτε πλανιαρισμα είτε σφήνες
φερμενέλα- λέξη ασχετη που ακουστηκε ομως και που αρεσε… η θηλια της πόρτας
φουρνιστή-γωνιακό ξύλο σαν μπρατζολι, πολύ γερό που δένει τις δυο πλευρες της πλωρης εσωτερικα ( και της πρύμης σε καποια σκαρια)
φουρμάρισμα – η τοποθετηση της φουρμας. απαιτει καλό μάτι.
φορστέρι-ξύλινο μπαούλο

• χ:

χνάρι-το ίχνος / σχεδιο του νομεα

• ψ:

ψαροκόκκαλο- ειδος πετσωματος
ω:

Υ.Γ. πηγή το ταρσανοιστολόγιο  της Στέφης Αρέλη

photo by Knight_of_W.

ήρθε η ώρα να συναντήσω την ομορφότερη γυναίκα!

Posted on 12/08/2009 Updated on 14/08/2009

την θάλασσα βεβαίως βεβαίως!

by weychan’s

by berklyyachats

κέρασμα ένας ΠΛΑΤΑΝΙΩΤΙΚΟΣ-Σύρτος απο την Σάμο με τον Νίκο Οικονομίδη

όρτσα τα πανιά!

Posted on 22/09/2008 Updated on 22/09/2008

Ελαβα mail-πρόσκληση απο την «διαδυκτιακή» φίλη την Αιγαιώτισσα

(έργο της Αιγαιωτισσας)

για την πλωτή εκθεση που θα λάβει χώρα 4-5-6 Οκτώβρη στην Μαρίνα Ζεας στο ξύλινο καραβοσκάρο «Αιγαιώτισσα ΙΙ» .

Εκθέματα ναυτικης τέχνης , φτιαγμένα με μεράκι και πολύ αγάπη για ότι θαλασσινο …

Γοργόνες και Τρίτωνες σκαλισμένοι σε ξύλο, πειρατικά , γόλετες , καραβέλες σκαλισμένα πάνω σε ξύλα ¨ναυτικά» ….

Ξυλόγλυπτα σε κομμάτια παλίων καραβίων, σε θαλασσοποτισμένα , σε ρετάλια καρνάγιων…
Και ακομα πυρογραφίες πλεούμενων και πινακες ζωγραφικοί εκτεθιμένα στον χώρο που θα τους ταίριαζε καλύτερα: σε ένα σκαρί περήφανο ελληνικό

φυσικά η είσοδος ειναι ελευθερη για όλους…
Ειναι η δέυτερη χρονια που κάνει την εκθεση η καλή φίλη  . Η αγάπη της για την Θάλασσα εκφράζεται  με  έργα πάνω σε ξύλο, με την ζωγραφική αλλά και την φωτογραφία.
Οι ωρες λειτουργίας της Πλωτής Έκθεσης είναι  9 το πρώι με 10.30 το βράδυ.

(τηλέφωνο επικοινωνίας 694 5539438)

Ταξίδι-Ψαραντώνης(κέρασμα! κάντε κλικ εδω)