Month: Μαρτίου 2009
ταξίδι στις ανοιχτές θάλασσες…
Σαν σκαρί στο πέλαγο συνάντησα το ιστολόγιο της Αιγαιώτισσας ,φορτωμένο με εικόνες , με λέξεις απο καρνάγιο στην Λευκάδα.
Οι φωνές ενός ξύλινου 15 μέτρου γαλιονιού που πρωτοβλέπει το μπλέ της θάλασσας σειρήνες …
για περάστε μια βόλτα :
Travel the seas wide
φωτογραφία Αιγαιώτισσα
εγώ δεν συμμετέχω στην ώρα της γης …
πρίν 10 χρόνια ο “πράσινος-οικολόγος” Joschka Fischer…
και για να μην μας περνάνε για μαλάκες ,ρίχτε μια ματιά στις παρακάτω διευθύνσεις:
http://wwfcentral.ca/NetCommunity/Page.aspx?pid=664&srcid=508
http://www.wwf.org.nz/index.php/about_us/business_partners/our_sponsors/
ψάχνοντάς τις άλλες δυνάμεις στο ανθρώπινο σώμα εκτός της λογικής…
Μέρες που έρχονται ψάχνοντάς τις άλλες δυνάμεις στο ανθρώπινο σώμα εκτός της λογικής …όχι καθισμένοι στους καναπέδες μας ,μπρός στις οθόνες των υπολογιστών ,πάνω απο τα συγγράματα και τα βιβλία … ,η σημασία της Επανάστασης της 25ης Μαρτίου του 1821 αποκτά μεγαλύτερη αξία κατα πως θα πούν και οι πολιτικοί άρχοντες του τόπου. ………………………………………………………………………………………………………………
Η λογική της εξέγερσης
του Γιώργου ΣταματόπουλουΟι νέοι ιστορικοί ισχυρίζονται ότι η επανάσταση του 1821 μάλλον κακά έφερε παρά καλά για τη χώρα.
Διότι -λένε- πριν από τον ξεσηκωμό οι κοτζαμπάσηδες και το πατριαρχείο είχαν κατορθώσει να απολαμβάνουν μια οιονεί αυτονομία, οι έμποροι είχαν επικρατήσει και άρα ήταν θέμα χρόνου το ελληνικό στοιχείο να κυριαρχήσει μέσα στην οθωμανική αυτοκρατορία.
Είναι γεγονός ότι αν έλειπαν οι Φιλικοί (πολλά απαξιωτικά έχουν γραφεί -άστοχα- γι’ αυτούς) τίποτε δεν θα γινόταν, παρά το ότι του ξεσηκωμού είχαν προηγηθεί πολλές εξεγέρσεις, που βέβαια πνίγηκαν στο αίμα. Το ’21 όντως διχάζει τη διανόηση. Υπήρχε ελληνική συνείδηση; Υπήρχε ελληνικό έθνος; Πόσοι Ελληνες ήσαν οι κοτζαμπάσηδες και ο κλήρος;
Οι απόψεις διίστανται. Τινές φρονούν ότι με τον τρόπο τους βοήθησαν (με το χρήμα), έτεροι τους καταδικάζουν συλλήβδην. Εντούτοις, με βάση τους ιστορικούς της εποχής όλοι βοήθησαν, εξάλλου απ’ αυτούς ξεκίνησε, στη μυστική Συνέλευση της Βοστίτσας. Ολοι οι μετασχόντες εκπροσωπούσαν την ντόπια πολιτική, οικονομική και θρησκευτική εξουσία και είχαν δίκιο ν’ αμφισβητούν όσα τους έλεγε ο Παπαφλέσσας. Πού θα βρεθούν τα χρήματα; Πού ο στρατός; Πού ο στόλος; Ποιος θα ήταν ο αρχηγός που θα ενέπνεε τον κόσμο και θα τόνωνε το φρόνημά του; Τι να απαντούσε ο Γρηγόρης Δικαίος; Οτι όλα ήσαν φούμαρα; Αρκέστηκε στις φαντασιώσεις, στις υποσχέσεις και σε μεγαληγορίες για δήθεν βοήθεια από τη Ρωσία. Αλλά και οι Φιλικοί είχαν κακή φήμη για άσωτο βίο, ματαιοδοξία και μεγαλόπνοες ανοησίες, όπως και ο Παπαφλέσσας δεχόταν κατηγορίες ότι ήταν πορνόβιος, ασύδοτος, αλαζών.
Τι ήταν λοιπόν αυτό που τελικά έπεισε τους Ελληνες αστούς να ξεσηκωθούν, όσο και αν ήσαν ευνοημένοι από το οθωμανικό καθεστώς; Σ’ αυτό αδυνατούν να απαντήσουν οι νέοι ιστορικοί και οι οπαδοί του ορθολογισμού και απ’ αυτήν ακόμη την Αριστερά. Πεπεισμένοι οι τελευταίοι από την πεποίθηση του Μαρξ ότι είναι καλύτερα για ένα μικρό έθνος να εντάσσεται σε ένα μεγάλο, βλέπουν «στραβά» τον ξεσηκωμό, τους εμφυλίους του, τη βίαιη αποκοπή από την οθωμανική αυτοκρατορία. Πώς να κατανοήσουν το ακατανόητο; Ισως έχουν δίκιο. Ελα όμως που δεν μπορούν να το υποστηρίξουν. Και αυτό γιατί βδελύσσονται τα σπλάχνα, τον θυμό, την άλογη εξέγερση, το πάθος για ελευθερία (το όποιο τέλος πάντων πάθος), το μίσος για την ξένη γλώσσα. Πάντα έτσι ήταν. Και σήμερα τα ίδια πρεσβεύουν απέναντι στην πλανητική, όπως την αποκαλούν, δύναμη των ΗΠΑ.
Αλλά αυτό είναι που χαρακτηρίζει τους Ελληνες, τουλάχιστον από τον 13ο αιώνα και εντεύθεν. Ζουν διά της αντιστάσεως, όπως περίφημα έχει γράψει ο μεγάλος αριστερός ιστορικός Σβορώνος. Ψιλά γράμματα για τους φωστήρες οπαδούς ενός γενικού και αόριστου Διαφωτισμού. Ουδέποτε θα παραδεχτούν ότι εκτός από τη λογική υπάρχουν κι άλλες δυνάμεις στο ανθρώπινο σώμα που επιβάλλονται κόντρα στην όποια λογική της υποταγής και της αναμονής. Η δύναμη ενός Καραϊσκάκη λ.χ., ενός Ανδρούτσου, ενός Κολοκοτρώνη, που μπορεί να ξεκίνησαν σαν κλέφτες (ή και κατσαπλιάδες) βρέθηκαν όμως κάποια στιγμή, στην κορύφωση του ξεσηκωμού, να κουβαλάνε επάνω τους ολόκληρη την Ελλάδα, το εθνικό φρόνημα, και ας μην είχαν ιδέα τι σημαίνει εθνικό φρόνημα. Το συνειδητοποίησαν όμως μέσα στον αγώνα. Πώς αλλιώς; Αμα δεν μπεις στον χορό, πώς θα χορέψεις; Οι διανοούμενοι είναι για τις καρέκλες τους μόνο· στα δύσκολα σφυρίζουν αδιάφορα ή τρέχουν στους προθαλάμους της εξουσίας. Ουδέποτε θα παραδεχτούν ότι όλα τα μεγάλα κατορθώματα ξεπηδάνε από τη λαϊκότητα, από το μεγαλείο της ψυχής των απλών ανθρώπων.
απο την Ελευθεροτυπία της 21/03/2009
Μου ζητά να την ποτίζω …
1999, 10 χρόνια έχουν περάσει απο το ταξίδι στην Αργεντινή …
καρφίτσωνω στο ιστολόγιο την φωτογραφία απο ένα δρόμο στα περίχωρα του Μπούενος Αίρες.
Την πότισα σαν την γλάστρα με το γεράνι στο μπαλκόνι.
Μου ζητά συχνά να την ποτίζω, και γώ δεν της χαλάω το χατήρι.
Το νερό αλλάζει χρώματα ,άλλοτε γίνεται κόκκινο, άλλοτε πράσινο ,μπλέ ,κίτρινο κι άλλοτε μαύρο .
Κι ύστερα παίρνω τον δρόμο ,τον ακολουθώ ,περπατώ δίχως να κουράζομαι ,ισορροπώ στην άκρη του πεζοδρομίου πατάω στα βήματα αδέσποτων σκύλων ανθρώπων που χαζεύουν …και αυτός με οδηγεί και πάλι εδώ …
Τούτες τις μέρες τούτους τους καιρούς τα λόγια του ποιητή σαν το αγέρι το θαλασσινό μυρίζουν
Στη νύχτα που έρχεται
Ξεκινάμε ανάλαφροι, καθώς η γύρη
που ταξιδεύει στον άνεμο.
Γρήγορα πέφτουμε στο χώμα
ρίχνουμε ρίζες, ρίχνουμε κλαδιά
γινόμαστε δέντρα που διψούν για ουρανό
κι όλο αρπαζόμαστε με δύναμη απ’ τη γη.
Μας βρίσκουν τ’ ατέλειωτα καλοκαίρια
τα μεγάλα κύματα. Οι άνεμοι, τα νερά
παίρνουν τα φύλλα μας. Αργότερα
πλακώνουν οι βαριές συννεφιές
μας τυραννούν οι χειμώνες κι οι καταιγίδες.
Μα πάντα αντιστεκόμαστε, ορθωνόμαστε
πάντα ντυνόμαστε με νέο φύλλωμα.
Ωσότου φτάνει ένας άνεμος παράξενος
-κανείς δεν ξέρει πότε κι από που ξεκινά-
μας ρίχνει κάτω μ’ όλες μας τις ρίζες στον αέρα.
Για λίγο ακόμα, μες στη φυλλωσιά μας
κάθεται κρυμμένο – να πει μια τρίλια του
στη νύχτα που έρχεται – ένα πουλί.
Νίκος Γκάτσος
Πραγματικά κόκκινοι!
Μαντσεστερ Γιουνάιτεντ –Λίβερπουλ
1-4
η ομάδα των παιδικών μας χρόνων ρίχνει δεύτερη τεσσάρα μέσα σε 4 ημέρες ,είχε προηγηθεί η μισητή «βασίλισσα» Ρεάλ για το Τσάμπιονς λινγκ .
τραγουδά ο κόσμος…
τραγουδούν οι παίκτες ¨…
«Πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχασε τη μάχη της ονομασίας των Σκοπίων …»
Το ακόλουθο κείμενο, προέρχεται από ομιλία του κ. Κρις Σπύρου, Πρώην Πρόεδρου του Δημοκρατικού Κόμματος της Πολιτείας, Νιου Χάμσαϊρ, ΗΠΑ, για το Μακεδονικό ζήτημα, στην εκδήλωση της «Ένωσης των Αποφοίτων Αμερικανικών Πανεπιστημίων».
«Γνώρισα την Μακεδονία από τα λίγα χρόνια που πήγα σχολείο στην Ελλάδα. Έφυγα για την Αμερική 13 ετών πριν από 48 χρόνια.
Έμαθα για την Μακεδονία από τον παππού μου τον Θανάση Σπύρου, ο οποίος άφησε την γυναίκα του έγκυο το 1910, με τον πατέρα μου στην κοιλιά της, και έφυγε για την Αμερική. Πήρε τρία παιδιά μαζί του και άφησε πίσω στο χωριό άλλα 4 παιδιά με τη γιαγιά μου την Ελένη.
Έμαθα για την Μακεδονία από αυτόν τον παππού που δύο χρόνια μετά την άφιξή του στην Αμερική ξαναγύρισε στην Ελλάδα να πολεμήσει για την απελευθέρωση της Μακεδονίας και των άλλων κατεχομένων εδαφών από τους Τούρκους. Έξι (6) ολόκληρα χρόνια πολέμησε και δεν ξαναείδε ποτέ τα τρία παιδιά του που άφησε στην Αμερική.
Ξέρω τους Μακεδόνες από τον πατέρα μου τον Κώστα που πολέμησε στην Μακεδονία, στο Ιταλικό μέτωπο και τραυματίας μας διηγιόταν χρόνια μετά για «τα μεγάλα νταούλια» που παίζανε οι Μακεδόνες όταν αυτός έπαιζε το μαντολίνο του στο μέτωπο. Με καμάρι μας έδειχνε φωτογραφίες και μας έλεγε για την φιλοξενία που τους προσέφεραν οι Έλληνες της Μακεδονίας. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ευκαιρία να συναντηθούμε…
Φίλες και φίλοι,
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, ήρθε η ώρα να κάνουμε το πάρτυ στη μνήμη του Τζο Στράμερ των Clash.
Μπορεί να καθυστερήσαμε λίγο, μπορεί από το 2007 να είμαστε λίγο λιγότεροι αλλά συνεχίζουμε για έκτη χρονιά να θυμόμαστε έναν από τους αγαπημένους μας καλλιτέχνες και ανθρώπους.
Η βραδυά φέτος θα γίνει στο Obi Uptown (πρώην Χοροστάσιο, Σκουλενίου 2 και πλ. Αγίων Θεοδώρων, πίσω από την πλ. Κλαυθμώνος) την Παρασκευή 20/03. Θα ξεκινήσουμε γύρω στις 23.00 και η είσοδος θα είναι ελεύθερη.
Οι DJs που θα παίξουν θα είναι οι Γιώργος Γκίνης, Jimmy Strummer και BroodingSideOfMadness.
Έεεεεεεεεερχεται!!!
EΝΑΣ ΧΩΡΙΚΟΣ ΕΙΧΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΥΣΗΣ.
ΠΑΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΟ ΛΕΕΙ.
Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΤΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΜΙΑ ΣΥΝΤΑΓΗ : ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ENA ΧΑΠΙ ΚΑΘΕ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΗΜΕΡΕΣ. ΑΥΤΟΣ ΟΜΩΣ ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΑΠΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΤΣΙ ΤΟΥΡΜΠΟ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΕΞΑΝΤΛΗΣΕ ΤΑ ΣΤΕΝΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΠΛΑΙΣΙΑ … ΕΠΙΤΕΘΗΚΕ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΩΡΙΑΝΟΥΣ. ΕΝΤΡΟΜΟΙ ΟΙ ΧΩΡΙΑΝΟΙ ΚΑΤΕΦΥΓΑΝ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΝΑ ΚΡΥΦΤΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΓΛΥΤΩΣΟΥΝ. ΠΑΕΙ ΛΟΙΠΟΝ Ο ΦΙΛΟΣ ΜΑΣ ΠΑΛΙ ΣΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΕΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΣΕ , ΩΣ ΜΟΝΟ ΜΕΣΟΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΝΑ ΤΗ ΒΑΛΕΙ ΣΤΟ ΓΑΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙ & ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΘΕΙ. ΕΝΩ ΛΟΙΠΟΝ ΕΦΑΡΜΟΖΕ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΕ ΕΝΑ ΠΟΤΗΡΙ ΓΑΛΑ, ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΕΝΑΝ ΠΙΤΣΙΡΙΚΑ ΝΑ ΔΕΙ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΝ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ. Ο ΜΙΚΡΟΣ ΚΟΙΤΑΖΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ, ΒΛΕΠΕΙ , ΚΑΙ ΤΡΕΧΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΦΩΝΑΖΟΝΤΑΣ… – – –
ΛΑΚΑΤΕ ΧΩΡΙΑΝΟΙ ! ΤΗ ΓΕΜΙΖΕΙ ΚΑΙ ΕΡΧΕΤΑΙ !
Αντάμωμα…
στην πλατεία του χωρίου ,
γύρω απο το Δέντρο που απλώνει τα κλαδιά του ,
ψηλά στον ουρανό χαμηλά στην γη,
τα χέρια ανταμώνουν τις ψυχές
ο κύκλος , φωτίζει τον κάμπο τα βουνά τις θάλασσες ,αλαφρώνει τους ανθρώπους τους οδηγεί …
φωτογραφία του μαραδό απο γλέντι στο χωριό Καλλίδρομος της Ρούμελης τνη Καθαρή Δευτέρα του 2009
Καλή αντάμωση σε χορούς κυκλοτικούς!!!
ΤΟ ΧΕΡΙ 
