Month: Ιανουαρίου 2011
περάσματα…
εκεί το νερό περνά ,εκεί περνάνε οι σκέψεις, κι ύστερα έρχεται ο άνθρωπος…
παράλληλες ιστορίες
όλοι οι άνθρωποι είναι όμορφοι…
απο το Ιστολόγιο desthess. H Θεσσαλονίκη, όπως είναι.
Οι μετανάστες, το άσυλο, η Αριστερά
του Πέτρου Παπακωνσταντίνου
Τα πρόσφατα γεγονότα στη Νομική επιβάλλουν σε όλες τις αριστερές δυνάμεις μια σοβαρή συζήτηση για το μεταναστευτικό και για τις πολιτικές μεθοδεύσεις των κυρίαρχων κύκλων που υφαίνονται γύρω από αυτό το υπαρκτό, ολοένα και δυσκολότερο, στις συνθήκες της κρίσης, κοινωνικό πρόβλημα.
Παρά την προσωρινή εκτόνωση, με τη λύση που δόθηκε στην υπόθεση της Νομικής, τη νύχτα της Πέμπτης προς Παρασκευή, το θέμα είναι πάντα ανοιχτό, τόσο από τη σκοπιά των δίκαιων αιτημάτων των απεργών πείνας που δεν έχουν βρει απάντηση, όσο και από τη σκοπιά των πολιτικών συνεπειών. Αποτελεί πάντως θετικό γεγονός ότι απετράπη η παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου, προς την οποία προσανατολιζόταν η κυβέρνηση (αλλιώς η υπουργός Παιδείας δεν θα είχε επιβάλει στην πρυτανεία τη σχετική απόφαση) και μια εκφοβιστική επίδειξη δύναμης του αστυνομικού κράτους σε κλίμα δαιμονοποίησης των οικονομικών μεταναστών.
Στην εξέλιξη αυτή συνέβαλε η στάση και η κινητοποίηση όλων των ριζοσπαστικών, αριστερών δυνάμεων (στις οποίες δεν περιλαμβάνουμε, βέβαια, το ΔΗΑΡΙ, που φροντίζει να δικαιώνει τον ειρωνικό χαρακτηρισμό περί «ΠΑΣΟκων με πολιτικά», ούτε μερίδα στελεχών του ΣΥΝ που κινήθηκε σε παραπλήσιο μήκος κύματος). Ανεξάρτητα από τις εύλογες επιφυλάξεις για την επιλογή της Νομικής, η διαχωριστική γραμμή που τέθηκε εκ των πραγμάτων ήταν: με τα δίκαια αιτήματα των μεταναστών και το πανεπιστημιακό άσυλο ή με τον απολυταρχισμό του ΠΑΣΟΚικού κράτους και του φασιστικού παρακράτους;
Όλες οι αριστερές δυνάμεις- έστω με διαφορετικό τρόπο η κάθε μία, με τις ταλαντεύσεις, με τις φοβίες τους και τις εμφύλιες διαμάχες κάποιες από αυτές- βρέθηκαν στην πλευρά του δίκιου, του διεθνισμού και της δημοκρατίας. Η μαχητική κινητοποίηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η παρουσία στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στη Νομική και η κατηγορηματική τοποθέτηση της Αλέκας Παπαρήγα, που κατέστησε αποκλειστικά υπεύθυνη την κυβέρνηση για την επαπειλούμενη αιματοχυσία, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των πραγμάτων. Συνέβαλαν στο να αποκρουσθεί, σε σημαντικό βαθμό, το χυδαίο εμπόριο του φόβου από τα μεγάλα κανάλια, που εμφάνιζαν απελπισμένους ανασφάλιστους εργάτες χωρίς χαρτιά περίπου σαν αδίστακτους αεροπειρατές της Αλ Κάιντα. Υπερασπίστηκαν στην πράξη ένα κοινό, πολιτικό κεκτημένο για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού σε δημοκρατική βάση- κανείς μετανάστης χωρίς χαρτιά, κανείς εργάτης ανασφάλιστος, κατάργηση του Δουβλίνου ΙΙ, όχι στην επαναπροώθηση των μεταναστών, να αφεθούν ελεύθεροι να πάνε σε όποια χώρα της Ε.Ε. θέλουν, άσυλο σε όλους όσοι προέρχονται από εμπόλεμες ζώνες και τυραννικά καθεστώτα κλπ. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Γλέζος υψώνει για μια φορά ακόμη την σημαία…
«Όσο σκεπτικισμό κι αν δημιουργεί η προσφυγή των μεταναστών, να αναζητήσουν άσυλο στη Νομική Σχολή» πρέπει να επισημανθούν τα παρακάτω:
«Το άσυλο, ως απαραβίαστος χώρος, επινοήθηκε ως ιδέα, ως πράξη κι εφαρμογή και ως λέξη από τους αρχαίους Έλληνες. Παραμένει ως αδιαπραγμάτευτη κατάκτηση των αρχών του δικαίου, ως η πιο ανθρωπιστική ιδέα στην πορεία της ανθρωποποίησης του ανθρώπου.
Το Πανεπιστημιακό άσυλο καθιερώθηκε, ιδιαίτερα, μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, όχι μόνον ως χώρος ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, αλλά ως άσυλο – προσφυγή κάθε αδικημένου.
Οι μετανάστες προσφεύγουν σ’ αυτό, για να επιστήσουν την προσοχή στο πρόβλημά τους. Δουλεύουν χρόνια τώρα στη χώρα μας και τους εκμεταλλεύονται οι πάντες, χωρίς να ρωτούν αν είναι παράνομοι. Επιτέλους! Πρέπει το μεταναστευτικό πρόβλημα, από ελληνικό να γίνει ευρωπαϊκό»,
Μανώλης Γλέζος
πηγή Εθνος
Η Θεσσαλονίκη όπως είναι…
στην άκρια της θάλασσας στην άκρια της πόλης κεράστηκα …
απο το εξαιρετικό Ιστολόγιο desthess Η Θεσσαλονίκη όπως είναι
Εθνική οδός (χωρίς παράδρομους με διόδια) τα ΜΜΕ…
γράφει ο Πιτσιρίκος
Η εθνική οδός περνάει από το Mega
Το κίνημα «Δεν πληρώνουμε διόδια – Δεν πληρώνουμε την κρίση τους» έχει γιγαντωθεί, αλλά τα περισσότερα καθεστωτικά ΜΜΕ δεν το έχουν αντιληφθεί ακόμα. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με την αντίσταση των κατοίκων της Κερατέας ενάντια στη δημιουργία ΧΥΤΥ στην περιοχή τους. Άκρα του τάφου σιωπή.
Υπάρχει μόνο ένας λόγος για τον οποίο τα ΜΜΕ προσπαθούν να αποσιωπήσουν ένα γεγονός ή να λοιδορήσουν ανθρώπους που αντιστέκονται: όταν δεν συμφέρει τους ιδιοκτήτες τους. Και πότε δεν συμφέρει τους ιδιοκτήτες τους; Όταν συμμετέχουν ως εργολάβοι στα έργα για τα οποία διαμαρτύρονται οι πολίτες.
Δεν είναι μυστικό πως τα συμφέροντα του κ. Μπόμπολα βρίσκονται –μεταξύ άλλων- και στις εθνικές οδούς, αφού μια εταιρεία συμφερόντων Γεωργίου Μπόμπολα και υιών συμμετέχει στην κοινοπραξία «Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου Ανώνυμος Εταιρεία Παραχώρησης».
Οι τηλεδημοσιογράφοι του Mega δεν έχουν πάρει χαμπάρι το κίνημα κατά της πληρωμής διοδίων, αλλά δεν θα πρέπει να τους κατηγορήσουμε, αφού –όπως είναι γνωστό- οι δημοσιογράφοι του Mega είναι συμφερόντων Μπόμπολα. Έχουμε εταιρεία συμφερόντων Μπόμπολα και δημοσιογράφους συμφερόντων Μπόμπολα. Δημοσιογραφία είναι το συμφέρον του αφεντικού.
Αυτοί οι ευαίσθητοι δημοσιογράφοι του Mega συγκινούνται πάρα πολύ με τους Atenistas, τους Salonistas –και όποια άλλη σαχλαμάρα εμφανιστεί στη χώρα-, αλλά αγνοούν παντελώς εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που σηκώνουν την μπάρα και δεν πληρώνουν διόδια.
Εντελώς απαρατήρητη πέρασε από τους δημοσιογράφους συμφερόντων Μπόμπολα και η κίνηση του δημάρχου Στυλίδας, Απόστολου Γκλέτσου, να αφαιρέσει τις πλευρικές μπάρες του αυτοκινητόδρομου –συμφερόντων Μπόμπολα-, η σύλληψή του και όσα ακολούθησαν μέχρι να αφεθεί ελεύθερος.
Ίσως, αν στην Στυλίδα υπήρχαν οι Stilidistas, οι δημοσιογράφοι του Mega να έκαναν ένα αφιέρωμα σε αυτά τα παιδιά της περιφέρειας που χαϊδεύουν τις μπάρες, βάφουν τις τσουκνίδες και κερνάνε γλειφιτζούρια τους οδηγούς. Συγκινούνται από κάτι τέτοια οι δημοσιογράφοι συμφερόντων Μπόμπολα. Κι επειδή –εκτός από συμφερόντων Μπόμπολα- είναι και συμφερόντων Βαρδινογιάννη, τους συγκινούν και οι παίκτες των ποδοσφαιρικών ομάδων που δίνουν αυτόγραφα στα παιδιά με καρκίνο που έχει στη συλλογή της η κυρία Μαριάννα Βαρδινογιάννη.
Το συμπέρασμα από όλα αυτά είναι πως οι νταβατζήδες της διαπλοκής και τα παπαγαλάκια τους τα έχουν κάνει πάνω τους, επειδή έχουν αντιληφθεί πως ο κόσμος ξύπνησε και τους έχει γραμμένους στα παλιά του τα παπούτσια. Δεν πρέπει να τους κατηγορούμε που δεν το είχαν αντιληφθεί νωρίτερα• δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτοί οι άνθρωποι δεν βρίσκονται συχνά ανάμεσα σε κανονικούς ανθρώπους, οπότε πάσχουν από χρόνιο ιδρυματισμό.
Το να μην πληρώνουμε διόδια είναι απολύτως νόμιμο, αφού οι συμβάσεις των έργων προβλέπουν μια σειρά από όρους οι οποίοι θα πρέπει να πληρούνται, ώστε οι εταιρείες να έχουν δικαίωμα είσπραξης διοδίων. Φυσικά, αυτοί οι όροι δεν πληρούνται, ενώ, παράλληλα, οι εταιρείες της κοινοπραξίας έχουν προβεί σε ένα σωρό από παράνομες πράξεις και έχουν καθυστερήσει τα έργα – εννοείται πως, για όλα αυτά, δεν έχουν δεχθεί ούτε ένα πρόστιμο από το κράτος. Το χέρι του κυβέρνησης έχει μπει στις τσέπες όλων μας αλλά όχι στην τσέπη του Μπόμπολα και των άλλων εθνικών ευεργετών.
Μπαίνω κι εγώ στο κίνημα! Πάω να αγοράσω αυτοκίνητο!
Οδηγίες για το πώς δεν πληρώνουμε διόδια:
1. Φτάνουμε με το αυτοκίνητο μας μπροστά στην μπάρα – Δεν ανοίγουμε συζήτηση με τον υπάλληλο – Δεν υπογράφουμε τίποτα
2. Κατεβαίνουμε από το αυτοκίνητο μας
3. Σπρώχνουμε την μπάρα προς τα εμπρός σαν να ανοίγουμε μία πόρτα και όχι προς τα πάνω
4. Η μπάρα πηγαίνει προς το πλάι και δεν παθαίνει καμιά φθορά
5. Ακούγεται ένας ήχος σειρήνας που δεν του δίνουμε καμιά σημασία
6. Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο μας και συνεχίζουμε τον δρόμο μας
Στην όλη διαδικασία (άρνησης πληρωμής) δεν επιτρέπεται να επέμβει ούτε η Αστυνομία (αφού δεν κάνουμε καμία παράβαση του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας) , ούτε η Εφορία (μια που η άρνηση πληρωμής είναι διαφορά μεταξύ ιδιωτών).
ΧΥΤΑ τα ΜΜΕ…
TO ΡΑΔΙΟ ΟΒΡΙΟΚΑΣΤΡΟ ΚΑΙ Η ΧΟΥΝΤΑ ΤΩΝ ΜΜΕ |
| Γράφει ο Δημήτρης Κανελλόπουλος |
|
Δύο είναι κυρίως τα πράγματα στα οποία αξίζει να στρέψουμε καταρχάς την προσοχή μας σε ότι αφορά το θέμα του αγώνα των κατοίκων της Κερατέας ώστε να μην κατασκευαστεί ΧΥΤΑ στην περιοχή τους (ανεξαρτήτως αν έχουν δίκιο ή άδικο).
1) Το πρώτο έχει να κάνει με τη σιωπή πολλών ΜΜΕ. Σαράντα μέρες βρίσκονται οι κάτοικοι στα μπλόκα και τα περισσότερα αποσιωπούν το γεγονός. Το δημοκρατικό (ΠΑΣΟΚικο) MEGA λόγου χάριν δεν κάνει ούτε αναφορά στα δελτία του. Καπνογόνα, δακρυγόνα, ξύλο, επεισόδια και το MEGA, τσιμουδιά. Για να καταλάβετε τι σημαίνει ενημέρωση για ορισμένους. Kαι δεν είναι μόνο το MEGA, είναι και άλλα. Στο ΕΘΝΟΣ ας πούμε δεν έχουν γράψει τίποτε (εκτός κι αν έγραψαν κάτι μικρό που μου διέφυγε). 2) Το δεύτερο έχει να κάνει με μία άτυπη συμφωνία που υφίσταται μεταξύ πολλών ΜΜΕ να μην δίνεται δημοσιότητα σε γεγονότα και καταστάσεις κοινωνικής οργής και βίας. Για να μην ξεσηκωθεί, λένε, ο κόσμος. Περίεργη λογική. Και ύποπτη. Και οι δύο περιπτώσεις αποτελούν μία μορφή χούντας, αν με καταλαβαίνετε |
Το καλύτερο πάντως, μια και βρισκόμαστε σε επαναστατική φάση, είναι το ξύλο που έπεσε προχθές μεταξύ ΜΑΤ και ΧρυσΑυγιτών στον Άγιο Παντελεήμονα. Τέτοια γεγονότα μάλιστα, να προβάλλονται και με το παραπάνω από τα ΜΜΕ.
Στην Κερατέα βρέθηκα την Κυριακή το μεσημέρι. Παγωνιά, αλλά οι κάτοικοι ανυποχώρητοι, στα μπλόκα. Κάθισα αρκετές ώρες, μίλησα μαζί τους, ενημερώθηκα για όσα λαμβάνουν χώρα στην περιοχή της Λαυρεωτικής εδώ και εβδομάδες. Πρέπει να σταθούμε στο πλευρό τους για έναν επιπρόσθετο λόγο: Επειδή είναι από τους ελάχιστους που αντιστέκονται στη σημερινή Ελλάδα της αφασίας και της χλαπάτσας. Δεν είναι λίγο πράγμα αυτό, ε; Έχουν και ραδιοφωνικό σταθμό στήσει, στους 102,0 FM – το Ράδιο Οβριόκαστρο. Δεν ακούγεται στην Αθήνα, όσοι όμως βρίσκονται εκεί γύρω ας συντονιστούν στη συχνότητά του
περισσότερα στο e-tetradio
Τι σημαίνει για την Ελλάδα χρεοκοπία και πτώχευση;
Του Δημήτρη Καζάκη
Η κυρίαρχη προπαγάνδα, στην προσπάθειά της να αποπροσανατολίσει και να τρομοκρατήσει τον απλό κόσμο, έχει οικοδομήσει ορισμένους συγκεκριμένους μύθους γύρω από έννοιες και καταστάσεις σχετικά με τη χρεοκοπία και την πτώχευση. Έτσι π.χ. ισχυρίζεται ότι η χρεοκοπία και η πτώχευση μιας χώρας ισοδυναμούν με ολοκληρωτική καταστροφή για τον πληθυσμό και κυρίως για τους εργαζόμενους.
Αυτό είναι αλήθεια μόνο όταν οι κυβερνήσεις που οδηγούνται σε πτώχευση παραδίδονται αμαχητί στους δανειστές τους και αρνούνται να προασπίσουν τα συμφέροντα της χώρας και των πολιτών της. Όπως ακριβώς συνέβη και στην περίπτωση της Ελλάδας, όταν η κυβέρνηση με τη δανειακή σύμβαση και το μνημόνιο διάλεξε να εξασφαλίσει τα συμφέροντα των δανειστών έναντι του λαού και της χώρας.
Αυτός είναι ο βασικός λόγος που ιστορικά η έννοια της κρατικής χρεοκοπίας δεν είχε την αρνητική φόρτιση που έχει σήμερα. Τον 18ο αιώνα, π.χ., ένας από τους πατέρες της κλασικής πολιτικής οικονομίας, ο Άνταμ Σμιθ, θεωρούσε αυτονόητο το εξής:
«Όταν τα εθνικά χρέη έχουν συσσωρευτεί πλέον σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο, είναι μάλλον, όπως πιστεύω, αδύνατο να πληρωθούν με δίκαιο και ολοκληρωμένο τρόπο. Η απελευθέρωση των δημοσίων εσόδων, αν υπάρχει η δυνατότητα να συμβεί, μπορεί να γίνει μόνο μέσα από μια χρεοκοπία». [1]
Την εποχή εκείνη ήταν αδιανόητο να τεθεί ένα κράτος στη διάθεση ιδιωτών δανειστών και επομένως η μονομερής κρατική χρεοκοπία ισοδυναμούσε με «απελευθέρωση των δημόσιων εσόδων» από τα βάρη της πληρωμής των δανείων.
Στους αιώνες που πέρασαν από την εποχή του Άνταμ Σμιθ οι δανειστές μετεξελίχθηκαν σε χρηματιστές και τραπεζίτες με τεράστια επιρροή ανά την υφήλιο και τα κράτη διαχωρίστηκαν σε δυο ομάδες: μια χούφτα κράτη – δουλοκτήτες και στα υπόλοιπα κράτη – δούλους, όπου ο δανεισμός – και κυρίως ο εξωτερικός – αποτέλεσε έναν από τους βασικούς μοχλούς επιβολής της δουλοκτητικής σχέσης.
Έτσι η έξαρση του δανεισμού, ιδίως από τις διεθνείς αγορές, συνοδευόταν πάντα από πολιτική και οικονομική εξάρτηση, υποτέλεια και εξαναγκασμό. Επομένως η άρνηση της πληρωμής των χρεών από ένα κράτος έπρεπε να στιγματιστεί και να αποτελέσει ανοσιούργημα άνευ προηγουμένου.
Κι εκεί όπου στην επίσημη δημόσια οικονομία έως και τον Mεσοπόλεμο η άρνηση πληρωμής αποτελούσε μια αποδεkτή επιλογή για ένα κράτος, χωρίς σοβαρές συνέπειες γι’ αυτό, στη μεταπολεμική περίοδο αυτό άλλαξε. Η επίσημη δημόσια οικονομική απεφάσισε ότι αυτό ήταν ανήκουστο. Έτσι φτιάχτηκαν μερικοί μύθοι που επιβιώνουν και χρησιμοποιούνται έως σήμερα για να τρομοκρατούν τους αφελείς και ανίδεους. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Εν μεγάλη Ελληνική Αποικία 2011 μΧ…
Εν μεγάλη Ελληνική αποικία, 200 π.Χ.
Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Αποικία
δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμ’ εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή.
Όμως το πρόσκομμα κ’ η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς). Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ’ εξετάζουν,
κ’ ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.
Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·
η κατοχή σας είν’ επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Αποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τι να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.
Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε·
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.
Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.-
Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Αποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
την ζωή την κουβαλάνε οι επόμενοι …
Ολοένα και πιο φανερά, η κρίση και επαπειλούμενη χρεοκοπία της χώρας συνοδεύεται από τη θανάσιμη κρίση και επαπειλούμενη χρεοκοπία μιας συγκεκριμένης Αριστεράς, η οποία προκάλεσε την τελευταία δεκαετία (δυσανάλογο με το πραγματικό της μέγεθος) θόρυβο, ο οποίος με τη σειρά του έπεισε αρκετούς ανθρώπους για την πιθανότητα αυτή η Αριστερά να αποτελέσει τον καταλύτη στις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις. Παρατηρούμε, λοιπόν, το φαινομενικά παράδοξο η βιαιότητα της επίθεσης της κυβέρνησης και της κατοχικής τρόικα σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων αντί να φέρνει στο πολιτικό προσκήνιο αυτήν την Αριστερά, να την οδηγεί αντίθετα στα τάρταρα της πολιτικής ανυποληψίας, σπαρασσόμενη, μπλοκαρισμένη, αμήχανη και εν τέλει παντελώς αδύναμη να προσφέρει την παραμικρή βοήθεια στο λαό, στον οποίο θεωρητικώς ομνύει αλλά και στον ίδιο της τον εαυτό. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΤΟ ΧΕΡΙ 