Month: Μαΐου 2008
Κόκκινα μάτια.
το φυλακίσαμε για να θαυμάζουμε την ομορφιά του …απο απόσταση , αυτή που ορίζουν τα σύρματα ,τα σύρματα που εμείς φυτέψαμε!
γεμίσαμε τον κόσμο ασχήμια ,σκουριασμένα σίδερα
τυλίξαμε τα σώματά μας και περιμένουμε…
(η φωτογραφία είναι του μαραδό)
Γκρίζος και ο Έβρος;
Το χαβά τους οι γείτονες οι φίλοι οι κουμπάροι!
Αλλοιώνουν ανενόχλητοι την κοίτη του ποταμού Εβρου προς όφελό τους .
το ρεπορτάζ στο ΕθΝΟΣ απο τον Νίκο Μελέτη αναφέρει:
¨…Σύμφωνα με πληροφορίες τον Απρίλιο η τουρκική πλευρά επιχωμάτωσε μέρος της παλιάς κοίτης του Εβρου, με αποτέλεσμα να υπάρξουν επικαθίσεις χωμάτων και να ενωθούν η ελληνική με την τουρκική νησίδα και έτσι να θεωρηθεί ότι υπάρχει μετακίνηση προς όφελος της Τουρκίας της μέσης γραμμής της κοίτης του ποταμού, που καθορίζει και τη συνοριακή γραμμή μεταξύ των δυο χωρών (αναφορά υπήρξε σε δημοσίευμα του «Πρώτου Θέματος» 18/5).
Σύμφωνα με τα πρωτόκολλα οριοθέτησης της μεθορίου στον Εβρο, αρμόδιες για αντιμετώπιση τεχνικών-πρακτικών θεμάτων είναι οι δυο Νομαρχίες (όταν ακόμη βεβαίως ο δεύτερος βαθμός Αυτοδιοίκησης δεν ήταν αιρετός στην Ελλάδα).
Η παρέμβαση όμως της Νομαρχίας Εβρου δεν είχε κανένα αποτέλεσμα μέχρι σήμερα,γεγονός που τουλάχιστον θα έπρεπε να είχε προκαλέσει στοιχειώδη προβληματισμό στο ΥΠΕΞ και εκδήλωση αντίδρασης σε ανώτερο επίπεδο.
….Είναι χαρακτηριστικό πάντως ότι η Τουρκία επιμένει παγίως πως δεν υπάρχουν οριοθετημένα σύνορα μεταξύ των δυο χωρών, ώστε να μπορεί να προωθεί τη διεκδίκηση των γκρίζων ζωνών. Με την ιδια επιμονή η Αγκυρα αρνείται να δεχθεί την πολύ πιο απλή οριοθέτηση της συνοριακής γραμμής σε όλο το μήκος του Εβρου, η οποία πλέον με την τεχνολογική εξέλιξη που έχει υπάρξει (GPS κ.λπ.) μπορεί να εξαλείψει κάθε μορφή αντιπαράθεσης για την κυριότητα νησίδων ή για παρεμβάσεις στη ροή των υδάτων που αλλοιώνουν την κοίτη του ποταμού…¨(όλοκληρο το ρεπορταζ στο e-go)
Αναμένεται η αντίδραση της ΥΠΕΞ….
και μια φωτογραφία δώρο απο το Δέλτα του Εβρου…
«μας παίζουν…»
Υπουργός Παιδείας Ε. Στυλιανίδης :«…Εμείς θα προχωρήσουμε στις μεταρρυθμίσεις, επιδιώκοντας τη βελτίωση της ποιότητας και την επιβολή της δημοκρατίας στα ΑΕΙ». απο την Ελευθεροτυπία 29/05/2008
κάνει καλά την δουλειά του ο Υπουργός και βέβαια όχι μόνο αυτός ….
Αντιγράφω το κείμενο των Κ. Σεβρή και Γ. Μπύρο απο την ΡΗΞΗ αρ 35
«Τις τελευταίες μέρες παρατηρούμε μια εκ νέου αναταραχή στα Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. όλης της χώρας, με αφορμή τις πρυτανικές και προεδρικές εκλογές, που θα πραγματοποιηθούν, σύμφωνα με το νέο νομικό καθεστώς, στο αμέσως ερχόμενο διάστημα.
Τον άφαντο μέχρι πρότινος υπουργό Παιδείας φαίνεται να έχουν επιλέξει τα κυβερνητικά επιτελεία για να προκαλέσει μια νέα επικοινωνιακή σύγχυση στα πανεπιστήμια. Οι προκλητικές δηλώσεις του έχουν αλλάξει άμεσα τημ πολιτική ατζέντα και ήδη περιορίζεται το πολιτικό κόστος της κυβέρνησης από την ασφαλιστική μεταρρύθμιση, την πώληση του Ο.Τ.Ε. και τα φαινόμενα ακρίβειας που παρατηρήθηκαν τις τελευταίες μέρες.
Την ίδια στιγμή, τα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα και κυρίως η Ελευθεροτυπία πυροδοτούν το κλίμα για νέο γύρο καταλήψεων, γνωρίζοντας πως την αντιπολιτευτική αδυναμία του Πα.Σο.Κ. θα καλύψει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και οι ηγεσίες του, παίρνοντας ξανά τα ηνία της «γενιάς του 16». Την εξέλιξη αυτή προσδοκούν και οι συνιστώσες του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., γνωρίζοντας πως μια ένταση στα πανεπιστήμια θα προκαλέσει μια νέα δημοσκοπική άνοδο των ποσοστών του, τη στιγμή που η αυξητική πορεία των τελευταίων μηνών είχε αρχίσει να αντιστρέφεται.
Σε αυτή την εξέλιξη, όπου από τη μία η κυβέρνηση προσπαθεί να συγκαλύψει το κόστος των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της σε διάφορους τομείς, και από την άλλη ο χώρος του Πα.Σο.Κ. προσπαθεί να συγκροτήσει τους μηχανισμούς ώστε να υπάρξει ένα πολιτικό ζήτημα με ικανούς αντιπολιτευτικούς πυλώνες, βρίσκεται το φοιτητικό κίνημα.
Το φοιτητικό κίνημα, μετά από δύο γύρους κινητοποιήσεων, βρίσκεται σε απόλυτη εσωστρέφεια και αδυναμία. Η άρνηση του συνόλου των συνιστωσών του κινήματος να κρίνουν τις πολιτικές επιλογές των ηγεσιών του και κυρίως η άρνησή τους να δομηθεί ένα εναλλακτικό πολιτικό περιεχόμενο, ικανό να θέσει ζητήματα ουσίας, οδήγησε επί ένα χρόνο τα πανεπιστήμια να είναι από πολιτικής πλευράς νεκρά. Τα συνθήματα δεν άλλαξαν και οι πολιτικές απόψεις των διάφορων πολιτικών χώρων φαντάζουν ίδιες με αυτές του 2006, απομακρύνοντάς τους όλο και περισσότερο από τον μέσο φοιτητή.
Ο ρόλος του πανεπιστημίου στις νέες εργασιακές και οικονομικές σχέσεις δεν αναλύεται. Τα ζητήματα της υπερεξειδείκευσης και της γενικευμένης αμάθειας, που αποτελούν τον βασικό άξονα της εκπαιδευτικής πολιτικής, δεν θίγονται. Η έννοια του άνεργου πτυχιούχου, με περιορισμένη ικανότητα κριτικής και πολιτικής αντίληψης, παραμένει εκτός διαλόγου. Ο ρόλος των καθηγητών, η συμμετοχή τους στα διάφορα προγράμματα και η οικογενειοκρατία που μαστίζει τα πανεπιστήμια αποσιωπάται (η ΠΟΣΔΕΠ είναι απαραίτητος (;) σύμμαχος).
Αντίθετα, οι ηγεσίες του κινήματος επέλεξαν την ίδια οδό, χωρίς καμία ανάλυση των συσχετισμών που υπάρχουν τόσο σε κεντρικό επίπεδο, όσο και στο εσωτερικό των σχολών. Οι καταλήψεις ευνοούν αυτή τη χρονική στιγμή κυρίως τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, καθώς στην παρακμή του κλειστού πανεπιστημίου η «έξοδος προς τα δεξιά» φαντάζει η καλύτερη λύση σε μεγάλη μερίδα της ελληνικής κοινωνίας.
Η μόνη λύση στο διαφαινόμενο αδιέξοδο που οδηγείται το φοιτητικό κίνημα είναι να ξεκινήσει από τα κάτω μια εκ νέου αναζήτηση ενός εναλλακτικού τρόπου προσέγγισης του ρόλου του πανεπιστημίου, που θα σχετίζεται τόσο με έναν διαφορετικά διαρθρωμένο παραγωγικό ιστό, όσο και με μια διαφορετική κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα. Με επίκεντρο την ολόπλευρη μόρφωση του φοιτητή, με δυνατότητα να καταλαμβάνει διάφορες εργασιακές θέσεις, καθιστώντας τον ρόλο του εμφανώς ανώτερο από τον σημερινό. Με ερευνητική διαδικασία ανταποκρινόμενη στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας και όχι της ελεύθερης αγοράς.
Το φοιτητικό κίνημα δεν έχει ανάγκη από πυροτεχνήματα τη στιγμής, αλλά από μια διαδικασία άμεσης- κριτικής ανασυγκρότησης, ικανής να δώσει νέο όραμα και περιεχόμενο στο υπό διάλυση πανεπιστήμιο.»
Μια πάπια που την λέγανε βαρβάρα…
απο την Ελευθεροτυπία της 28/5/2008: «…..πριν από περίπου τέσσερις μήνες, φρουροί σε φυλάκια της περιοχής των Κήπων είδαν ξαφνικά μια ημέρα να κυματίζει η τουρκική σημαία σε μικρές βραχονησίδες, που βρίσκονται στον Εβρο πλησίον του σταθμού των Κήπων.Ως ώφειλαν ενημέρωσαν αμέσως τη Μεραρχία τους και εκείνη με τη σειρά της διαβίβασε έγγραφο προς το υπουργείο Εξωτερικών, ζητώντας επί της ουσίας οδηγίες χειρισμού του θέματος Σύμφωνα πάλι με τις υπάρχουσες «ομιχλώδεις πληροφορίες», το συγκεκριμένο πρωτότυπο έγγραφο καταστράφηκε, ύστερα από πολιτική εντολή, με την «οδηγία» να μην εξακολουθήσει η ενασχόληση με το θέμα, διότι «δεν υπάρχει πρόβλημα από ελληνικής πλευράς»…»»
με αφορμή το ρεπορταζ της Κύρας Αδαμ έφερα στο μυαλό μου το τελευταίο μου ταξίδι στον Πρίγκιπα της Θρακικής φύσης…
Στο Δέλτα του Έβρου…
*ζούν 46 είδη ψαριών ,40 είδη θηλαστικών,28 είδη ερπετών και αμφιβίων
*φωλιάζουν τουλάχιστον 77 είδη πουλιών και 145 είδη διαχειμάζουν.
*έχουν καταγραφεί συνολικά 316 είδη πουλιών(422 σε όλη την Ελλάδα)
*διαβαίνουν , άνοιξη και φθινόπωρο, αμέτρητα μεταναστευτικά πουλιά.
Ενα απο τα ζωντανά που φυλάκισε η φωτογραφική μου μηχανή στο Δελτα είναι η Βαρβάρα!
Ποιά είναι η Βαρβάρα ;
Ιδου!
Tadona tadona , Shelduck ,το επιστημονικό όνομα της βαρβάρας.
Μεγάλη Πάπια με εντυπωσιακό ασπρόμαυρο πτέρωμα ,καφετιά λωρίδα στο στήθος,κόκκινο «καρούμπαλο» πάνω απο το ράμφος το αρσενικό. Έχει μήκος 58-71 εκατ. και άνοιγμα φτερών 110-133εκατ.
Παρατηρείται όλο το χρόνο στο Δέλτα, σε μεγαλύτερους αριθμούς το χειμώνα,στις λιμνοθάλασσες, σε παράκτιες εκτάσεις.
Μερικά ζευγάρια αναπαράγονται σε αλόφυτες εκτάσεις, κοντά σε πλημμυρισμένες με γλυκό νερό περιοχές, κυρίως στο Ανατολικό Δέλτα (βόρεια της λίμνης των Νυμφων).
Η Βαρβάρα είναι μια όμορφη καλοσυνάτη πάπια ….
Σκυλίσια Ζωή…
…σε παραλία του Δήμου Τοπείρου Ξάνθης ,λίγο μετα την Κυριακή του Πάσχα…με κοίταξε και συνέχισε τον ύπνο του…
ξυπνάτε ρεεεεεεεεεεεεεεεε!
και Σκύλος, και στην Επαρχία, και στην Παραλία!
Πόσο σας Ζηλεύω ρε μπαγάσηδες!……
Έλαιος!!!
και να πεις οτι δεν έχουμε Ελαιόδενδρα….
Θυμήσου……
ΤΟ ΙΕΡΟ ΔΕΝΤΡΟ
Επιστημονικό όνομα: Οlea europae, οικογένεια Oleaceae
Γενικά Χαρακτηριστικά: Αειθαλές δέντρο, χαρακτηρίζεται από τη μακροζωία του (αιωνόβιο). Στην περιοχή της Μεσογείου υπάρχουν δέντρα πολλών εκατονταετηρίδων. Εάν για οποιοδήποτε λόγο καταστραφεί το υπέργειο μέρος, το φυτό αναγεννάται εύκολα με νέα βλάστηση.
Ριζικό σύστημα: Έχει πλούσιο ριζικό σύστημα και κατορθώνει να αναπτύσσεται ακόμα και σε άγονα – ξερά εδάφη. Η ρίζα της ελιάς προχωρεί πολύ βαθιά στο χώμα και διακλαδίζεται απλωτά. Καθώς ευδοκιμεί και σε σκληρά και σε μαλακά χώματα, εισχωρεί προς όλες τις μεριές, ανάμεσα και από πέτρες ακόμα, ώσπου να συναντήσει υγρασία. Με τις βαθιά απλωμένες ρίζες της βρίσκει μπροστά και τροφές και στηρίζεται σταθερά. Δε φοβάται μήτε θύελλες μήτε καταιγίδες. Δύσκολα ξεριζώνεται.
Κορμός: Στα νεαρά δέντρα είναι λείος με σταχτοπράσινο φλοιό. Στα ηλικιωμένα δέντρα ο κορμός είναι σκουρόχρωμος και σχίζεται. Η επιφάνεια του κορμού γίνεται ανώμαλη με ρωγμές και εξογκώματα
Φύλλα: Έχουν βαθύ πράσινο χρώμα στην πάνω επιφάνεια και σταχτί ασημί στην κάτω επιφάνεια .Η πάνω επιφάνεια είναι δερματώδης , ενώ τα στόματα στην κάτω επιφάνεια είναι μικρά και καλύπτονται με πυκνό χνούδι. Με την κατασκευή αυτή των φύλλων περιορίζεται η διαπνοή και μειώνονται οι απώλειες υγρασίας .
Άνθη: Η ελιά παράγει ένα πολύ μεγάλο αριθμό ανθέων από τα οποία, αν γονιμοποιηθεί ένα ποσοστό γύρω στο 1%, η καρποφορία είναι ικανοποιητική. Η άνθηση της ελιάς αρχίζει κατά τον Απρίλιο στις θερμότερες περιοχές και φθάνει μέχρι τον Ιούνιο στις ψυχρότερες περιοχές .
Καρπός : Ο καρπός της ελιάς είναι «δρύπη». Αποτελείται από
q την εξωτερική φλούδα (εξωκάρπιο)
q το σαρκώδες μέρος που έχει το λάδι (μεσοκάρπιο) και
q το σκληρό πυρήνα (ενδοκάρπιο κι κουκούτσι) .
Ξύλο : Το δέντρο της ελιάς έχει πάρα πολύ σκληρό ξύλο, δύσκολο να δουλευτεί αλλά εύκολο να λειανθεί και όλο και περισσότερο χρησιμοποιείται για την κατασκευή χρηστικών αντικειμένων. Πολλά αντικείμενα που περιγράφονται στους μύθους και τους θρύλους των μεσογειακών λαών είναι φτιαγμένα από ξύλο ελιάς: το ρόπαλο του Ηρακλή, το Κρεβάτι του Οδυσσέα και η εικόνα της θεάς Αθηνάς στον Παρθενώνα.
Εχθροί: Πολλοί είναι οι εχθροί που προσβάλλουν την ελιά. Από αυτούς τρία έντομα, ο δάκος, ο πυρηνοτρύτης και το λεκάνιο κάνουν κάθε χρόνο τις σοβαρότερες ζημίες….και ο ανθρωπος
πηγή:Μηνιαία Μαθητική εφημερίδα Δημοτικού Σχολείο Ρυζού Πέλλας ,Γιωργος Σεμερτζίδης(Γ τάξη)
6 Φλεβάρη 1999…
Ανορθόγραφες , στο πόδι σημειώσεις απο την πρώτη μέρα του ταξίδιου στο ονείρο ….
στην πρόσκληση της Coolplatanos
γιατί η μνήμη είναι το όπλο μας είτε στο χαρτί είτε στο μυαλό είτε στο διαδίκτυο…
19 Μαίου,δικαίωμα στην άνοιξη
Η 19η Μαΐου είναι η επέτειος της Ποντιακής γενοκτονίας. Είναι ημέρα αφιερωμένη στην ιερή μνήμη των 353.000 Ελλήνων του Πόντου, γηγενών από χιλιετηρίδες στην περιοχή, που μ εξοντώθηκαν, με την έμπνευση και καθοδήγηση του εμπνευστή και ιδρυτή του σύγχρονου Τουρκικού κράτους, Κεμάλ Ατατούρκ…………… …για την μέρα τούτη ένα μοιρολόι – σέρρα απο τον Γιάννη Αμαραντίδη (λύρα τραγούδι) και τον Γιάννη Ευφραιμίδη (νταούλι) , και ένα κείμενο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη
(by the voyager)Ούτε Σκύλα ούτε Χάρυβδη - Πολυκεντρική Ανατολία (περί Ποντιακής Γενοκτονίας)
Ομιλία κατά τα αποκαλυπτήρια του μνημείου της Ποντιακής Γενοκτονίας στην Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ
Μιχάλης Χαραλαμπίδης
Στον μυθικο μας κόσμο ο Πόντος είναι παρών με τον Προμηθέα, τους Αργοναύτες, τον Ιάσωνα, τις Αμαζόνες.
Σύμφωνα με την Ελληνική αντίληψη για την γέννηση του κόσμου είναι ένα από τα συστατικά της δημιουργίας του.
Στον ιστορικό μας κόσμο είναι παρών με τις Ελληνικές πόλεις – κράτη Σινώπη –Αμισσός – Τραπεζούς – Κερασούς. Τους Μιθριδάτες Βασιλείς του Πόντου. Ο Μιθριδάτης ο Στ΄ ο Ευπάτωρ έστησε άγαλμα του Πλάτωνα στην Ακαδημία που δημιούργησε στην Αθήνα ο μεγάλος φιλόσοφος.
Στους Κομνηνούς αυτοκράτορες της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντος (1204 – 1461). Στους Υψηλάντες ηγέτες της Ελληνικής και Βαλκανικής Επανάστασης ενάντια στο Οθωμανικό παρασιτικό, φεουδαρχικό καθεστώς τον 19ο αιώνα. Μια νέα Δημοκρατία για να τιμήσει τα ιδανικά και τον αγώνα τους ταυτιζόμενη με αυτά έδωσε σε μια από τις νέες πόλεις της το όνομα τους. Το Υψηλάντη στο Μίτσιγκαν. Η Δημοκρατία αυτή ήταν οι ΗΠΑ.
Επί χιλιετίες ο Πόντος ήταν Οικονομικό και Εμπορικό κέντρο αλλά και κέντρο Πολιτισμού. Ο φιλόσοφος Διογένης αυτός που μας έδωσε την λέξη «κοσμοπολίτης» εξ ού και το Cosmopolitan, ο γεωγράφος και ιστορικός Στράβων, ο σωτήρας της Ελληνικής κλασσικής γραμματείας, των βιβλίων από την Οθωμανοϊσλαμική ολοκληρωτική βαρβαρότητα και μεγάλος πατέρας του Ευρωπαϊκού και Δυτικού Πολιτισμού ο Βησσαρίων, ήταν Πόντιοι.
Ο Πόντος ήταν πρότυπο αρμονικών σχέσεων ανάμεσα στο φυσικό, ανθρώπινο αρχιτεκτονικό τοπίο. Ανάμεσα στους λαούς, τους πολιτισμούς, τους ανθρώπους. Αυτή η αρμονία διαταράχθηκε βίαια από ολοκληρωτικές ιδεολογίες. Αυτό το ιστορικό Πολιτισμικό κέντρο δολοφονήθηκε και ρίχθηκε στην υπανάπτυξη. Αυτό σήμαινε η Οθωμανική Τουρκική κατάκτηση, το Σουλτανικό καθεστώς, το πλέον βάρβαρο καθεστώς που γνώρισε η Ανθρωπότητα. Το τελικό όμως χτύπημα δόθηκε από μια ιδεολογία του θανάτου που αντιπροσώπευε και αντιπροσωπεύει ο Κεμαλισμός. Ακόμη και τώρα και άλλοι λαοί της Μικράς Ασίας γνωρίζουν αυτόν τον γενοκτονικό ρατσισμό διαρκείας.
Ο Πόντος σήμερα είναι ερείπια εκκλησιών, μοναστηριών, ανακτόρων, παλατιών, κυβερνείων, κατοικιών, εκπαιδευτηρίων, χωριών, πόλεων, κάστρων που απετέλεσαν εκλεκτά δημιουργήματα του παγκόσμιου πολιτισμού. Αν δεν δολοφονούνταν θα ήταν ωραιότερα από την Τοσκάνη, την Βουργουνδία, την Ανδαλουσία. Το σουλτανικό τουρικικό ισλάμ όμως ήταν πολύ διαφορετικό από αυτό της Ανδαλουσίας, ήταν βάρβαρο και καταστροφικό.
Σε κανένα μέρος του κόσμου δεν συναντάς τόσα ερείπια μνημείων. Εδώ οι Ταλιμπάν προϋπήρξαν κατά περιόδους, δολοφονούσαν ανθρώπους και μνημεία, ήταν περισσότερο βάρβαροι και τον προηγούμενο αιώνα είχαν την υποστήριξη και της Ευρώπης και των Σοβιέτ. Μια ανήθικη συμμαχία.
Μέσα σε αυτά τα ερείπια συναντάς σήμερα τους τελευταίους φύλακες, τους απόγονους αυτού του πολιτισμού που μετά από αιώνες ολοκληρωτικών και ρατσιστικών τυφώνων επιμένουν να ομιλούν την πλησιέστερη προς την αρχαία ελληνική ομιλούμενη σήμερα γλώσσα. Είναι οι μεγάλοι αυτόχθονες πληθυσμοί των εξισλαμισμένων ακόμη και κρυπτο Χριστιανών Ποντίων που έμειναν στον Πόντο.
Μέσα από τα ερείπια αναδεικνύονται οι μελαγχολικές και ταυτόχρονα γλυκές φιγούρες των μικρών παιδιών που στο ερώτημα : «πώς λεν τον κύρης και την μάνας» απαντούν όπως απαντούσε ένα παιδί την εποχή του Ομήρου. «Εις Αϊσέ ακούει εις Μωαμέτ». Ο Όμηρος στους στίχους του έλεγε. «Το όνομα του άκουγε Αχιλλέας, Οδυσσέας, Αίαντας». Δεν λέει τον έλεγαν Αχιλλέα. Αυτής της γλώσσας το σύγχρονο Τουρκικό κράτος αρνείται την ύπαρξη. Αυτή ήταν η απάντηση του Τούρκου εκπροσώπου στον ΟΗΕ Altay Genciger* στην παρέμβαση μας στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Οργανισμού (Φεβρουάριος 2002) για τα δικαιώματα των εξισλαμισμένων Ποντίων στον Πόντο σήμερα.
Δολοφονεί αντί να προστατεύει μια γλώσσα που αποτελεί θεμέλιο της Παγκόσμιας Πολιτισμικής Κληρονομιάς. Τα μικρά παιδιά στα σχολεία της Τραπεζούντας τρομοκρατούνται για να μην την ομιλούν.
Επί οκτώ περίπου δεκαετίες το έγκλημα της γενοκτονίας που διαπράχθηκε στον Πόντο από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς συνεχίσθηκε, για γεωπολιτικούς λόγους, με το έγκλημα της σιωπής. «Η Τουρκία δεν έπρεπε να ενοχληθεί».
Οι φωνές των επιζησάντων, το ένα δεύτερο του πληθυσμού, σκεπάστηκαν. Αυτοί που σώθηκαν διαφεύγοντας προς τη Ρωσία, μετά τον Κεμαλισμό γνώρισαν τον Σταλινισμό εκτοπισμένοι στην κεντρική Ασία, την πατρίδα των Τούρκων. Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες ανωμαλίες της ιστορίας.
Εμείς όμως η νέα γενιά των Ποντίων είμαστε παιδιά της θεάς Μνημοσύνης και των Μουσών. Αυτές που μας έδωσαν τις λέξεις Μουσική, Μουσείο, όπως το Metropolitan Museum.
Τις τελευταίες δεκαετίες διεκδικήσαμε την ανάκτηση της σχέσης μας με την Μνημοσύνη και τις Μούσες διεκδικώντας το δικαίωμα μας στην Μνήμη. Όπως όλοι οι λαοί που υπέστησαν πολιτικές βίας, καθιερώσαμε μια ημέρα μνήμης του Ποντιακού Ολοκαυτώματος, την 19η Μαϊου. Τιμά την Πολιτεία της Νέας Υόρκης, τον κυβερνήτη της George Pattaki, η αναγνώριση του εγκλήματος και η ταυτιση του με τη δική μας μνήμη (19 Μαϊου 2002). Είναι πλέον κοινή η μνήμη μας ενάντια στην ολοκληρωτική βία του ισλαμικού φονταμενταλισμού που γνώρισε η πόλη της Νέας Υόρκης.
Οι δικοί μας νεκροί για γεωπολιτικούς λόγους έμειναν επί δεκαετίες χωρίς μνημεία, χωρίς τάφους, μια και χάθηκαν στις πορείες θανάτου στο εσωτερικό της Ανατολίας και του Κουρδιστάν, στα Άουσβιτς, στα Μαουντχάουζεν εν ροή.
Σήμερα όμως την 10η Σεπτεμβρίου 2006 αισθάνονται ιδιαίτερη αγαλλίαση, ιδιαίτερα αυτοί των οποίων οι επιζήσαντες έφτασαν στις ΗΠΑ, κατ’ ευθείαν από τον Πόντο χωρίς να περάσουν από την Ελλάδα. Αυτοί μιλούν Ποντιακά και Αμερικάνικα.
Έχει ιδιαίτερη βαρύτητα που το μνημείο αυτό, το πρώτο στις ΗΠΑ, δημιουργήθηκε σε μια πόλη που το όνομα της εκπέμπει μηνύματα μιας ιδεολογίας της ζωής, της φιλίας, της αδελφοσύνης. Αυτό σημαίνει στα Ελληνικά Φιλαδέλφεια. Η πόλης σας εκ του ονόματος της είναι αντίθετη με τις ιδεολογίες του θανάτου που εκφράζουν ο Ναζισμός, ο Κεμαλισμός, ο ισλαμικός ολοκληρωτικός φονταμενταλισμός που δίνει μια προοπτική παρακμής στους ίδιους τους Μουσουλμανικούς λαούς. Οι Έλληνες, οι Πόντιοι είμαστε ένας λαός που τους γνώρισε όλους. Σταυροφορίες και Ιερούς πολέμους, Ναζιστές και Κεμαλιστές. Γι αυτό ο λόγος μας είναι ένας λόγος αλήθειας. Η αλήθεια και η πόλις, η Δημοκρατία, αποτελούν την ελπίδα για όλους τους λαούς, τους πολιτισμούς και τις θρησκείες. Με τους θεούς του πολέμου θα σκοτωθούν όλοι οι θεοί. Ήδη από τον Πόντο έφυγαν οι θεοί την περίοδο 1916 – 1923. Όπως σκέπτονται να φύγουν, αν δεν έφυγαν ήδη, από το Λίβανο, το Ισραήλ, την Παλαιστίνη. Με το οφθαλμόν αντί οφθαλμού θα γίνουν όλοι οι λαοί τυφλοί.
Από την ίδρυση της αυτή η Πόλη, η Φιλαδέλφεια, ως πρωτεύουσα μιας νέας Δημοκρατίας, ταυτίστηκε με τα ιδανικά της Ζωής, της Ελευθερίας, της Ανεξαρτησίας, της Δημοκρατίας.
Γι αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία σε αυτή την Πόλη να επαναφέρουμε στην μνήμη μας δύο μεγάλους ανθρωπιστές, διπλωμάτες, φιλάδελφους, φίλους του δικαιώματος μας στη ζωή και της παρουσίας μας στις ιστορικές μας πατρίδες, ανεγείροντας δύο μνημεία στη μνήμη τους. Ένα στην Αθήνα και το άλλο στις ΗΠΑ. Άργησαν πολύ οι Έλληνες και οι Πόντιοι αλλά και οι Αρμένιοι και οι Ασσύριοι να το κάνουν. Η σύγχρονη ιστορία όμως επαναφέρει την μνήμη και το παράδειγμα των δύο μεγάλων Αμερικανών Διπλωματών, των George Horton και Henry Morgenthau. Θεωρούσαν από τότε ύβρι να λερώνεται η Αμερικανική Δημοκρατία με τα Κεμαλικά γκουλάκ και τα Κεμαλικά άουσβιτς όπως το Δεβισλίκ στον Πόντο νότια της Τραπεζούντας. Το περιγράφουν σύγχρονοι τους. Και ο Χόρτον και ο Μοργκεντάου είχαν ακούσει για την φρίκη που σε κυρίευε όταν το αντίκρυζες.
Και οι δύο Διπλωμάτες ήταν με τη Ζωή, με τους ανθρώπους, όλους τους ανθρώπους, με τους λαούς, όλους τους λαούς. Γιατί εκτός των άλλων οι λαοί ήταν και είναι ο αγωγοί, τα υποκείμενα, τα χελιδόνια της Δημοκρατίας σε αυτήν την τραγική και ιστορική περιοχή της Μικράς Ασίας.
Δεν είναι Δημοκρατία η Σκύλα του Κεμαλισμού και η Χάρυβδη ενός εύκολα χειραγωγούμενου, ιδιόμορφου, καταστροφικού και βίαιου τουρκικού ισλάμ. Ούτε η σύνθεση τους η ένοχη Σφίγγα. Τα δημοκρατικά, πολυκεντρικά, περιφερειακά – ομοσπονδιακά πολιτειακά και διοικητικά συστήματα, αποτρέπουν τις ολοκληρωτικές ιδεολογίες και οδηγούν τους λαούς, όλους τους λαούς ανεξαρτήτως θρησκείας και εθνικότητας, στον αλληλοσεβασμό, στη συμβίωση, στην ευημερία. Αυτό έγινε στην Γερμανία μετά τον Χίτλερ, στην Ιβηρική μετά τον Φράνκο. Αυτό πρέπει να γίνει στο Ιράκ. Αυτό έχουν ανάγκη οι λαοί στην Μικρά Ασία και την Μεσσοποταμία.
Ήμασταν πολύ μόνοι και λίγοι στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, όταν ο Σαντάμ βομβάρδιζε με χημικά τον αυτόχθονα ιστορικό λαό, τους Καρδούχους του Ξενοφώντα. Την πλειοψηφούσα εθνική ομάδα στην Μικρά Ασία σήμερα.
Το αίτημα της αληθινής Δημοκρατίας είναι πολύ πιο ισχυρό και πιο ώριμο στην Μικρά Ασία. Δεκαετίες πριν είπα ότι αποτελεί την βασική προϋπόθεση για την σταθερότητα, την ειρήνη, την ανάπτυξη και την ευημερία στην ευρύτερη περιοχή. Άλλο όμως Κεμαλικό απαρτχάιντ και άλλο Δημοκρατία.
Ιστορικά η Μικρά Ασία, η Ιωνία είναι η γενέτειρα της Δημοκρατίας τόσο της Ευρώπης όσο και της Ασίας. Αυτό διδάσκει η ιστορία.
Οι λαοί της Μικράς Ασίας και της Μεσσοποταμίας έχουν δικαίωμα στη δική τους Άνοιξη και τη Δημοκρατία και επόμενα την Ειρήνη.
Εικόνες, ιστορικά πρόσωπα, έργα τέχνης με αναφορές στον Πόντο γεμίζουν και κοσμούν σήμερα πολλά μουσεία της Ευρώπης. Τελευταία έμαθα ότι σε μια εκκλησία της Βορείου Ιταλίας διακρίνει κανείς το πρόσωπο της Μαρίας της Κομνηνής, πριγκίπισσας της Τραπεζούντας. Ήταν η ωραιότερη γυναίκα στον κόσμο το 1400. Γράφτηκαν το 18ο αιώνα οπερέττες γι αυτήν στην Ευρώπη.
Οι Πόντιοι όμως δεν είναι ένας λαός των μουσείων. Είμαστε το πλέον μαρτυρικό κομμάτι του Ελληνισμού και των Ευρωπαϊκών λαών. Γνωρίσαμε όλους τους ολοκληρωτισμούς Κεμαλισμό, Ναζισμό, Φασισμό, Σταλινισμό. Είμαστε σε διαρκή προσφυγιά. Είμαστε όμως ένας λαός υπαρκτός, με σάρκα και οστά, με υψηλό αίσθημα αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού. Είμαστε πολύ περισσότεροι από ότι ήμασταν μετά την γενοκτονία και τον ξεριζωμό, διασκορπισμένοι σε όλη τη γη. Ο Κεμάλ δεν έλυσε το Ποντιακό ζήτημα διά της σφαγής, απέτυχε. Ο Πόντος δεν εξαφανίστηκε από το χάρτη της γης όπως ήθελε. Οι Πόντιοι που έμειναν στον Πόντο είναι πολύ υπερήφανοι και ευτυχισμένοι να λένε ότι είναι Πόντιοι. Όπως οι Κούρδοι να λένε ότι είναι Κούρδοι. Και σ’ αυτό απέτυχε ο Κεμάλ.
Έκφραση αυτού του αυτοσεβασμού είναι το μνημείο της Φιλαδέλφειας, έργο ενός μεγάλου στον ψυχικο και ηθικό του κόσμο ανθρώπου, του Βασίλειου Θεοδωρίδη. Χάρις σε σας οι Αμερικανοί Έλληνες, οι Πόντιοι θα έχουν πλέον στην Φιλαδέλφεια το Σήμα της μνήμης τους, του αυτοσεβασμού και της συνέχειας τους. Όπως οι Αμερικανοί, Νεοϋορκέζοι έχουν το δικό τους μνημείο.
Οι Πολιτειακοί όμως θεσμοί των ΗΠΑ, το Κονγκρέσο και η Γερουσία, θα βρίσκονται σε αρμονία με την κληρονομιά της πόλης της Φιλαδέλφειας όταν – όπως έπραξαν ορισμένες Πολιτείες – αναγνωρίσουν την δεύτερη γενοκτονία του 20ου αιώνα, την Ποντιακή. Θα βρίσκονται σε αρμονία με τις αξίες και τα ιδανικά που πρέσβευαν δύο μεγάλοι γνώστες της περιοχής και φίλοι των λαών της, οι Χόρτον και Μοργκεντάου.
Εγώ προσωπικά, απόγονος επιζησάντων αλλά και πολλών που έμειναν άταφοι στα χιονισμένα βουνά και τις πεδιάδες της Ανατολίας, του Πόντου και του Κουρδιστάν, οφείλω να συμβάλλω στην απόδοση προς αυτούς της θέσης που τους αξίζει στην ιστορική μνήμη των λαών μας. Γιατί αν αποτρέπονταν ή καταδικάζονταν το Δεβισλίκ, όπως πρότειναν, όχι μόνο δεν θα είχαμε Άουσβιτς αλλά θα διακόπτονταν αυτή η διαρκής βία και ο θάνατος που πλημμυρίζει και παραμορφώνει επί δεκαετίες την ιστορική μας περιοχή. Η Μικρά Ασία και η Μεσοποταμία αρνούνται πλέον την παραμόρφωση και ζητούν την αυθεντικότητα τους.
* Μιχάλης Χαραλαμπίδης «Το Ποντιακό ζήτημα σήμερα – το Ποντιακό ζήματα στον ΟΗΕ», Εκδόσεις ΣΤΡΑΒΩΝ, Αθήνα 2005
Ρε! Καραγκιόζη!
Ο Παλληκαράς,, ο προφήτης,ο Γραμματικός, ο Φαρμακοποιός,ο Φιλόζωος , είναι Καραγκιόζηδες;
Οχι ο Καργκιόζης είναι και Παλληκαράς και Προφήτης και Φαρμακοποιός και Φιλόζωος και ….
Ολα αυτά στο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ που ξεκινά στις 16 Μαίου στο Άλσος της Νέας Σμύρνης και ολοκληρώνεται σε 10 ημέρες δηλαδή στις 25 Μαίου . Οι παραστάσεις αρχίζουν στις 8.30 …μετα τα δελτία ειδήσεων της τηλεόρασης…..είσοδος ελεύθερη.
το πρόγραμμα έχει ως εξης:
Παρασκευή 16/5:
Οι ατυχίες του Καραγκιόζη
Μάνθος Αθηναίος
Σαββατό17/5
Το καμμένο δέντρο
Ιάσων Μελισσηνός
Κυριακή 18/5
Ο Καραγκιόζης και το Κιούπι
Κώστας Καμαριάρης
Δευτέρα 19/5
ο Καραγκιόζης Παλληκαράς
Τάκης Καραθάνος
Τρίτη 20/5
Ο Καργκιόζης Προφήτης
Γιώργος Μπαλαμπάνης
Τετάρτη 21/5
Ο Καραγκιόζης γραμματικός
Νίκος Θεοδωρόπουλος
Πέμπτη 22/5
Ο Καργκιόζης Φαρμακοποιός
Δήμος Βουγιούκας
Παρασκευή 23/5
Ο Καργκιόζης Φιλόζωος
Δήμος Βουγιούκας
Σάββατο 24/5
Ο Καργκιόζης και τα κουκιά
Λεωνίδας Δημόπουλος
Κυριακή 25/5
Ο καπετάν Γκρης
Μάνθος Αθηναίος
Υ.Γ.Άσχετο , Δήμαρχε τα έργα για τον «Υπόγειο» Χώρο Στάθμευσης στην Πλατείας Καρύλλου γιατί έχουν σταματήσει;…
Της τελευταίας στιγμής!
Υ.Γ. α! ρε αδερφέ…δεν μου ‘κόψε και εμένα..
καλή επιτυχία, Eιρήνη, Αλέξανδρε ,Δημήτρη!
Αχ κυρίε Νίκο δεν είσαι εδώ…
12 Μαίου του 1992 ο Νίκος Γκάτσος επέστρεψε στην Ασέα ,την γενέτειρα του, πλήρης ημερών και γνώσεων.
Μου το θύμισε ο «αδελφός» μου ο Κληρούχας.
(η φωτογραφία είναι της εξαιρετικής φωτογράφου chr1979 )
Χοντρομπαλού
Μια Κυριακή στην Κοκκινιά
στην παιδική μου γειτονιά
είδα μια γριά χοντρομπαλού
που ο νούς της έτρεχε αλλού.
Την κοίταξα με κοίταξε
σαν κουκουβάγια σε μπαξέ
και μου ‘πε με φωνή θολή
που μάνα θύμιζε τρελή:
«Σε χώμα φύτρωσα ζεστό
αιώνες πρίν απ’ το Χριστό.
Ζούσα καλά και ευχάριστα
κι έπαιρνα μόνο άριστα.
Μα σαν προχώρησε ο καιρός
έγινε ο κόσμος μοχθηρός
και με βάτεψανε ,που λες,
αράδα βάρβαρες φυλές.
Σελτζούκοι Σλάβοι Ενετοί
λες κι ήταν όλοι τους βαλτοί.
Τότε κατάλαβα γιατί
καμένο ήμουνα χαρτί
δίχως χαρά δίχωςγιορτή .
Σιγά σιγά και ταπεινά
μ’ αγώνες και με βάσανα
καινούργια έβγαλα φτερά
μα ήρθαν τα χειρότερα.
Είδα τα ίδια μου παιδιά
να δίνουν σ’ άλλους τα κλειδιά
και με χιλιάδες ψέματα
με προδοσίες και αίματα
να μου σπαράζουν την καρδιά.
Γι αυτό μια νύχτα σκοτεινή
Θ’ ανέβω στην Καισαριανή
με κουρασμένα βήματα
να κλάψω για τα θύματα
στ’ αραχνιασμένα μνήματα.
Κι εκεί ψηλά στον Υμηττό
αντίκρυ στο Λυκαβηττό
μικρό κεράκι θα κρατώ
να φέγγει χρόνους εκατό.»
απο «ΤΑ ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ» του Νίκου Γκάτσου.
…Ο δρόμος προς το Σκοπευτήριο
Λίγες μέρες μετά την Πρωτομαγιά του 2008 …
Το πρωίνο της 8ης Μαίου στις 9πμ συνεργεία του δήμου Καισαριανής ξεκίνησαν εργασίες καθαρισμού στο χώρο του Σκοπευτηρίου, προκειμένου να λειτουργήσει μουσείο Εθνικής Αντίστασης σε νεοκλασσικό οίκημα που βρίσκεται ήδη στο χώρο.
Η Πανελλήνια Σκοπευτική Εταιρία, η οποία βρίσκεται σε αντιδικία με το δήμο και διεκδικεί το χώρο, κάλεσε την αστυνομία με αποτέλεσμα τη σύλληψη του δημάρχου Καισαριανής Σπύρου Τζόκα, του πρώην δημάρχου Θανάση Μπαρτζώκα και της προέδρου του δημοτικού συμβουλίου Δέσποινας Ανδριώτου.
Αργότερα, τόσο ο νυν όσο και ο τέως δήμαρχος αφέθηκαν ελεύθεροι.
Η αντιδικία του Δήμου Καισαριανής με την Πανελλήνια Σκοπευτική Εταιρεία σχετικά με την ιδιοκτησία του Σκοπευτηρίου κρατά χρόνια…( πηγή in.gr)
Και απορεί κανείς με την λογική και την πρακτική μερικών φορέων και κυρίως του επίσημου κράτους.
Τόσοι ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ χώροι στα Ολυμπιακά Ακίνητα μένουν έρημοι και εγκατελημμένοι απο την εποχή των αγώνων . Γιατί δεν παραχωρείται κάποιος απο αυτούς στην Πανελλήνια Σκοπευτικη Εταιρία για τις δραστηριότητές της¨;
Η ιστορική μνήμη είναι ζωντανή στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής!!!
«…Ο δρόμος προς το Σκοπευτήριο γέμισε ρούχα και σημειώματα. Ηταν η απελπισμένη προσπάθεια για στερνό «αντίο» των μελλοθάνατων, στους δικούς τους. Ολα τα σημειώματα, όλες οι κουβέντες τους, αποπνέουν περηφάνια, λεβεντιά. Τίποτα δε δείχνει φόβο, μόνο την ανάγκη να πουν «αντίο». Να δείξουν σ’ αυτούς που παραμένουν στη ζωή πως ο αγώνας δεν πρέπει να σβήσει, πρέπει να συνεχιστεί και να δυναμώσει. «Φάρος» η ζωή τους για τις μελλοντικές γενιές. Μέχρι σήμερα…
«Πατερούλη, πάω για εκτέλεση, να ‘σαι περήφανος για τον μονάκριβο γιο σου. Ν’ αγαπάς και να λατρεύεις την κορούλα σου και την αδερφούλα μου, κι οι δυο μεγάλοι άνθρωποι. Γεια, γεια πατερούλη. ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΣΟΥΚΑΤΖΙΔΗΣ».»
(απο τον Ριζοσπάστη)
«Θυμόμαστε το παρελθόν για να χτίσουμε το μέλλον» 1η Μάη 1944 – 2008 64 χρόνια μνήμης Απαιτούμε δυναμικά την οριστική απομάκρυνση της «Σκοπευτικής» από τον Ιερό Χώρο του Σκοπευτηρίου
H παρουσία στην καρδιά της Καισαριανής, του Θυσιαστηρίου της Λευτεριάς, τιμής και θυσίας, της προσδίδει ξεχωριστή σημασία και ακτινοβολία, που ξεπερνάει τα όρια της Ελλάδας και την έχει κάνει γνωστή ως ένα από τα παγκόσμια σύμβολα του αγώνα για την ελευθερία, την ειρήνη και την κοινωνική πρόοδο.
Διαβάστε για τις εκδηλώσεις του Δήμου Καισαριανής στο indy.gr
η αγκαλιά της μεγάλης οικογένειας του ΑΝΤΕΝΝΑ!!!
Στις 1.30 στα δικαστήρια Ευελπίδων στο κτήριο 5 αίθουσα 1 δικάζεται η Ενωση Τεχνικών Ελληνικής Ραδιοφωνίας (ΕΤΕΡ) για την 24ωρη απεργιακή κινητοποίηση που ξεκινά στις 06.00 το πρωί της Παρασκευής 9 Μαΐου 2008 και τελειώνει στις 06.00 το πρωί του Σαββάτου 10 Μαΐου 2008, στον ραδιοσταθμό Αντέννα 97,2 FM.
Οι Τεχνικοί Απεργούνε αντιδρώντας στην απόλυση ηχολήπτη από την διοίκηση του εν λόγω ραδιοσταθμού και ζητάνε την άμεση επαναπρόσληψή του .
Άλλα κεφάλια εργαζομένων που «κόπηκαν» από τον όμιλο Αντ1 είναι 10 δημοσιογράφων απο ραδιόφωνο και τηλεόραση 4 τεχνικών από την τηλεόραση και 2 διοικητικών υπαλλήλων.
Στο λιμάνι…
Στο λιμάνι της Καβάλας παραδοσιακά ευρωπαικά σιδερένια ψαροκάικα …
μαυροκόκκινα δίχτια , μελαμψά χέρια και οι γλάροι…διαρκής κίνηση .
μάτια χαμηλά την θάλασσα η το άπειρο σημαδεύουν..διαρκής ακινησία.
Υ.Γ.το χέρι τράβηξε τις φωτογραφίες στο λιμάνι της Καβάλας το Μάη του 2008
ένα δώρο για όλους!
και πάλι πίσω ,μετά απο δέκαήμερο ταξίδι σε Θράκη Μακεδονία
γεμάτα χέρια , γεμάτα τα μάτια ,γεμάτη και η ψυχή …και ενα κουτί γλυκά απο το ζαχαροπλαστείο του Νεντίμ απο την Κομοτηνή.
Ενα δώρο λοιπόν για όλους …
Πρώτες ημέρες Μαίου , τριγυρνώντας στον Έβρο
μετά την καταιγίδα….ο τόπος αχνίζει .
… τις μυρωδίες .ομως δεν μπόρεσα να κλείσω σε ενα μπουκάλι …
Υ.Γ. τα υπόλοιπά θα τα πούμε σιγά σιγά…
ΤΟ ΧΕΡΙ 
