Μήνας: Μαΐου 2009
Η Γκιώνα στο Πολυτεχνείο!!!
Στις 30 Μαρτίου το σπίτι του Στέφανου Κόλλια στην Καλοσκοπή της Γκιώνας καταστράφηκε ολοσχερώς από δεύτερο εμπρησμό. Γιατί; Τυπικά… κανείς δεν ξέρει(;).
Όλοι όμως ξέρουν ότι ο Στέφανος είναι ένας από αυτούς τους κατοίκους του βουνού, που έμπρακτα αντιστάθηκε στην καταστροφή του δάσους και του περιβάλλοντος, στην καταστροφή των νερών που υδρεύουν και την Αθήνα και τη μόλυνση της θάλασσας από τις μεταλλεύτηκες δραστηριότητες των δύο εταιριών βωξίτη.
Αυτό όμως που εξοργίζει περισσότερο τις εταιρείες, είναι ότι ο αγώνας των κατοίκων και του Στέφανου, είναι αγώνας για αξιοπρέπεια, αγώνας για να δοθεί τέλος στης 70χρόνη ασυδοσία των εταιριών, αγώνας να δοθεί τέλος στην κατοχή του βουνού από τους σύγχρονους τσιφλικάδες του Βωξίτη.
Θα επιτρέψουμε στους ανθρώπους της νύχτας να πιστέψουν ότι μας τρομοκράτησαν; Ή θα τους δείξουμε ότι η πράξη τους είχε τα αντίθετα αποτελέσματα και έφερε το θέμα της Γκιώνας στην Αθήνα;
Θα τους αφήσουμε να πιστεύουν ότι τρομοκράτησαν τον Στέφανο ή θα ξαναχτίσουμε το σπίτι του σαν να ήταν το σπίτι όλων μας;
Είναι ζήτημα τιμής πλέον για όσους αντιστέκονται στη καταστροφή του περιβάλλοντος και όσους υψώνουν φωνή απέναντι στην ασυδοσία και την τρομοκρατία του κέρδους, να ξαναφτιάξουμε το σπίτι ΜΑΣ.
Γι’ αυτό και δεν θα λείψει κανείς και καμία από την εκδήλωση της Παρασκευής για την Γκιώνα. Και θα έχουμε και μαζί μας και ότι ποσό μπορούμε να διαθέσουμε για το σπίτι. Και θα διαδώσουμε και το μήνυμα.
περισσότερα στην Γκιώνα!!!
και καλές σκανδαλιές!
ήρθε κατά πως φαίνεται το καλοκαίρι ,έρχονται και οι εκλογές…
χρειαζόμαστε έμπνευση ! Να τα βλέπουμε διπλά και τρίδιπλα
γεμίστε τα ποτήρια και άσπρος ο πάτος ….!
προτεινόμενο ποτό … σούμα!!!
Ε! ρίζαμ’, ντο να λέγω σας, εμείς όντες εχπάσταμε σ’ ‘σην πατρίδαν να φέβομε για την Ελλάδαν, α τόσον και εσιασίρεψαμ’ τιδέν να παίρω κι’ εγροίξα. Την εικόναν είπα ας παίρω και τα ‘ άγια λείψανα και προστατεύνε μας σα δρόμους. Και με τα ‘εκείνα έρθαμε αδά σην Ελλάδαν και ντο εσύραμε, τα καριπίας, τα εφτωχίας, τα βάσανα!. Ο Θεός μονάχον εξέρει ατά
19 Μαίου και πως και γιατί να ξεχάσουμε;(μήπως να ρωτήσουμε τον Τρεμόπουλο και την Ρεπούση;)
Η ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου (1916-1923).
Τριακόσιες πενήντα τρεις χιλιάδες εξοντώθηκαν από το επεξεργασμένο σχέδιο γενοκτονίας. Το μεγαλύτερο μέρος γυναίκες και παιδιά. «Ρίζα μ’ Κωστή, ας απόθανα εγώ κι ας εζήνες εσύ, πουλί μ’».
Ο τόπος του Πόντου που γέννησε πολιτισμό, μεταβλήθηκε σε τόπο εγκλημάτων και τόπο γέννησης προσφύγων…
Ενα τραγούδι λοιπόν για την Ημέρα ,τίποτε άλλο…
Ενα τραγούδι που όταν δεν ήταν νεκρικό μοιρολόι το τραγουδούσαν συνήθως οι άντρες και εκφράζανε τους καημούς της ζωής. Μοιρολόι σαν αυτό λοιπόντραγουδούσανε και οι γέροντες που δεν μπορούσανε να ακολουθήσουνε τους νέους στον πόλεμο .Γι αυτό το λόγο συνήθως ακολουθούσε η Σέρρα ο Ποντιακός Πυρρίχιος .
ακούμε τον Γιώργο Αμαραντίδη στο τραγούδι και στην λύρα και στο νταούλι τον Γιάννη Ευφραιμίδη :
μοιρολόι-σέρρα
(με ένα κλικ ελάλησε)
Υ.Γ. τα λόγια στον τίτλο είναι τα λόγια μιας χαροκαμένης ποντίας, που έζησε τον ξεριζωμό
στον δρόμο της κρίσης ….
το χιόνι είναι νερό ,η κρίση?…
έρως και σας φάγαμε!
…η ζωή στο δρόμο
είναι ωραία
σαν τις μουσικές του δρόμου…
Υ.Γ.οι φωτογραφίες είναι του μαραδό απο το ταξίδι του στο Βερολίνο.
Στην Ευρώπη των Λαών…
στην καρδιά της Γηραιάς εκεί στο Λουξεμβούργο η συνέλευση και το γεύμα των μετόχων της μεγαλύτερης χαλυβουργίας ArcelorMitta στον 7ο όροφο της έδρας της συνεχίστηκε κανονικά…
στον πάτο βίαια επεισόδια, βανδαλισμοί και φωτιές απο 1000 Γάλλους και Βέλγους εργάτες της «Εταίρας» ArcelorMitta που διαμαρτύρονταν για μαζικές απολύσεις.
Ταράχτηκε το φιλήσυχο κρατίδιο και η γηραία κυρία έριξε την άσπρη μασέλα της σε ένα ποτήρι νερό ,γουργούρησε, σουφρωσε τα χείλη της και αποκοιμήθηκε…
περισσότερα στην enet
φωτο μαραδό απο graffiti στο Βερολίνο
«ακούσατε, ακούσατε…»
Η τελευταία συνέντευξη του Ευγένιου Σπαθάρη
εφημερίδα ΝΕΑ
Ο Καραγκιόζης παιζόταν στην ελληνική γλώσσα ακόμη και το 1821, αλλά ήταν ένα θέαμα ακατάλληλο για γυναίκες και παιδιά. Επρόκειτο άλλωστε για θέατρο που περιόδευε από περιοχή σε περιοχή ξεκινώντας κυρίως από την Κωνσταντινούπολη. Ο πρώτος που έφερε την τέχνη στην ελλάδα ήταν ο Γιάννης ο Μπράχαλης, μεταξύ 1850 και 1860. αλλά είναι στις αρχές του 1900 που μπορούμε να μιλάμε για ελληνικό Καραγκιόζη, δηλαδή χωρίς τουρκικά στοιχεία στη θεματολογία. Αν και ο εξελληνισμός του ξεκίνησε στην Ήπειρο, κορυφαίος δημιουργός αναδείχτηκε ο Πατρινός ψάλτης Δημήτριος Σαρδούνης, γνωστός ως «Μίμαρος»».
Ζήλεψα και τα ποδήλατα στο Βερολίνο…
γιαυτό…
Εκπληκτικές οι αφίσες που κυκλοφόρησαν για κάθε πόλη της χώρας που ποδηλατεί την Κυριακή στις 10 Μάη ,πραγματικά έργα τέχνης θα μ’άρεσε να γεμίσουν οι δρόμοι με δαύτες και με ποδήλατα φυσικά!
Εγώ πάντως τις κρέμασα στο ιστολόγιό ,άσε που ψάχνω για ποδήλατο!
Περάστε απο τους ποδηλάτες για περισσότερα
