Month: Ιουνίου 2009
τραβέρσο ανάποδο …
χάνονται τα χρώματα ,το ξύλο σκάει ,βουβαμάρα,ο αέρας σέρνεται στην κουπαστή κι θάλασσα τόσο κοντά τόσο μακριά…
μέρες τεμπελιάς…τέλος
…»Ο άνεμος κλαίει .Σκυλί στα λυσσιακά του.
Γειά χαρά,στεριά,κι αντίο,μαστέλο.
Γλίστρησε η ψυχή μας απο κάτου,
έχει και στη κόλαση μπορντέλο.»
(απόσπασμα απο το ποίημα FATA MORGANA της συλλογής ΤΤΑΒΕΡΣΟ του Νίκου Καββαδία)
Ψήφισμα των εργαζομένων στον Ελεύθερο Τύπο στο City 99,5 και στο portal e-typos.com
«Εμείς οι εργαζόμενοι του «Ελεύθερου Τύπου», του «City 99,5» και του ηλεκτρονικού portal e-tipos.com καταγγέλλουμε την αιφνιδιαστική και εν κρυπτώ απόφαση του Θόδωρου και της Γιάννας Αγγελοπούλου να βάλουν λουκέτο. Η απόφαση αυτή αφήνει στο δρόμο, μεσούσης της οικονομικής κρίσης, 450 εργαζομένους
Χαρακτηρίζουμε την ενέργεια τους ανεύθυνη, προκλητική και ηθικά απαράδεκτη. Η εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» και ο ραδιοφωνικός σταθμός City 99,5 δεν ανήκαν στην προσωπική- οικογενειακή περιουσία της οικογένειας Αγγελόπουλου. Μετά από σωρεία αποτυχημένων επιλογών σε επίπεδο διοίκησης, δημοσιογραφικής διεύθυνσης και εμπορικής στρατηγικής, χωρίς να διερευνήσουν άλλα σχέδια εξυγίανσης και οικονομικής στήριξης της εφημερίδας, αποφάσισαν να την κλείσουν χωρίς κανένα αίσθημα κοινωνικής ευθύνης απέναντι στους εργαζόμενους, στους αναγνώστες και στους ακροατές.
Είναι καθαρό ότι δεν αγόρασαν αυτά τα ΜΜΕ ελπίζοντας ότι θα κερδίσουν χρήματα που της αποδίδουν τα καράβια. Η συμμετοχή τους στα media ήταν πολιτική υπόθεση, όπως πολιτική είναι και η αιφνιδιαστική αποχώρηση τους, ενώ βρισκόμαστε σε παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Να απαντήσει τώρα ο πρωθυπουργός αν γνώριζε την απόφαση αυτή. Πολύ περισσότερο που κυκλοφορούν ήδη σενάρια πως η «αξία» του τίτλου του «Ελεύθερου Τύπου» και της ραδιοφωνικής συχνότητας του «City 99,5» θα μεταπωληθεί , απαλλαγμένη από το βάρος του προσωπικού των δυο εταιρειών.
Ο Θόδωρος και η Γιάννα Αγγελοπούλου, με ανακοίνωσή τους την 13η Ιουλίου 2006, είχαν δηλώσει: «Προσερχόμαστε στον ευαίσθητο χώρο του Τύπου με συναίσθηση ευθύνης και συνείδησης του ρόλου του». Είναι αδιανόητη η μετακύλιση της πολλαπλής ευθύνης της ιδιοκτησίας και της ανικανότητάς της να διαχειριστεί αποτελεσματικά τα μέσα ενημέρωσης που απέκτησε στις πλάτες του προσωπικού το οποίο δεν σεβάστηκε.
Η απόφαση της οικογένειας Αγγελοπούλου δημιουργεί προϋποθέσεις δυσμενών ανατροπών στο χώρο των ΜΜΕ, θα έχει αλυσιδωτές επιπτώσεις στον Τύπο και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με συλλογική πολιτική και μαζική συνδικαλιστική αντίδραση απέναντι σε όλους τους ιδιοκτήτες του κλάδου.
Καλούμε τον πρωθυπουργό να πάρει θέση και να αρχίσει πολιτική διαβούλευση για να βρεθεί άμεση λύση. Καλούμε όλα τα πολιτικά κόμματα και τα εργατικά συνδικάτα να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Εμείς οι εργαζόμενοι του «Ελεύθερου Τύπου», του «City 99,5» και του ηλεκτρονικού portal e-tipos.com δηλώνουμε:
– Θα κρατήσουμε τα μικρόφωνα του ραδιοφωνικού σταθμού ανοιχτά, διατηρώντας τον ενημερωτικό του χαρακτήρα με υψηλό αίσθημα ευθύνης απέναντι στους ακροατές και αναγνώστες του Ε. – Προχωράμε σε έκδοση ηλεκτρονικής σελίδας του Ελεύθερου Τύπου των συντακτών και των εργαζομένων.– Απαιτούμε εδώ και τώρα απαντήσεις για όλα τα ανοιχτά θέματα από την ιδιοκτησία και όχι από τον διορισμένο της εκκαθαριστή.»
την Τρίτη 23/06/2009 στις 12 το μεσημέρι όλοι στην συγκέντρωση στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ δημοσιογράφοι τεχνικοί ηχολήπτες διοικητικοι….
στον Ωρα Ελλάδας και άλλα που ενδιαφέρουν για το Θέμα
ρεεεεε! φωνάξτε τον Μαμαλάκη!
για την επίσκεψη του Ερντογάν στην Αθήνα με αφορμή τα εγκαίνια του Μουσείου της Ακρόπολης το kaltsovrako «ζωγραφίζει»…
Το κείμενο του Ήρεμου Πλάτανου στο Ωρα Ελλάδας αξίζει ανάγνωση
Τραγούδι για τον Μαλιακό
Ο MΑΛΙΑΚΟΣ ΕΚΠΕΜΠΕΙ SOS
Η Κίνηση Πολιτών “MAΛIAKOΣ SOS” καλεί :
1. Σάββατο, 20 Ιουνίου, 8:30 μ.μ., στη Πλατεία Πάρκου,
Συναυλία ευαισθητοποίησης για τον Μαλιακό
Συμμετέχουν:
ΤΖΙΒΕΣ
Κατερίνα Πασαπόρτη – κιθάρα, τραγούδι
Αντριάννα Κουλιέρη – κιθάρα, τραγούδι
Βασιλική Αναγνώστου – βιολί
Βάσω Αρκουμάνη – πιάνο, τραγούδι
Γιάννης Ρίζος – ντραμς, τραγούδι
Αντώνης Μαντής – μπάσο, κιθάρα
ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ
Παναγιώτα Γιάννη – τραγούδι
Αιμίλιος Παγουρόπουλος – φλάουτο
Δημήτρης Μαρούλης – τραγούδι, τουμπελέκι
Φώτης Ζωγλοπίτης – ηλ. μπασο, ντραμς
Βασίλης Γκόρσκωφ – πλήκτρα
Θάνος Αλεξάκης– κιθάρα
ΡΕΜΠΕΤΙΚΗ ΚΟΜΠΑΝΙΑ
Χριστίνα Παπαγεωργίου – τραγούδι, κρουστά
Δημήτρης Βεργόπουλος – ούτι, κιθάρα, τραγούδι
Αντώνης Τσιαχρής – κιθάρα, μπουζούκι, τραγούδι
ΕΝΤΕΧΝΟ ΣΧΗΜΑ
Ελένη Ντόντου – τραγούδι
Κώστας Νέλλας – κιθάρα,
Ειρήνη Ντελέζου – φλάουτο, τραγούδι,
Αλεξάνδρα Μητρονικου – κρουστά,
Αντώνης Αρβανίτης – κοντραμπάσο
2. Κυριακή, 21 Ιουνίου, 6:30 μ.μ., Γέφυρα Μακρακώμης – Σπερχειάδος
Συγκέντρωση Διαμαρτυρίας – Happening
για τις χωματερές μέσα στη κοίτη του Σπερχειού
Το φαινόμενο ήρθε και παρήλθε χωρίς κανείς να εγγυάται αν θα εμφανιστεί ξανά και πότε. Το μόνο σίγουρο είναι πως μια αιτία το γέννησε, μια κατάσταση το έθρεψε.
Το ξέρουμε καλά και πρέπει έστω και αργοπορημένα να το ομολογήσουμε: Ο καθένας μας έχει ένα μερίδιο ευθύνης, μικρό ή μεγάλο, για την ρύπανση του Μαλιακού, με το μεγαλύτερο βέβαια να βαραίνει τους γνωστούς ρυπαντές που διαχρονικά και ατιμώρητα ρυπαίνουν με αποτέλεσμα η θάλασσά μας να αργοπεθαίνει, με την ανοχή αν όχι τη συνενοχή της οργανωμένης πολιτείας και των φορέων της.
Τόσα χρόνια, λοιπόν, που οι ειδικοί επιστήμονες προειδοποιούν πως αν συνεχίσουμε έτσι ο Μαλιακός κινδυνεύει, δεν κάνουμε παρά τα ελάχιστα. Αντίθετα ο όγκος των αποβλήτων, των σκουπιδιών και των λυμάτων μεγαλώνει συνεχώς (Απόβλητα εργοστασίων και ελαιοτριβείων, Αστικά λύματα, Ιχθυοτροφεία, Λύματα κτην/κών μονάδων, Φυτοφάρμακα και λιπάσματα, Χημικά στις τσιμεντοενέσεις), ενώ τα μεγάλα έργα στη κοιλάδα έχουν μεταβάλει την υδραυλική συμπεριφορά της λεκάνης.
Μία είναι η λύση για την πραγματική ανάπτυξη και ευημερία του τόπου και του κόσμου του Μαλιακού: Να βρούμε τους τρόπους και τα μέσα ώστε ο άνθρωπος να μην φέρεται αλαζονικά και απερίσκεπτα σε βάρος της φύσης και των συνανθρώπων του.
Σεβασμός προς τη ζωή και το περιβάλλον.
Τήρηση της νομοθεσίας και των Αρχών του Δικαίου.
Δικαίωμα στις γενιές που ακόμα είναι αγέννητες.
Ξεκινώντας πρώτα από τον εαυτό μας, όλοι μαζί, ας απαιτήσουμε
το σταμάτημα της καταστροφής του Μαλιακού.
Δραστικά μέτρα τώρα για την απορρύπανση και εξυγίανση του Κόλπου
Εγγύηση αποτελεί η ανάπτυξη ενός ισχυρού κινήματος ενεργών πολιτών
Η συμμετοχή είναι το κλειδί. ΜΑΛΙΑΚΟΣ SOS.
Η Κίνηση Πολιτών “Μαλιακός SOS” λειτουργεί πέρα από πολιτικά, κομματικά ή οικονομικά συμφέροντα.
Καλούνται να συμμετέχουν όλοι όσοι ενδιαφέρονται για έναν πραγματικά καθαρό Μαλιακό, στολίδι του τόπου μας, πηγή ζωής και πλούτου για μας και τα παιδιά μας.
Συγκέντρωση υπογραφών στο http://maliakos-sos.blogspot.com
πατριώτες!μη μου πείτε οτι δεν έχετε χρόνο να πάτε
μετα θα βγαίνετε στους Αυτιάδες τους Παπαδάκηδες στα ραδιόφωνα για να διαμαρτύρεστε…Το ερώτημα δεν είναι σε τι πλανήτη θα ζήσουν τα παιδιά μας αλλά σε τι ανθρώπους θα αφήσουμε τον πλανήτη…
“ΜΑΛΙΑΚΟΣ SOS”
ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Σήμερα Τρίτη, 16 Ιουνίου, και ώρα 8μμ θα πραγματοποιηθεί ανοιχτή Συνέλευση των μελών της Κίνησης Πολιτών “ΜΑΛΙΑΚΟΣ SOS”
Η Συνέλευση θα γίνει στην αίθουσα της Λέσχης Σιδηροδρομικών, στην οδό Κωνσταντινουπόλεως, στο Σταθμό του ΟΣΕ
Τα θέματα που θα απασχολήσουν τη συνέλευση είναι η εκτίμηση της μέχρι τώρα πορείας της Κίνησης, οι άμεσες προγραμματισμένες εκδηλώσεις και το πρόγραμμα των δραστηριοτήτων κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.
Η Γραμματεία της ΣΕ
Μακρυνίτσας Δημήτρης Καμένα Βούρλα
Μαρκατσέλης Ευάγγελος Στυλίδα
Παπαλέξη Ιουλιέττα Μαρίνι Στυλίδας
Πολύμερος Χρήστος Καραβόμυλος
Σταμέλλος Στέφανος Λαμία
Α! ρε παλίοφιλε…
Ο Αντώνης Μπόκτωρ ηχολήπτης έφυγε στις 10 Ιούνη του 2009
20 χρόνια δρόμος …γεμάτος γέλια λουλούδια γλέντια έρωτες ξενύχτια δουλειά
Υ.Γ Η κηδεία του Αντώνη θα γίνει αύριο Παρασκεύη 12 Ιουνίου στις 5 το απόγευμα στο νεκροταφείο Καλλιθέας.
Αντί για στεφάνια οι παλιοί του φίλοι και συνάδελφοι από τον 931 ΤΙΚ – ΤΑΚ στα FM αποφάσισαν να ανοίξουν έναν τραπεζικό λογαριασμό όπου καθένας τους μπορεί να καταθέσει όποιο ποσό επιθυμεί σαν ένδειξη συμπαράστασης προς την οικογένεια του. Ο λογαριασμός είναι:
Στην ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ: 076/613017-83
IBAN: GR1601100760000007661301783
Την ίδια απόφαση πήρε και ο ραδιοφωνικός σταθμός NovaΣΠΟΡ FM 94,6 όπου έχουν ανοιχθεί δύο λογαριασμοί:
Εθνική Τράπεζα Ελλάδας 104/471798-87
iban GR 66 0110 1040 0000 1044 7179 887
ALPHA Bank 390-00-2320-000069
iban GR 76 0140 3900 3900 0232 0000 069
στο βάθος του δρόμου…
Το τέλος του Τρίτου Δρόμου
Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου
Σε ευρωπαϊκή κλίμακα, οι εκλογές είχαν δύο μεγάλους ηττημένους: Την Ευρώπη του νεοφιλελευθερισμού και τη σοσιαλδημοκρατία του Τρίτου Δρόμου. Το γεγονός αυτό συνιστά, εκ πρώτης όψεως, διπλό πολιτικό παράδοξο. Οι ευρωεκλογές έγιναν σε συνθήκες αυξανόμενης ανεργίας, ανέχειας και ανασφάλειας λόγω της χειρότερης κρίσης του διεθνούς καπιταλισμού κατά τα τελευταία 80 χρόνια. Η συγκυρία θα έπρεπε, φυσιολογικά, να ευνοεί τις φιλο-Ε.Ε. πολιτικές δυνάμεις, καθώς η Ενωση εμφανίζεται ως σωτήριο καταφύγιο απέναντι στην απειλή της οικονομικής κατάρρευσης. Οπως θα έπρεπε να στρέφει τα λαϊκά στρώματα στη σοσιαλδημοκρατία, τουλάχιστον στις χώρες με συντηρητικές κυβερνήσεις.
Η πρωτοφανής έκταση της αποχής, σε συνδυασμό με τη συχνά εντυπωσιακή μεγέθυνση των κομμάτων που απορρίπτουν το σημερινό μοντέλο της Ενωσης, μαρτυρούν ότι στα μάτια της μεγάλης πλειονότητας των Ευρωπαίων, οι Βρυξέλλες δεν είναι μέρος της λύσης των προβλημάτων τους, αλλά μέρος των ίδιων των προβλημάτων τους.
Η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία (με την Ελλάδα να αποτελεί εξαίρεση) κατέγραψε την πλέον συντριπτική ήττα της στα μεταπολεμικά χρονικά. Τα δύο ιστορικά κόμματα-οδηγοί της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, οι Βρετανοί Εργατικοί και οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες, υπέστησαν πραγματική πανωλεθρία. Το γεγονός αυτό λέει πολλά, γιατί ήταν ακριβώς αυτά τα δύο κόμματα εκείνα που ηγήθηκαν της δεξιόστροφης μετάλλαξής τους, με το περίφημο μανιφέστο των Μπλερ και Σρέντερ περί «Τρίτου Δρόμου – Νέου Κέντρου», το οποίο προσφυώς χαρακτηρίστηκε «Θατσερισμός με παντελόνια». Η Κεντροαριστερά εμφανίστηκε βασιλικότερη του βασιλέως στην υπεράσπιση της νεοφιλελεύθερης και ατλαντικής Ευρώπης των ελίτ, με χαρακτηριστικά δείγματα γραφής την υπεράσπιση του Ευρωσυντάγματος και την ένταξη της Τουρκίας στην Ενωση. Αποκορύφωμα ήταν η συγκυβέρνηση σε Γερμανία και Αυστρία, η οποία λειτούργησε, φυσικά, υπέρ της Δεξιάς.
Η ενίσχυση «ατυπικών», «αντισυστημικών» κομμάτων, στο δεξιό και στο αριστερό τμήμα του φάσματος, υποδηλώνει ένα «θυμωμένο κοινό», που απορρίπτει τη συναίνεση των ελίτ και αναζητά σαφείς διαχωριστικές γραμμές και κοινωνικές αναφορές. Το γεγονός αυτό τονίζει την ευθύνη της πέραν της σοσιαλδημοκρατίας Αριστεράς να δώσει πολιτική διέξοδο στις αγωνίες των λαϊκών στρωμάτων, τα οποία, σε διαφορετική περίπτωση, θα κατευθυνθούν στην απειλητικά ανερχόμενη ακροδεξιά. Αλλωστε, η πολλή συναίνεση σκοτώνει τη Δημοκρατία – ας αφήσουμε που μακροπρόθεσμα, από κανέναν μας δεν θα λείψει η απόλυτη ηρεμία.
απο την Καθημερινή
… να σπάσει την αλυσίδα για να μυρίσει ο άνθρωπος το ζωντανό λουλούδι.
Ενα κείμενο του Θανάση Τζιούμπα για τους οικολόγους πράσινους
Η ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΘΕΑΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΑΜΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ
Διανύουμε την πιο στείρα από άποψη πολιτικού προβληματισμού εκλογική περίοδο από την μεταπολίτευση και μετά. Τα υπερεθνικά διευθυντήρια σκηνοθετούν μια παράσταση επίφασης δημοκρατικότητας που έχει τόση σχέση με τα πραγματικά πολιτικά, κοινωνικά ή περιβαλλοντικά ζητήματα όσο σχέση είχε η Eurovision με την τέχνη της στιχουργικής. Η απαξίωση των αντιπροσωπευτικών θεσμών μέσα από την αναγωγή του θεάματος της αντιπαράθεσης (σκάνδαλα, προεκλογικά σπότς, απρέπειες και λάσπες) σε ουσία. Οι προβολείς δεν ανάβουν για να φωτίσουν αλλά για να κατασκευάσουν τις σκιές μέσα στις οποίες αποκρύπτονται με επιμέλεια η ένδεια οραμάτων και πολιτικών, η αμηχανία των ελίτ, τα αδιέξοδα του δυτικού πολιτισμικού υποδείγματος, η πληκτική ομοιότητα της συστράτευσης κάτω από φθαρμένες σημαίες επαγγελίας για αέναη ευημερία. Κι αν όλα αυτά ισχύουν σε επίπεδο Ε.Ε. η ελληνική ιδιοπροσωπία δίνει ένα παροξυσμικό τόνο, τα παπαγαλάκια έχουν γεμίσει το στερέωμα.
Εξέχουσα θέση στο χολυγουντιανής έμπνευσης σκηνικό καταλαμβάνει και η «νέα» εκλογική απόπειρα των «οικολόγων πράσινων». Πρόκειται για ένα αμοιβαία επωφελές συναπάντημα της «συστημικής» οικολογίας με τους συστηματικούς διαχειριστές της οικολογικής ευαισθησίας.
Το πρόταγμα του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού προχωράει εδώ και καιρό σε ένα πράσινο λίφτινγκ. Το εμπόρευμα ανακαλύπτει νέες αγορές, ο κύριος Σόρος μεταβάλλεται σε κήρυκα αυτών των επενδυτικών ευκαιριών, ο κύριος Γκόρ αφού κατέβηκε από το Στέλθ που έσπερνε το απεμπλουτισμένο ουράνιο στην Σερβία, άρχισε να μοιράζει flyers για το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Η διακυβέρνηση Ομπάμα είναι μια μόνο έκφραση αυτής νέας επικοινωνιακής εποχής, είναι μια διαπίστωση ότι πράσινο είναι και το χρώμα του δολαρίου. Οι ημεδαποί αντιπρόσωποι δεν μπορούσαν να υστερήσουν. Οι πράσινες εκπομπές αυξάνονται με προεξάρχον το συγκρότημα του κυρίου Alexis. Μια ματιά στο τοπίο των ευρωεκλογών μπορεί να είναι διαφωτιστική: αν αθροίσει κάποιος τα δημοσκοπικά ποσοστά των κομμάτων που φέρουν την οικολογία στον τίτλο με αυτά των κομμάτων που προγραμματικά επικαλούνται το οικολογικό ζήτημα ή την «πράσινη ανάπτυξη», θα διαπιστώσει ότι ήδη ζούμε σε μια οικολογική χώρα, καθώς η πλειοψηφία του κόσμου της πολιτικής εκπροσώπησης πίνει νερό (όχι βέβαια από τον Ασωπό) στο όνομα της οικολογίας. Το πώς ταυτόχρονα το περιβάλλον στην χώρα μας βρίσκεται στην κατάσταση που βλέπουμε όλοι, ή το πώς με τέτοια δημοφιλία της οικολογίας οι κινητοποιήσεις των πολιτών για τα αντίστοιχα θέματα είναι τόσο αναιμικές, αποτελεί ένα «μυστήριο» προς ερμηνεία. Αυτή η «οικολογία» χαρακτηρίζεται από τις καθόλου οικολογικές αρχές της καθήλωσης μπροστά σε μια οθόνη που περιγράφει τον τρόμο του αύριο παραλείποντας αυτά που είναι να γίνουν σήμερα, εκτός βέβαια από την εμπορευματική οικολογία, την πράσινη κατανάλωση. Η μεγάλη εικόνα των πάγων που λιώνουν κατακερματίζεται σε ψηφίδες: ένα πάζλ ατομικών συμπεριφορών αγοράς λαμπτήρων οικονομίας ή βιολογικών τροφίμων. Η υπαρκτή ατομική ευθύνη του πολίτη υπερτονίζεται, όχι για θέσει σε αμφισβήτηση το φετίχ του ευδαιμονισμού που τον διακρίνει αλλά για να επισκιάσει την μείζονα ευθύνη αυτών που εγκαθίδρυσαν και προάγουν το φετίχ αυτό. Αυτό είναι το πεδίο της νέας «συμμαχίας των προθύμων».
Ας δούμε και τους πρόθυμους της συμμαχίας: Στα ευρωπαϊκά σαλόνια που λανσάρουν το trendy κάποιες δεκαετίες πριν την Ψωροκώσταινα υπήρξαν αθρόες συμμετοχές, όχι μόνο από τον χώρο των «νέων φιλοσόφων» αλλά και από το πάλαι ποτέ ανατρεπτικό οικολογικό κίνημα. Οι «ρεάλος» συνειδητοποίησαν ότι το έσχατο στάδιο του ρεαλισμού είναι η μέθεξη στην εξουσία ως παραπλήρωμα, της σοσιαλδημοκρατίας αρχικά και στην συνέχεια των πραγματικών επικυρίαρχων, των αδιαφανών λόμπυ, επιτροπών συμβούλων, think tanks, λεσχών, MKO και άλλα πολλά καινοτόμα. Το τζάκετ του ακτιβιστή αντικαταστάθηκε από την συλλογή γραβατών του κυρίου Φίσερ με αντάλλαγμα την συστράτευση σε μια σειρά θέματα, ατλαντικού κατά κανόνα ενδιαφέροντος όπως η «ανθρωπιστική επιχείρηση» στην πρώην Γιουγκοσλαβία, το κροκοδείλια δάκρυα πάνω από τα ερείπια των δίδυμων πύργων και την «οργή» της αμερικάνικης αντίδρασης, τον εξοστρακισμό της Ρωσίας, την αποενοχοποίηση του Σιωνισμού για την Τζενίν ή την Γάζα, την αποδήμηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσω της διεύρυνσης της. Στην ημεδαπή οι πρόθυμοι βρέθηκαν ανάμεσα σε εκείνους που αφού πέρασαν την παιδική ασθένεια του ριζοσπαστισμού, αφού θήτευσαν με ευδόκιμο τρόπο στα τενάγη των «μη κερδοσκοπικών» ΜΚΟ, αφού βρέθηκαν στους προθαλάμους της εξουσίας μέσα από μια σειρά «σύμφωνα ελεύθερης συμβίωσης» με τον ΣΥΝ (που ακολουθήθηκαν από ισάριθμα συναινετικά ή κατ’ αντιδικία διαζύγια), αποφάσισαν ότι ήρθε η ώρα που μια ζωή περίμεναν. Βοήθησε σ’ αυτό και η έξωθεν βοήθεια, βοήθεια όχι μόνο επικοινωνιακή και οικονομική αλλά πάνω απ’ όλα οργανωτική (ας μην ξεχνάμε ότι η οργάνωση του νεοελληνικού κράτους αποτέλεσε ευγενική χορηγία των Βαυαρών).
Για το timing υπήρξαν οξυδερκείς: Το πολιτικο-δημοσιογραφικό συγκρότημα εξουσίας χρειαζόταν επειγόντως ένα «σχέδιο Β΄» καθώς η επιλογή του Συνασπισμού κατέστη επισφαλής, τόσο από την αλαζονεία του να θεωρεί ότι αποτελεί αυτόφωτο σώμα στο πολιτικό στερέωμα και να δαγκώνει το χέρι που τον τάισε, όσο και από την στάση του τον Δεκέμβρη, που εξόργισε όχι μόνο την κοινωνική του βάση αλλά και τον κύριο Πρετεντέρη. Εξ άλλου οι διάδοχοι της δυναστείας των Βαυαρών θεωρούσαν πάντα ότι μπορούν να κάνουν και τον κηπουρό τους πρωθυπουργό αν ήθελαν.
Οι «οικολόγοι πράσινοι» αποδείχτηκαν οξυδερκείς και σε μια σειρά άλλα ζητήματα: Κατ’ αρχήν, από πολύ νωρίς ξεκαθάρισαν ότι είναι ανοιχτοί σε οποιαδήποτε πολιτική συνεργασία, βάζοντας την πινακίδα «δίδεται για αντιπαροχή» σε ένα οικόπεδο που δεν κατείχαν καν. Σε ένα σκηνικό όπου οι κυβερνητικές αυτοδυναμίες παίζονται στο νήμα μετέβαλλαν εαυτόν σε ποθητές νύφες αυξάνοντας γεωμετρικά την αναφορά στο σχήμα τους.
Το δεύτερο ήταν η συστηματική και σκόπιμα αποσιώπηση των πολιτικών τους θέσεων με το αδιάσειστο επιχείρημα ότι αυτά που θέτουν στην κρίση των ψηφοφόρων είναι οι γενικολογίες που περιλαμβάνει το «πρόγραμμα» τους, κι αυτό για όσους κάνουν τον κόπο να το αναζητήσουν στο διαδίκτυο. Το επιχείρημα βέβαια θα πάψει να ισχύει αν η απόπειρα ευοδωθεί και κληθούν να πάρουν θέση στην ευρωβουλή για τα πολιτικά ζητήματα τα οποία τώρα κάνουν πως αντιπαρέρχονται, των ζητημάτων εθνικού ενδιαφέροντος συμπεριλαμβανόμενων. Τότε βέβαια το πρόταγμα θα είναι η προσωπική τους άποψη και όχι κάποια δέσμευση απέναντι σε όσους τους ψηφίσουν.
Το τρίτο είναι ότι διάβασαν ορθά και έγκαιρα τις μετακινήσεις στις καταγραφές των δημοσκοπήσεων και διαπίστωσαν ότι έχουν εισροές μέχρι και από έναν μεγάλο αριθμό συντηρητικών ψηφοφόρων, που θεωρούν ότι μια ψήφος στους «οικολόγους πράσινους» δεν είναι παρά μια διαμαρτυρία, μια άρνηση του υπάρχοντος σκηνικού. Επιχειρώντας μια προβλητική ταύτιση στο επικοινωνιακό επίπεδο, προσαρμόζουν την δημόσια εικόνα τους στην εικόνα των πιθανών ψηφοφόρων, περιορίζοντας τον λόγο τους όχι στην προβολή κάποιων μίνιμουμ έστω θέσεων που θα μπορούσαν ενδεχομένως να αλλοιώσουν την εικόνα «αυτών που όλοι πρέπει να αγαπήσουν», αλλά υποσχόμενοι όπως οι άλλοι συνάδελφοι τους με πείρα ό,τι μπορεί να ακούγεται ωραίο σε όλους, όπως θέσεις εργασίας (πράσινες παρακαλώ). Η κοινωνία μας μπορεί να περάσει ανώδυνα, χωρίς ανατροπές στον τρόπο που καταναλώνουμε τον πλανήτη, τους άλλους ή τον εαυτό μας, διατηρώντας την ευημερία μας μετρούμενη σε κατά κεφαλή ιπποδύναμη ΙΧ, κινητών τηλεφώνων ή ινστιτούτων αδυνατίσματος, σε έναν πράσινο παράδεισο όπου οι πάγοι δεν θα λιώνουν και τα πουλάκια θα κελαηδούν στις ανθισμένες κερασιές.
Το ότι η ευημερία αυτής της παρασιτικής χώρας αποτελεί αποδοχή προϊόντος του διαρκούς εγκλήματος που συντελείται ενάντια στον πλανήτη και σε μεγάλο αριθμό του πληθυσμού του αποτελεί μια ενοχλητική και άρα όχι χρήσιμη αλήθεια. Το ότι η υποτιθέμενη «πράσινη διέξοδος» περιορίζεται γεωγραφικά και πολιτισμικά σε ένα κλάσμα της ανθρωπότητας δεν φαίνεται να αποτελεί πρόβλημα, καθώς το σύνθημα «σκέψου τοπικά δράσε συνολικά» μπορεί να αλλοιώνεται κατά το δοκούν ερμηνεύοντας κατά περίπτωση τους όρους τοπικό και συνολικό. Το ότι αυτή η υλική ευημερία έχει ένα αντάλλαγμα, την υπακοή σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο στις επιταγές των διαχειριστών της πιστοληπτικής μας ικανότητας και το τι σημαίνει αυτή η αφωνία για την ανθρώπινη υπόσταση και ταυτότητα δεν συζητείται, καθώς όλα αυτά αποτελούν μεταφυσικές κατηγορίες στον θαυμαστό καινούργιο κόσμο. Το ότι τα όρια των αλλαγών καθορίζονται από τους ίδιους τους κλειδοκράτορες, τις κοινωνικές ελίτ ξεπερνιέται με την απόπειρα εισόδου στα σαλόνια των ελίτ όπως μας διδάσκει η παγκόσμια αλλά και η εγχώρια ιστορία με κορυφαίο παράδειγμα την μεταπολιτευτική γενιά.
Ιδού λοιπόν το προφίλ του οικολόγου που προτείνεται: Ενημερώνεται από τον ΣΚΑΪ, ψωνίζει οικολογικά προϊόντα, αγοράζει κανένα κουπόνι για τα παιδιά του Νταρφούρ, ψηφίζει «οικολόγους πράσινους». Κι αν ψάχνετε την σχέση της περιγραφής αυτής με την ενεργοποίηση των ανθρώπων σε οικολογικές διεκδικήσεις, σας πληροφορώ με λύπη ότι είναι μια σχέση ανταγωνιστική. Το θέαμα της οικολογίας προϋποθέτει και κατασκευάζει τον θεατή, την κουλτούρα του καναπέ, της εκπροσώπησης, της ετερονομίας. Δεν αποτελεί παράλειψη των «οικολόγων πράσινων» ένα εκλογικό εγχείρημα που δεν αναφέρεται, δεν επιχειρεί να αναδείξει και πολύ περισσότερο να πολλαπλασιάσει όσες εν πάση περιπτώσει ζωντανές αντιστάσεις υπάρχουν. Αντίθετα οι άνθρωποι έχουν κατανοήσει το μάθημα που πήραν στους Οικολόγους Εναλλακτικούς, ότι μια προσέγγιση μέσα από λογικές ανάπτυξης κινήματος δεν τους δίνει τον ζωτικό χώρο για να στήσουν τέτοιου είδους μαγαζιά, ότι η συλλογικές διαδικασίες είναι ενίοτε απαγορευτικές. Γι’ αυτό εξ’ άλλου έκαναν ότι μπορούσαν για να καταλύσουν το εγχείρημα εκείνο.
Τώρα θεωρούν ότι μπορούν να παίξουν μόνοι τους. Μπορεί και να πετύχουν τον στόχο τους ως την επόμενη μέρα, τότε που θα χρειαστεί να πάρουν πολιτικές θέσεις αναδεικνύοντας την γύμνια του βασιλιά. Τότε θα είναι ίσως η κατάλληλη ώρα να μιλήσουμε για πολιτική οικολογία. Μια πρόταση, για να παραφράσουμε τον Μαρξ, που δεν θέλει απλά να στολίσει την αλυσίδα με ψεύτικα λουλούδια, ούτε καν να τινάξει από την αλυσίδα τα ψεύτικα λουλούδια που κουβαλά ο άνθρωπος την αλυσίδα δίχως αυταπάτες, αλλά να σπάσει την αλυσίδα για να μυρίσει ο άνθρωπος το ζωντανό λουλούδι.
Θανάσης Τζιούμπας
Πρώην μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας των Οικολόγων Εναλλακτικών
Πρώην υποψήφιος βουλευτής των Οικολόγων Εναλλακτικών
Πρώην ιδρυτικό μέλος του δικτύου «Μεσόγειος SOS»
Νυν μέλος της Επιτροπής για την Προστασία του Σέιχ Σού
Και μετά βουλιάζομε παρέα όσο θέλετε!
Πατριώτες να τους βγάλουμε απο τον ίσκιο και νατους βάλουμε στον ήλιο ,κατα πως λένε και στην Σάμο, και επειδή ο Ήλιος καίει λόγω του καλοκαιριού και του θερμοκηπίου να τσουρουφλιστούν!
ανατροπές με εκλογές προφανώς δεν γίνοντε αλλά αλλάγες…
τους μικρούς(κόκκινους) θα έλεγα να ψηφίσουμε για να βγούν απο το καβούκι τους απο το μαγαζάκι τους …
τι έχουμε ρε γαμώτο να χάσουμε εκτός απο μιά βουτιά?
τραγουδάκι σοφό για την περίπτωσή μας απο τον Άκη Πάνου και τον Μανώλη Μητσιά : Κοινωνία– (κλικ και λάλησε)
την έμπνευση και το μπανεράκι δαγκώτα έφερε ο σκύλος της βάλια κάλντα
ΜΑΛΙΑΚΟΣ SOS
Η ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ “ΜΑΛΙΑΚΟΣ SOS”
μαζί με τον ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ Τ.Ε.Ι. ΛΑΜΙΑΣ
καλούμε
στην ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΛΙΑΚΟ
την ΠΕΜΠΤΗ 4 ΙΟΥΝΙΟΥ ΄09, 7.30 μ.μ.,
στις εγκαταστάσεις του Τ.Ε.Ι. Λαμίας.
Έκθεση φωτογραφίας, Video,
συναυλία των MUSICOLLECTIVA και BUBLIATSIKA.
O συμπαντικός νόμος της σύνδεσης μεταξύ Αιτίας και Αποτελέσματος, όπως φαίνεται, δεν ισχύει στην περίπτωσή μας.
Ο Μαλιακός, αν και ζωσμένος κυριολεκτικά από ρυπογόνες πηγές, κατά περίεργο και άξιο έρευνας τρόπο, δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα: τα νερά του είναι καθαρά, τα παιδιά μας ανέμελα θα παίζουν στις παραλίες κι εμείς θα τρώμε άφοβα τα ψάρια του.
Όμως η εικόνα των χιλιάδων νεκρών ψαριών ολόγυρα και η κραυγή των ψαράδων ακόμα αντηχεί στο μυαλό μας, η αμφιβολία και ο φόβος για το τί μέλει γενέσθαι διαπερνά τις καρδιές μας.
Καλούμε όλους τους συμπολίτες μας να δουν την αλήθεια και να δράσουν σύμφωνα με αυτή. Τα συμφέροντα ολίγων δεν είναι δυνατόν να καταστρέφουν τη ζωή όλων μας. Και αυτό είναι θέμα συλλογικής ευθύνης όσο η κοινωνία σωπαίνει και χαίρεται με ανεύθυνες δηλώσεις.
πίσω απο τους λόφους σκάει η ομορφιά ,σκάει η θάλασσα,σκάει ο ήλιος ,το φεγγάρι ,το παρελθόν ,το μέλλον το τώρα…
λουλούδια ανθίζουν ακόμη σκύψε να τ’ ακούσεις…
ΤΟ ΧΕΡΙ 
