οργή…κι ύστερα?

Posted on 05/06/2010

Στέφανος Σίσκος- Πώς βιώσατε την περσινή κοινωνική αναταραχή που είχε ως αποτέλεσμα τα γενικευμένα επεισόδια στο Παρίσι;

– Κeny Arkana.: Έχω μια εικόνα πολύ διαφορετική από αυτή που είχε ο περισσότερος κόσμος. Έχω μια εικόνα για το τι έγινε στην πραγματικότητα. Πολλοί άνθρωποι νομίζουν πως επρόκειτο για «πολιτικά» επεισόδια. Φυσικά και υπήρξε κοινωνική οργή που προκάλεσε την κοινωνική έκρηξη. Δεν υπήρξε μια συνέχεια. Ήταν μια αυθόρμητη έκρηξη. Δυο παιδιά δολοφονήθηκαν από την αστυνομία και τις δύο φορές ξεκίνησαν τα επεισόδια στα προάστια. Εκεί την κατάσταση την εντείνανε τα ΜΜΕ αφού η γαλλική τηλεόραση όλο το βράδυ παρουσίαζε στατιστικές με καμένα και κατεστραμμένα αυτοκίνητα, με αποτέλεσμα να θεωρήσουν οι εξεγερμένοι πως επρόκειτο για παιχνίδι του ποιος θα κάψει τα περισσότερα. Υπήρξε δηλαδή κάτι σαν διαγωνισμός μεταξύ των κατοίκων των προαστίων για το ποιος θα τα καταφέρει καλύτερα. Μόλις η τηλεόραση σταμάτησε να προβάλλει τέτοιου είδους στατιστικές, σταματήσανε να γίνονται επεισόδια. Θεωρώ πως δεν υπήρξε πολιτική συνείδηση στο εξεγερμένο πλήθος. Αν υπήρχε δε θα κατέστρεφαν ούτε κοινωνικά κέντρα ούτε το αμάξι του γείτονά τους, αλλά χώρους αντιπροσωπευτικούς της πολιτείας. Σύμφωνα με τη δική μου εμπειρία νομίζω πως οι πολίτες της Γαλλίας είναι από τους λιγότερο πολιτικοποιημένους, ενώ η νεολαία δεν ενδιαφέρεται και δεν έχει πολιτική συνείδηση. Θεωρώ πως μόνο ένας στους δέκα χιλιάδες νέους Γάλλους είναι πολιτικοποιημένος. Έτσι είναι πολύ δύσκολο να δημιουργήσεις ένα κοινωνικό κίνημα χωρίς πολιτική συνείδηση.

ΣΣ- Κοινωνική έκρηξη είχαμε και στην Ελλάδα ύστερα από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από την αστυνομία. Ποιες οι διαφορές και ποιες οι ομοιότητες της κοινωνικής αναταραχής που προκλήθηκε στις δύο χώρες;

– Κ.Α.: Η μεγάλη διαφορά είναι πως στην Ελλάδα υπάρχει ένα ιστορικό προσπαθειών και αγώνων. Επίσης οι Έλληνες πολίτες έχουν πολιτική συνείδηση κάτι που όπως προανέφερα δεν έχουν οι Γάλλοι. Στη Γαλλία η κοινωνία είναι χωρισμένη στους πολίτες των προαστίων και στους πολίτες του κέντρου, δηλαδή στους πλούσιους και στους φτωχούς. Αυτός ο διαχωρισμός μοιάζει με αυτόν των Παλαιστινίων και των Ισραηλινών ως αναφορά την οπτική γωνία του ότι οι Παλαιστίνιοι θα θεωρείται πως πράττουν πάντα λάθος. Έτσι δεν ενδιαφέρει την κοινή γνώμη αν δολοφονούνται άνθρωποι στα προάστια. Οπότε αυτή τη στιγμή στη Γαλλία δε μπορεί να υπάρξει ένα μαζικό κοινωνικό κίνημα. Στο κέντρο(των πόλεων) δεν υπάρχουν πραγματικά φτωχοί άνθρωποι, είναι μια είδους ελίτ και δεν νοιάζονται για το τι γίνεται πέρα από εκεί. Οπότε έχουμε ξεχωριστά κινήματα. Τη μια φορά εξεγείρονται οι φοιτητές την άλλη οι μετανάστες κλπ. Δεν υπήρξε μια ενιαία και μαζική κινητοποίηση. Ακόμα και όταν ακτιβιστές προσπάθησαν να ενώσουν τη φωνή των διαφορετικών κοινωνικών τάξεων, τα κινήματα παρέμεναν διαχωρισμένα στην πραγματικότητα.

Ολόκληρη  η συνέντευξη της γαλλίδας ράπερ Κeny Arkana, στον Στέφανο Σίσκο και στο TVXS.gr