κοινωνία
που πας καραβάκι με τέτοιους καπεταναίους;
Έτσι το φέρνουν οι καιροί
κι οι βουρλισμένοι χρόνοι,
ο καπετάνιος στο πανί,
κι ο ναύτης στο τιμόνι
(αν όχι τώρα πότε;)
ζωγραφίζει η Κωνσταντίνα
η παλίρροια ανεβαίνει…
Ο κ.Κ ΚΑΙ Η ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ*ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ
Ο κ.Κ ΔΙΑΒΑΙΝΕ ΑΠΟ ΜΙΑ ΚΟΙΛΑΔΑ ΟΤΑΝ ΞΑΦΝΙΚΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕ ΟΤΙ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ ΒΟΥΛΙΑΖΑΝ ΣΤΟ ΝΕΡΟ.
ΠΡΟΣΕΞΕ ΤΟΤΕ ΟΤΙ Η ΚΟΙΛΑΔΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΑΡΑ ΜΙΑ ΠΡΟΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΚΙ ΟΤΙ ΣΗΜΩΝΕ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΠΑΛΙΡΡΟΙΑΣ.
ΣΤΑΘΗΚΕ ΠΑΡΕΥΘΥΣ ΚΙ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΨΑΧΝΕΙ ΓΙΑ ΚΑΜΙΑ ΒΑΡΚΑ ΚΙ ΟΣΟ ΕΛΠΙΖΕ ΟΤΙ ΘΑ ΤΗΝ ΕΒΡΙΣΚΕ ΔΕΝ ΤΟ ΚΟΥΝΟΥΣΕ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ.ΣΑΝ ΕΙΔΕ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΒΑΡΚΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΠΟΥΘΕΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΥΤΗ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΚΙ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΕΛΠΙΖΕΙ ΟΤΙ Η ΣΤΑΘΜΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΔΕ ΘΑ ΑΝΕΒΑΙΝΕ ΑΛΛΟ.ΜΟΝΑΧΑ ΟΤΑΝ ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΦΤΑΣΕ ΙΣΑΜΕ ΤΟ ΣΑΓΟΝΙ ΤΟΥ ΕΠΑΨΕ ΝΑ ΕΛΠΙΖΕΙ ΚΙ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΚΟΛΥΜΠΑΕΙ.ΕΙΧΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΠΩΣ ΒΑΡΚΑ ΗΤΑΝ Ο ΙΔΙΟΣ.
Ο Γλέζος υψώνει για μια φορά ακόμη την σημαία…
«Όσο σκεπτικισμό κι αν δημιουργεί η προσφυγή των μεταναστών, να αναζητήσουν άσυλο στη Νομική Σχολή» πρέπει να επισημανθούν τα παρακάτω:
«Το άσυλο, ως απαραβίαστος χώρος, επινοήθηκε ως ιδέα, ως πράξη κι εφαρμογή και ως λέξη από τους αρχαίους Έλληνες. Παραμένει ως αδιαπραγμάτευτη κατάκτηση των αρχών του δικαίου, ως η πιο ανθρωπιστική ιδέα στην πορεία της ανθρωποποίησης του ανθρώπου.
Το Πανεπιστημιακό άσυλο καθιερώθηκε, ιδιαίτερα, μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, όχι μόνον ως χώρος ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, αλλά ως άσυλο – προσφυγή κάθε αδικημένου.
Οι μετανάστες προσφεύγουν σ’ αυτό, για να επιστήσουν την προσοχή στο πρόβλημά τους. Δουλεύουν χρόνια τώρα στη χώρα μας και τους εκμεταλλεύονται οι πάντες, χωρίς να ρωτούν αν είναι παράνομοι. Επιτέλους! Πρέπει το μεταναστευτικό πρόβλημα, από ελληνικό να γίνει ευρωπαϊκό»,
Μανώλης Γλέζος
πηγή Εθνος
Το καλό με τη ρουτίνα είναι ότι σου προσφέρει ένα σταθερό πλαίσιο ζωής. Το κακό με τη ρουτίνα είναι ότι κάποια στιγμή τη βαριέσαι. Και την ανατρέπεις εκρηκτικά.
εξαιρετικό το κείμενο του ΚΙΜΠΙ για τον τρόπο που βιώνουμε νοιώθουμε αντιμετωπίζουμε την κατάσταση στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό .Τίτλος :
Retour a la normale 17-07-2010
«Επιστροφή στην κανονικότητα». Έτσι σάρκαζαν τον Μάη του 1968 οι Γάλλοι «καταστασιακοί» (του πράσινου σήμερα Ντανιέλ Κον Μπεντίντ) το τέλος της νεανικής εξέγερσης και την καταστολή της μεγαλύτερης κοινωνικής αναταραχής στη μεταπολεμική Ευρώπη. Η «κανονικότητα» περιλάμβανε στροφή της γαλλικής κοινωνίας από την αντεξουσιαστική ευφορία στον συντηρητισμό, εκλογική νίκη του Ντε Γκολ και κάποιες μικρές κατακτήσεις για τα εργατικά στρώματα. Η «κανονικότητα» αυτή μπορεί να κατατρόπωσε την ηθικοπολιτική επανάσταση των νεαρών βλαστών των μικροαστικών οικογενειών της Γαλλίας, ωστόσο παρέμεινε μια «κανονικότητα». Αυτή που αντιστοιχούσε στις σταθερές του κοινωνικού κράτους στις βιομηχανικές χώρες της Ευρώπης: εγγυημένοι βασικοί μισθοί, συλλογικές συμβάσεις, στοιχειώδης προστασία της εργασίας, επιδόματα ανεργίας και πρόνοιας, κουλτούρα κοινωνικής διαπραγμάτευσης, δημόσια δωρεάν παιδεία, ακαδημαϊκή ελευθερία, δημόσιο σύστημα υγείας, κρατικά εγγυημένο σύστημα ασφάλισης και συνταξιοδότηση σε λογική ηλικία σε σχέση με τον μέσο όρο ζωής.
Η «κανονικότητα» δεν είναι εξ ορισμού κακό πράγμα. Ο άνθρωπος είναι πλάσμα φιλοπερίεργο. Γοητεύεται από τις αλλαγές και τις ανατροπές. Ωστόσο, κάποιου είδους κανονικότητα, κάποια ρουτίνα της καθημερινότητας του είναι αναγκαία για να μπορεί να αντιμετωπίσει μια ζωή σύντομη, δύσκολη και συχνά ανυπόφορη. Οι κύκλοι της οικονομικής ζωής προσφέρουν από μόνοι τους αρκετό σασπένς για να αντέξει κανείς κάτι περισσότερο από τις «συγκινήσεις» που προσφέρουν. Αν στους οικονομικούς κύκλους προσθέσει κανείς τις μεγάλες καμπύλες, τις βαθιές και μακρόχρονες υφέσεις, τις εκρηκτικές εκτονώσεις τους σε κοινωνικές εντάσεις, διακρατικούς ανταγωνισμούς και, πολύ περισσότερο, σε αιματηρούς πολέμους σαν τους δυο παγκοσμίους του 20ού αιώνα που μετέτρεψαν την Ευρώπη σε νεκροταφείο, τότε η «κανονικότητα» αποτελεί μια αξιοζήλευτη κατάσταση για τον μέσο άνθρωπο. Ο μέσος άνθρωπος θέλει να προγραμματίσει στοιχειωδώς τη ζωή του, να εφαρμόσει το μικρό φιλόδοξο ή ταπεινό σχέδιό του, που τις περισσότερες φορές περιλαμβάνει απλά, παραδοσιακά πράγματα: έρωτα, γάμο, οικογένεια, παιδιά, ένα σπιτικό, εγγόνια, ήσυχα γεράματα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Υπάρχει ανάγκη για οικονομική στήριξη
της Κωνσταντίνας Κούνεβα
Αυτός είναι ο λογαριασμός για την οικονομική ενίσχυση της Κωνσταντίνας Κούνεβα, γραμματέας του Παναττικού Σωματείου Καθαριστριών και Οικιακών Εργαζομένων ,που δέχτηκε την δολοφονική επίθεση με βιτριόλι από τους μπράβους των εργολάβων σαν τιμωρία για τη δράση της ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία.
DECHEVA ELENA KUNEVA KOSTADINKA NIKOLOVA
Και το 1 ευρώ είναι πολύτιμο. Να καταθέσουμε την ενίσχυσή μας χωρίς δεύτερη σκέψη και τσιγκουνιές. Όχι από το περίσσευμά μας. Ας μας λείψουν τα χρήματα. Είναι θέμα στοιχειώδους ταξικής και κοινωνικής αλληλεγγύης. Είναι δήλωση ότι η εργοδοτική τρομοκρατία ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.
Περισσότερη ενημέρωση: Indy .gr
Ποιός μπορεί να φτάσει ψηλά;
προς κάθε ενδιαφερόμενο:
φτερά εκάμαν οι χαρές ,στα ύψη και πετούνε,κι οι δυστυχείς στα χαμηλά γυρένε να τσι βρούνε….
Στείλτε τώρα μήνυμα!!!
Στείλτε επώνυμα το παρακάτω μήνυμα στο Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης, στην διεύθυνση
mail@lyk-mous-thess.thess.sch.gr
Ο Γιώργος-Σαμψών Χατσατριάν να μείνει στην Ελλάδα.
Το σχολείο του είναι η Πατρίδα του.
Ο Γιώργος-Σαμψών Χατσατριάν να μείνει με την “μαμά” του.
Κι αν αυτή αισθάνεται “μητριά”, ας μάθει πια να τον αγαπάει.
Γιατί;;
Ο Γιώργος – Σαμψών Χατσατριάν, γεννήθηκε στο Λενινακάν της Αρμενίας το 1985. Ήρθε στην Ελλάδα το 1993 σε ηλικία 8 ετών μαζί με την οικογένεια μου για μια καλύτερη ζωή. Φοίτησε κανονικά στο δημοτικό σχολείο, και από το 1999 και για 6 χρόνια στο Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης. Με την κιθάρα του συμμετέχει στο “Μεικτό Σύνολο Σύγχρονου Ελληνικού Τραγουδιού” του Μουσικού Σχολείου Θεσσαλονίκης.
Στους Πανελλήνιους μαθητικούς διαγωνισμούς διακρίθηκε τρεις φορές με Α’ βραβείο. Στο πλαίσιο εκδηλώσεων του Μουσικού Σχολείου, εμφανίστηκε στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (2003) στο Συνεδριακό Κέντρο Ι. Βελλίδης (2004),στην Αίθουσα Τελετών του Α.Π.Θ. (2004) καθώς και στην ΕΤ3 (2004). Αποφοίτησε από το Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης το 2005 και με την διαδικασία των πανελλαδικών εξετάσεων εισάγεται στο Τ.Ε.Ι. Μεσολογγίου.
Ο νεαρός τώρα κινδυνεύει να απελαθεί διότι δεν του ανανεώνουν την άδεια παραμονής.
ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ
Πηγή ο Allu Fun Marx:
ΤΟ ΧΕΡΙ 