αριθμοί ανοιχτά των Ευρωπαϊκών ακτών…

Posted on 04/10/2013

μάθαμε να ζούμε με αριθμούς και θάνατο…

…«Ξεκινήσαμε πριν από δύο ημέρες από το λιμάνι της Μιζράτα, στη Λιβύη. Οταν αρχίσαμε πια να βλέπουμε από μακριά τη Λαμπεντούζα, αποφασίσαμε να βάλουμε φωτιά σε μία κουβέρτα για να μας δούνε. Ομως στο κατάστρωμα είχε χυθεί πετρέλαιο. Αστραπιαία τα πάντα τυλίχτηκαν στις φλόγες. Πολλοί πηδήξαμε στη θάλασσα για να σωθούμε, κάποιοι δεν ήξεραν καν κολύμπι, από παντού ακούγονταν ουρλιαχτά καθώς το σκάφος πήρε κλίση»….
…Χιλιάδες πρόσφυγες -άντρες, γυναίκες και παιδιά- έχουν χάσει τη ζωή τους στα ανοιχτά της νότιας Ιταλίας, στην αναζήτηση ενός καλύτερου αύριο στην Ευρώπη. Μόνο στα ανοιχτά της Σικελίας, υπολογίζεται ότι έχουν πνιγεί 6.200 πρόσφυγες, εκτός των 4.790 ανθρώπων που θεωρήθηκαν αγνοούμενοι. Το 2011 ήταν η χρονιά με τον τραγικότερο απολογισμό: νεκροί και αγνοούμενοι ξεπέρασαν τους 1.800, 150 τον μήνα δηλαδή, 5 την ημέρα…

κείμενο από την εφημερίδα των Συντακτών

η φωτογραφία είναι από τα στενά της Μυκάλης

οι Γερμανοί θαυματουργούν…

Posted on 08/01/2012

Γερμανία: μισθοί κάτω από… 400 ευρώ!
του Γιώργου Δελαστίκ από το Έθνος
Υπάρχει και η άλλη όψη του γερμανικού «οικονομικού θαύματος» της τελευταίας δεκαετίας. Υπάρχουν δηλαδή αυτοί που πλήρωσαν και πληρώνουν το κόστος της «βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας» της γερμανικής οικονομίας.
Η αποκάλυψη προκαλεί σοκ σε όποιον αγνοεί την ωμή, σκληρή πραγματικότητα του γερμανικού κόσμου της εργασίας: επτά (!) εκατομμύρια Γερμανοί εργαζόμενοι δουλεύουν επισήμως με μηνιαίες αποδοχές κάτω των… 400 (!!!) ευρώ και μάλιστα χωρίς η απασχόληση αυτή να τους δίνει έστω πρόσβαση στο δημόσιο σύστημα υγείας ή να τους επιτρέπει να λάβουν οποιουδήποτε εξευτελιστικού ύψους σύνταξη όταν γεράσουν!
Φαίνεται απίστευτο, αλλά είναι πέρα για πέρα πραγματικό. Η τραγική ειρωνεία μάλιστα είναι ότι αυτού του είδους η εργασιακή απασχόληση εισήχθη όχι από τη Δεξιά, αλλά από τον σοσιαλδημοκράτη καγκελάριο Γκέρχαρτ Σρέντερ προ δεκαετίας, με την περιβόητη «Ατζέντα 2010» που συνέθλιψε τους Γερμανούς εργαζόμενους και αποτέλεσε τη βάση της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας της γερμανικής οικονομίας. Το 2003 οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες καθιέρωσαν τη «μίνι απασχόληση», την οποία διαφήμισαν ως «πόρτα εισόδου στον εργασιακό κόσμο» που δήθεν θα διευκόλυνε την εξεύρεση εργασίας από τους άνεργους και τους νέους.

Οι κανόνες της «μίνι απασχόλησης» είναι σαφείς. Πρώτον, οι μηνιαίες αποδοχές απαγορεύεται αυστηρά να υπερβούν τα 400 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι αν π.χ. μια εργασία πληρώνεται 5 ευρώ την ώρα, ο εργαζόμενος επιτρέπεται να δουλέψει 80 ώρες τον μήνα. Αν πληρώνεται 10 ευρώ ωριαίως, τότε απαγορεύεται να εργαστεί κάποιος πάνω από 40 ώρες μηνιαίως. Αν εργαστεί έστω και ένα λεπτό παραπάνω, τότε το συμβόλαιο εργασίας του πρέπει να γίνει κανονικό. Οταν οι αποδοχές του εργαζομένου είναι 400 ευρώ ή λιγότερο, παίρνει όλα τα λεφτά καθαρά. Δεν έχει καμία κράτηση για το ταμείο υγειονομικής περίθαλψης ή για το ταμείο συνταξιοδότησης. Η αιτία γι’ αυτό είναι τραγικά απλή: η δουλειά του αυτή δεν του δίνει κανένα δικαίωμα για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ή για σύνταξη!
Ο εργοδότης είναι ευτυχής. Καλείται να πληρώσει μόνο 2% φόρο επί του ποσού που χορηγεί στον εργαζόμενο και επιπλέον 15% στο ασφαλιστικό ταμείο και 13% στην κοινωνική ασφάλιση. Δηλαδή 130 ευρώ αν πληρώνει 400 ευρώ τον υπάλληλό του και στην πραγματικότητα σχεδόν τα μισά, δεδομένου ότι η μέση αμοιβή που λαμβάνουν τα επτά εκατομμύρια Γερμανοί που δουλεύουν κάτω από αυτό το καθεστώς είναι μόλις… 230 ευρώ!
Αυτό το ιδεώδες για εργοδότες εργασιακό καθεστώς άνοιξε αμέσως όχι μια απλή Κερκόπορτα, αλλά μια τεράστια πύλη για τη γενίκευση της «μαύρης» εργασίας στη Γερμανία. Εκατοντάδες χιλιάδες εργοδότες προσλαμβάνουν εργαζόμενους με καθεστώς «μίνι απασχόλησης», αλλά τους απασχολούν κανονικά, σαράντα ώρες την εβδομάδα. Τους δίνουν επισήμως τα 400 ευρώ και τα υπόλοιπα 1.000 ή και παραπάνω ευρώ τους τα δίνουν «μαύρα», γλιτώνοντας τις ασφαλιστικές εισφορές!
Σε ορισμένους κλάδους η «μίνι απασχόληση» αναπτύχθηκε ραγδαία, συνοδευόμενη φυσικά από τη «μαύρη» εργασία. Στον ξενοδοχειακό κλάδο π.χ. υπολογίζονται σε 810.000 τα άτομα που δουλεύουν κάτω από αυτό το καθεστώς. Οι εργαζόμενοι κατ’ αυτόν τον τρόπο αφενός πρέπει να βρουν άλλον τρόπο να έχουν υγειονομική περίθαλψη (π.χ. μέσω ασφαλισμένου συζύγου) και αφετέρου συχνά είναι τόσο φτωχοί που έχουν την ανάγκη κοινωνικών επιδομάτων για να επιβιώσουν.
Στην ουσία όμως αυτό σημαίνει ότι το κράτος επιβαρύνεται τόσο με το κόστος κοινωνικής περίθαλψης ατόμων που ενώ εργάζονται δεν πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές όσο και με τα επιδόματα επιβίωσής τους, επιδοτώντας έτσι έμμεσα τις γερμανικές επιχειρήσεις για να πληρώνουν μισθούς κάτω από το όριο της φτώχειας και να μην πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές! Ιδού λοιπόν μια σκοτεινή συνιστώσα του σύγχρονου γερμανικού «οικονομικού θαύματος».
ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
Υπονόμευση μισθών και συντάξεων
Κατηγορηματικός είναι στις δηλώσεις του προς την ισπανική εφημερίδα «Ελ Παΐς» ο οικονομολόγος του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών (DIW) Μάρκους Γκράπκα: «Η »μίνι απασχόληση» διαβρώνει τα βασικά δικαιώματα των εργατών. Οι φορολογούμενοι και οι εργαζόμενοι πληρώνουν τον λογαριασμό» τονίζει. Εχει απόλυτο δίκιο. Η γενίκευση αυτού του άθλια αμειβόμενου τύπου εργασίας έχει τουλάχιστον δύο ολέθριες συνέπειες. Πρώτον, υπονομεύει δραματικά τις μέχρι τώρα γνωστές συμβάσεις πλήρους απασχόλησης αορίστου χρόνου και μετατρέπει τους εργαζόμενους σε ζητιάνους. Δεύτερον, υποσκάπτει τα ταμεία τόσο υγειονομικής περίθαλψης όσο και συνταξιοδότησης, αφού μειώνει τις εισφορές προς αυτά και προετοιμάζει το έδαφος για συρρίκνωση ή και κατάργηση των συντάξεων.

Ο πατριωτισμός του Γιώργου «θαλάσση» Παπανδρέου

Posted on 18/11/2010 Updated on 28/11/2010

Το περήφανο ΟΧΙ στη Μέρκελ και άλλες περιπέτειες του θρυλικού ΓΑΠ

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Η υποτροπή της δημοσιονομικής κρίσης στην Ιρλανδία πυροδοτεί αλυσιδωτές αντιδράσεις στις περιφερειακές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που τείνουν να ξεφύγουν από κάθε έλεγχο. Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Χέρμαν βαν Ρομπέι, δεν υπερέβαλε όταν έλεγε ότι η κατάσταση θέτει «υπαρξιακό ζήτημα για το ευρώ» και η Αγκελα Μέρκελ δεν είχε άδικο όταν εκτιμούσε ότι «αν πέσει το ευρώ, θα πέσει και η Ευρωπαϊκή Ένωση», τουλάχιστον με τη σημερινή της μορφή.
Αφορμή για την υποτροπή της κρίσης στάθηκαν οι δηλώσεις Μέρκελ κατά τις οποίες το κόστος της ελεγχόμενης χρεωκοπίας περιφερειακών χωρών- την οποία προετοιμάζουν ήδη οι χώρες του πυρήνα υπό γερμανική ηγεμονία- πρέπει να επωμιστούν όχι μόνο τα κράτη, αλλά και οι τράπεζες, οι οποίες θα πρέπει να κληθούν να «κουρέψουν» τα ομόλογα των υπερχρεωμένων κρατών (π.χ. να εισπράξουν 60 λεπτά σε ονομαστική τιμή ενός ευρώ). Προεξοφλώντας τις μελλοντικές απώλειες λόγω «κουρέματος» των ομολόγων, οι τράπεζες και τα επενδυτικά ταμεία ανέβασαν κατακόρυφα το κόστος δανεισμού της Ιρλανδίας, της οποίας οι τράπεζες βρίσκονται ήδη σε τραγική κατάσταση, λόγω του κραχ στη φούσκα της αγοράς ακινήτων. Με τη σειρά της, η κρίση της Ιρλανδίας παρέσυρε Πορτογαλία και Ελλάδα, άρχισε μάλιστα να απειλεί και την Ισπανία, ακόμη και τη Γαλλία. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Ο Μπαρό και η μπάρα…

Posted on 20/12/2007 Updated on 20/12/2007

Ποιός είναι ο Ευρωπαίος Επίτροπος Ζακ Μπαρό που θέλει και προσπαθεί να δώσει λύση στο πρόβλημα της Ολυμπιακής;

Τι φρούτο είναι ο Ζακ;

Για μερικούς φτάνει που είναι ευρωπαίος , για τους ίδιους ότι πεί η Κομισιόν είναι διαταγή ….Έλεος με την Ευρώπη και με τις επιταγές της .

Ποιοί Ευρωπαίοι και ποιά Ευρώπη θα μας υποδείξουν τι θα κάνουμε και πως ;

Είπαμε οτι είμαστε μαλάκες , ιθαγενείς κύριε Χατζιδάκη αλλά οχι και έτσι!

Ο χαμηλών τόνων , ο εκσυχρονιστής ,ο(νεο) φιλελεύθερος , ο μεταρυθμιστής Υπουργός γνωρίζει γαι τον Ευρωπαίο Ζακ και το παρελθόν του;;;….

Αντιγράφω απο την εφημερίδα Ποντίκι της 19/12/2007:

«…..Υπήρξε ο εγκέφαλος μιας ..πονηρής ιστορίας ,στο πλαίσιο της οποίας τεράστια ποσά άλλαξαν χέρια και τελικά κατέληξαν στο μαύρο ταμείο του κόμματος του Σιράκ ,στο οποίο συμμετείχε και ο ίδιος ο Ζακ Μπαρό . Η υπόθεση έφτασε στα δικαστήρια το 2000 και ο Μπαρό, μαζί με δύο συνενόχους του, καταδικάστηκε για διαφθορά σε οκτώ μήνες φυλάκιση με αναστολή και διετή στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων.

Αμέσως μετά την καταδίκη ο κολλητός του Ζακ Σιράκ ,που ήταν τότε πρόεδρος της Γαλλίας , έκανε χρήση ενός νόμου που είχε φροντίσει να θέσει σε ισχύει απο το 1995, προκειμένου , λέει , να διαφυλάξει το κύρος των πολιτικών της Γαλλίας.

Με την προεδρική χάρη που του δόθηκε , ο Μπαρό αμνηστεύτηκε για την καταδίκη του και , με βάση την απόφαση για την χορήγηση αυτής της περίεργης αμνηστίας , λευκάνθηκε το ποινικό του μητρώο και απογορεύτηκε στον Γαλλικό Τύπο να κάνει την οποιαδήποτε αναφορά στην καταδίκη του Ζακ.

Το πράγμα θα είχε ξεχαστεί , αν δεν γινόταν γνωστό το 2004 οτι ο νέος πρόεδρος της Ευρωπαικής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο προετοίμαζε τον Μπαρό για επίτροπο επι των Κοινοτικών Μεταφορών στη νέα Ευρωπαική Επιτροπή που ετοίμαζε. Λίγες ημέρες πριν ο Μπαρό παρουσιαστεί ενώπιον του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου για να πάρει την ψήφο εμπιστοσύνης προς το πρόσωπό του, ο γαλλικός τύπος δημοσιοποίησε όλο το θέμα της εμπλοκής του σε υπόθεση διαφθοράς και παράνομης χρηματοδότησης του κόμματος του Ζακ Σιράκ.

Το θέμα των αποκαλύψεων γαι τον Μπαρό έφερε , τότε ,στο Ευρωκοινοβούλιο ο Άγγλος Ευρωβουλευτής Νίγκελ Φαρέιτζ , ο οποίος , εκτός του ότι αποκάλυψε αλκόμη πως η γαλλική κυβέρνηση δεν έχει ενημερώσει για το παρελθόν του Μπαρό την Ευρωπαική Επιτροπή, αποκάλεσε και τους υποψήφιους επιτρόπους «ψεύτες,απατεώνες και πολιτικά αποτυχημένους».

Απο κοντά του και ο επικεφαλής του κόμματος ALDE του Ευρωκοινοβουλίου Γκράχαμ Γουάτσον , που διεμήνυσε προς πάσα κατεύθυνση οτι:

» Ο Ζακ Μπαρό καταδικάστηκε τον Φεβρουάριο του 2000, για διαφθορά , σε 8 μήνες φυλάκιση με αναστολή.Ο ίδιος δεν βρέθηκε ένοχος για προσωπικό πλουτισμό . Με ένα νόμο που υιοθετήθηκε πέντε χρόνια πρίν ,η καταδίκη του αμνηστεύτηκε , το ποινικό του μητρώο καθαρίστηκε και απογορεύτηκε στον Τύπο να γράφει για την καταδίκη του. Σήμερα ο κ. Μπαρό δεν έχει ποινικό μητρώο και δεν μπορεί να ζητηθεί η εξαίρεση της συμμετοχής του απο την Ευρωπαική Επιτροπή. Σε άλλες χώρες όμως δεν θα μπορούσε να αναλάβει δημόσιο αξίωμα και η αμνηστία του δεν θα μπορούσε να δοθεί»

Υπήρξαν τότε και άλλοι ευρωβουλευτές που ζήτησαν την απομάκρυνση του Μπαρό απο την Ευρωπαική Επιτροπή αλλά(ποιός ξέρει σε ποιά …κονέ) ο Μπαρόζο κάλυψε πλήρως τον υποψήφιο επίτροπο και του πρότεινε μάλιστα να αναλάβει το «χαρτοφυλάκιο» της δικαιοσύνης και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ο Μπαρό αρνήθηκε , για ευνόητους λόγους, να πάρει αυτό το χαρτοφυλάκιο και ανταπαίτησε να γίνει επίτροπος για τις Μεταφορές , όπερ και εγένετο.

Σήμερα , όπως ανφέρει και ο ίδιος στην δήλωση οικονομικών του συμφερόντων, είναι χοντροκονομημένος . Έχει το 60% μιας εταιρείας holding, της Arverne Developement Holding ,που ισοδυναμεί με περιουσία 3,5 εκατομμυρίων ευρώ,και το 1,6% μιας εταιρείας πλαστικών της SA Uniion Plastic.Παράλληλα εμφανίζεται και ιδιοκτήτης – απο κληρονομιά όπως δηλώνει-μιας σειράς διαμερισμάτων στο Σεντ Ετιέν των Παρισίων…

Το πρώτο που πρέπει να σημειωθεί σχετικά με την εμπλοκή του Μπαρό στην υπόθεση της ολυμπιακής είναι ότι , απο την ώρα που ανέλαβε επίτροπος για τις Μεταφορές , δεν δέχτηκε ούτε μια γραπτή ερώτηση απο τον μέχρι τότε πολυπράγμονα ευρωβουλευτή και νυν Υπουργό Μεταφορών της Ελλάδος Κωστή Χατζιδάκη. Σε αντίθεση με τηνπρο Μπαρό εποχή όπου βομβάρδιζε τους άλλους επιτρόπους με ερωτήσεις για τα παράξενα που κατά την άποψή του , συνέβαιναν στην Ολυμπιακή…..»

Ολόκληρο το ρεπορταζ στη εφημερίδα ΠΟΝΤΙΚΙ της 19/12/2007

Υ.Γ1.πόσες πτήσεις τσάρτερ της Ολυμπιακής ακυρώθηκαν και αντικαταστάθηκαν απο άλλες εταιρείες μετα απο τις εξαγγελίες του Υπουργού Χατζιδάκη …;

Υ.Γ2. την μπάρα δεν θα την κατεβάσει κανένας Μπαρό, δεν πρέπει να την κατεβάσει για ΕΘΝΙΚΟΥΣ λόγους μπορούμε να την βελτιώσουμε ΜΟΝΟΙ μας .

Γουστάρω να πληρώνω την Ολυμπιακή αρκεί που πετώ με ασφάλεια εξάλλου τόσες μαλακίες πληρώνουμε εμείς οι απλοί φορολογούμενοι κύριε ΧΑΤΖΙΔΑΚΗ …να θυμίσω ένα μόνο που αποκάλυψε η εφημερίδα Παρον : 40 εκατομμύρια ευρώ το τελευταίο εξάμηνο έδωσε σε απίθανες ΜΚΟ ο κύριος ΜΑΓΓΙΝΑΣ η Ολυμπιακή μας μάρανε