Παραδόση
ψυχή βαθιά…Κυρίες Κύριοι!
Δεν χαθήκανε τούτες οι φωνές ,τα λόγια οι μουσικές ,μονάχα, ξαποστάσανε σε βουνά και σε θάλασσες και σήμερα, αύριο θα ρθουν πάλι να μας συντροφεύσουν στην ζωή που έρχεται…
σαν την ακούς λυτρώνεσαι…»καθαρίζεις»..ε και τότε δεν φοβάσαι τίποτε…
και καλές σκανδαλιές!
ήρθε κατά πως φαίνεται το καλοκαίρι ,έρχονται και οι εκλογές…
χρειαζόμαστε έμπνευση ! Να τα βλέπουμε διπλά και τρίδιπλα
γεμίστε τα ποτήρια και άσπρος ο πάτος ….!
προτεινόμενο ποτό … σούμα!!!
«ακούσατε, ακούσατε…»
Η τελευταία συνέντευξη του Ευγένιου Σπαθάρη
εφημερίδα ΝΕΑ
Ο Καραγκιόζης παιζόταν στην ελληνική γλώσσα ακόμη και το 1821, αλλά ήταν ένα θέαμα ακατάλληλο για γυναίκες και παιδιά. Επρόκειτο άλλωστε για θέατρο που περιόδευε από περιοχή σε περιοχή ξεκινώντας κυρίως από την Κωνσταντινούπολη. Ο πρώτος που έφερε την τέχνη στην ελλάδα ήταν ο Γιάννης ο Μπράχαλης, μεταξύ 1850 και 1860. αλλά είναι στις αρχές του 1900 που μπορούμε να μιλάμε για ελληνικό Καραγκιόζη, δηλαδή χωρίς τουρκικά στοιχεία στη θεματολογία. Αν και ο εξελληνισμός του ξεκίνησε στην Ήπειρο, κορυφαίος δημιουργός αναδείχτηκε ο Πατρινός ψάλτης Δημήτριος Σαρδούνης, γνωστός ως «Μίμαρος»».
Το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης και της Σταυρωμένης Παρασκευής κάποιοι άνθρωποι ξεροσταλιάζουν δίπλα στις φωτιές , γιατί λένε πως τέτοια μέρα » έρχονται οι αποθαμένοι και ζεσταίνονται»…
Καλή Ανάσταση Κληρούχα καλή Ανάσταση σε όλους.
φωτο μαραδό
ΤΟ ΧΕΡΙ 