οταν μυρίζει το βρεγμένο χώμα…

Την αναζητώ αυτή την μυρωδιά, την κυνηγώ,σαν τρελός …είναι η ερωμένη μου.

Να την κλείσω θέλω σε διάφανο μπουκάλι …κι ύστερα να το σπάσω

να πλημμυρίσει ο τόπος ,τα σοκάκια ,

να τυλίξει τις Κολόνες στο λόφο .

Μοιάζει με τον δεσμοφύλακα που ξεκλειδώνει την βαριά σιδερένια πόρτα ,για την απογευματινή βόλτα.

Η βροχή και το χώμα …το χώμα και η βροχή

το Χέρι μπήγω, στην λάσπη ,στην σάρκα

ανακατεύω …ακούω,μυρίζω….ελευθερώνω και ελευθερώνομαι!