Ένα κουτί για τον καθένα
Κάποιοι δεν έχουν που να κοιμηθούν τα βράδια και κάποιοι, μάλλον οι περισσότεροι, δανείζονται για μια ζωή για να έχουν να κοιμούνται.
Δεν είναι για το μόνο που δανειζόμαστε…και καταλήγουμε με ένα κουτί η μέσα σε ένα κουτί.
Κάποιοι δεν έχουν που να κοιμηθούν τα βράδια και κάποιοι, μάλλον οι περισσότεροι, δανείζονται για μια ζωή για να έχουν να κοιμούνται.
Δεν είναι για το μόνο που δανειζόμαστε…και καταλήγουμε με ένα κουτί η μέσα σε ένα κουτί.
26/04/2007 στο 9:26 μμ
Σου δίνω το χέρι σε μία μεγαλούπολη από τσιμεντένια κουτιά που χανόμαστε σαν τα μυρμήγκια. Το χέρι με χτυπάει. Το χέρι με χαϊδεύει. Το χέρι πιάνει, το χέρι αφήνει. Το χέρι χαιρετάει, το χέρι αδράχνεται, το χέρι σφίγγει, το χέρι είναι χαλαρό, χλιαρό, κρύο, ζεστό, καυτό. Με το χέρι έγινα άνθρωπος γιατί μπορούσα να πιάνω και να χειρίζομαι πράγματα, να κατασκευάζω εργαλεία, να καλλιεργώ τη γη, να αγκαλιάζω τη γυναίκα/τον άντρα, αλλά και να κρατώ μαχαίρι να σκοτώνω τον αδελφό/αδελφή. Με το χέρι μοιράζω ευλογία, μοιράζω και θάνατο.
27/04/2007 στο 12:13 πμ
Να σου πω το χέρι;
27/04/2007 στο 4:06 πμ
να μου το πεις…